Jaka emerytura po 30 latach pracy za najniższą krajową? Można się gorzko rozczarować
Oprac.: Jacek Waśkiel
Wysokość przyszłych świadczeń emerytalnych jest efektem złożonej interakcji między akumulowanymi składkami, długością okresu zatrudnienia oraz aktualnymi przepisami. Chociaż wydaje się, że niskie zarobki mogą ograniczać przyszłe świadczenia, istotne jest zrozumienie, że ostateczna kwota emerytury jest również wynikiem wielu innych czynników. Na jaką emeryturę można liczyć po 30 latach pracy za najniższą krajową? Co można zrobić, aby powiększyć przyszłą emeryturę? Podpowiadamy.
Spis treści:
Ile wynosi minimalna emerytura po 30 latach pracy?
Gdy kobiety przekroczą wiek 60 lat, a mężczyźni 65, otwiera się dla nich możliwość ubiegania się o emeryturę. Ile pieniędzy dostaną, jeśli przez trzy dekady ich zarobki równały się minimalnemu wynagrodzeniu? Perspektywy nie napawają optymizmem. W takich okolicznościach, osoby w wieku emerytalnym mogą spodziewać się świadczenia wynoszącego 1338,44 zł brutto. Jednakże, dzięki spełnieniu wymogów dotyczących minimalnego stażu pracy i wieku, emerytura ta może zostać zwiększona do obowiązującej kwoty gwarantowanej przez ZUS. Warto zaznaczyć, że od początku marca bieżącego roku minimalne świadczenie emerytalne zostało podniesione do poziomu 1780,96 zł brutto, co przekłada się na 1620,67 zł netto.
Osoby starsze rozważające opcje maksymalizacji swojego przyszłego świadczenia emerytalnego powinny poważnie przemyśleć decyzję o wydłużeniu swojej aktywności zawodowej. Odroczenie momentu przejścia na emeryturę nawet o rok może skutkować znaczącym, około ośmioprocentowym wzrostem wysokości emerytury.
Finalna kwota świadczenia emerytalnego jest efektem złożenia wielu elementów, w tym: wartości zwaloryzowanego kapitału początkowego dla osób ubezpieczonych przed 1999 rokiem, sumy zwaloryzowanych składek emerytalnych zgromadzonych na koncie w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych po tym roku, oraz środków na subkoncie, jeśli senior partycypował w Otwartym Funduszu Emerytalnym. Aby oszacować przyszłe świadczenie, można skorzystać z kalkulatora emerytalnego dostępnego na stronie ZUS (www.zus.pl), choć prezentowane tam dane mają jedynie wartość orientacyjną.
Przeczytaj też: ZUS szykuje się do wypłat "trzynastek". Kto pierwszy otrzyma pieniądze i w jakiej kwocie?
Jak zwiększyć emeryturę po 30 latach pracy na najniższej krajowej?
Zgodnie z rekomendacjami Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, odłożenie momentu przejścia na emeryturę może przyczynić się do otrzymania wyższych świadczeń. Istnieje także możliwość, że seniorzy zdecydują się na emeryturę, lecz nie zrezygnują z aktywności zawodowej, kontynuując pracę. W takim przypadku ważne jest, aby świadomie zarządzać swoimi dochodami, ponieważ przekroczenie limitu zarobków może skutkować zmniejszeniem emerytury lub całkowitym jej zawieszeniem. W niektórych sytuacjach emeryci mogą skorzystać z możliwości złożenia wniosku o ponowne przeliczenie emerytury w ZUS. Taka opcja jest szczególnie warta rozważenia, gdy od momentu pierwszego złożenia wniosku o emeryturę senior zdobył nowe dokumenty potwierdzające dodatkowe okresy ubezpieczenia i może udowodnić wyższe zarobki z przeszłości, które nie były wcześniej uwzględnione.
Z kolei trzeci filar systemu emerytalnego oferuje szereg opcji, które umożliwiają dobrowolne gromadzenie dodatkowych oszczędności. Indywidualne Konto Emerytalne (IKE) jest jedną z takich opcji, pozwalającą na elastyczne inwestowanie zgromadzonych środków przez różnorodne instytucje finansowe. Wpłaty na IKE nie są ograniczone stałą kwotą, lecz podlegają rocznemu limitowi, a zgromadzone fundusze mogą być wypłacone bez obciążenia 19-procentowym podatkiem od zysków kapitałowych po osiągnięciu 60 roku życia. Inną formą jest Indywidualne Konto Zabezpieczenia Emerytalnego (IKZE), które oprócz podobieństw do IKE, oferuje dodatkowe korzyści podatkowe, umożliwiając odliczenie wpłat od podstawy opodatkowania dochodu, przy czym środki można wypłacić po 65 roku życia.
Pracownicze Plany Kapitałowe (PPK) oraz Pracownicze Programy Emerytalne (PPE) stanowią kolejne opcje w ramach trzeciego filaru, zachęcające do systematycznego oszczędzania. W przypadku PPK, pracownicy i pracodawcy dokonują wspólnych wpłat na konto emerytalne pracownika, które są dodatkowo wspierane przez wpłaty powitalne i roczne dopłaty od państwa, wzmacniając motywację do długoterminowego oszczędzania. Z kolei PPE, mimo że jest mniej popularne, oferuje unikalną strukturę współfinansowania przez pracownika i pracodawcę, co może być atrakcyjne dla osób poszukujących spersonalizowanych rozwiązań oszczędnościowych.
Przeczytaj też:
