Jak pozbyć się kuny z domu? Skuteczne sposoby

Kuna domowa jest niewielkim ssakiem z rodziny łasicowatych. Jej znakiem rozpoznawczym jest podłużne, zwinne ciało osadzone na krótkich łapkach, zakończone długim i puszystym ogonem. Żywi się drobnymi gryzoniami, płazami, ptakami i owadami; nie pogardzi również drobnymi owocami. Najczęściej jest aktywna nocą. Pokarmu nierzadko poszukuje w gospodarstwach, w których szybko się zadomawia. Zwykle poluje na myszy i szczury, ale potrafi również wyrządzić szkody w inwentarzu, porywając drobne zwierzęta (np. kurczaki i króliki).

Jakie szkody wywołuje kuna domowa?

Kuna domowa na pierwszy rzut oka wydaje się sympatycznym zwierzęciem, potrafi jednak wyrządzić ogromne szkody w gospodarstwie domowym. Prócz kradzieży inwentarza jest w stanie zniszczyć elewacje domów, przegryźć przewody elektryczne oraz wewnętrzne ocieplenie dachów, a w poszukiwaniu kryjówek kable w samochodzie. Urządzając gniazdo potrafi naruszyć konstrukcję dachu, gdzie tworzy sobie kanały komunikacyjne.

W Polsce żyją dwa rodzaje kun: domowa i leśna. Różnią się one jednym, charakterystycznym szczegółem: domowa ma białą plamę pod szyją, natomiast leśna - żółtawą. Jeśli w okolicy domostwa zaobserwowaliśmy tę o żółtym umaszczeniu, to nie ma powodów do obaw; nie zagnieździ się w pobliżu siedlisk ludzkich. Pierwszym symptomem, który może świadczyć o pobycie w domu nieproszonego gościa, są dziwne odgłosy, które dobiegają z poddasza. Mogą przypominać pomiaukiwanie kota, ale też popiskiwania, jęki oraz odgłosy walki. Najczęściej ten mały ssak znosi do wnętrza swoje pożywienie: np. martwe drobne zwierzęta. Poza tym gołym okiem widać wyrządzone przez niego szkody.

Jak uchronić się przed wizytami kuny domowej?

Najlepszą metodą jest zabezpieczanie się przed możliwością wtargnięcia kuny do domu. W tym celu należy uszczelnić wszelkie otwory, które prowadzą do wewnątrz. Można zastosować metalową siatkę o bardzo małych oczkach na wejściach okiennych. Nie wolno zapominać o wylotach rynny, a na gzymsach można zainstalować kolce. Warto pamiętać też o dokładnym zamykaniu pomieszczeń na noc. Kuny są ponadto płochliwe, więc jeśli mamy psa, warto go wykorzystać do sprawdzenia podwórka. Zabiegi te będą skuteczne jedynie wtedy, kiedy istnieje pewność, że kuna już nie przebywa w środku naszego gospodarstwa; wcześniej należy ją skutecznie wypłoszyć.

Jak wypłoszyć kunę z domu?

Kuna domowa jest zwierzęciem łownym, dlatego nie wolno jej na własną rękę zabijać. Pomocy w wypłoszeniu można szukać u specjalistycznych firm, które skutecznie zajmują się problemem lub postarać się zrobić to samodzielnie. Przede wszystkim należy wykorzystać płochliwość zwierzęcia - powinno się często przebywać w miejscach przez nie wybieranych i zacząć hałasować. Te sprytne ssaki mają bardzo rozwinięty węch i słuch, dlatego czując i słysząc człowieka szybko uciekają. Jeśli mamy pewność, że kuny pustoszą domostwo, można rozłożyć w miejscu ich występowania ubrania przesiąknięte zapachem człowieka. Inną polecaną przez niektórych metodą jest rozłożenie w miejscach ich bytowania i przechadzek psich odchodów. Ponadto można zainstalować światełka i alarmy, które uruchamiane przez fotokomórkę, będą włączać się w przypadku wykrycia ruchu.

W specjalistycznych sklepach dostępne są odpowiednie preparaty chemiczne, które mogą skutecznie odstraszać nieproszonych gości. Należy jednak dokładnie przeczytać instrukcję, które zamieszcza producent i upewnić się, że takie środki nie są szkodliwe dla innych zwierząt albo dla ludzi. Można też umieścić specjalne urządzenia emitujące dźwięki odstraszające kuny. Mogą być one zasilane z sieci albo akumulatorowo. Nadmienić warto, że metody wypłaszania kun muszą być stosowane regularnie. W przeciwnym razie te sprytne ssaki mogą do nas powrócić.

Jak złapać kunę?

Jeśli mimo wszystko kuny nie da się wypłoszyć z domu, należy zastosować metodę radykalną, czyli złapać ją w pułapkę żywołowną. Tę ostatnią trzeba umieścić w miejscu występowania zwierzęcia oraz włożyć do środka przynętę (mięso drobiowe, chleb posmarowany miodem albo surowe jajko). Zwabiona pokarmem zostanie w niej uwięziona, po czym można ją wypuścić z dala od zabudowań (najlepiej kilka kilometrów). Warto pamiętać, by przynęty i klatki nie dotykać gołymi rękami: najlepiej użyć rękawiczek, by zapach się na nią nie przedostał. Sidła należy często sprawdzać, ponieważ mogą w nią wpaść także inne zwierzęta, np. koty.