Mastiff angielski: pies stróż

Uznaje się, że mastiff angielski to jedna z najstarszych ras psów na świecie. Historią sięga aż czasów starożytnych. Mastiff angielski jest krewnym doga argentyńskiego, mastiffa tybetańskiego, a także greckiego molosa. Trudno jednak dociec, w jaki sposób te rasy dotarły do Wielkiej Brytanii. Z pewnością mastiffy angielskie były już na wyspach, gdy kolonizowali je Rzymianie. Psy wywarły na nich ogromne wrażenie swoją odwagą i walecznością.

Pod koniec XIX wieku w Anglii założono klub rasy „Mastiff angielski”, którego zadaniem była poprawa i tresura rasy. Niestety wojny, w które uwikłana była Anglia zdziesiątkowały mastiffów. W 1945 roku na wyspach zarejestrowanych było wyłącznie osiem mastiffów w wieku reprodukcyjnym. Od 1946 roku rozpoczęto oficjalną hodowlę rasy. Jej największy rozwój przypada na lata 50.

Problemy z ustaleniem pochodzenia nazwy

Nazwa mastiff do dziś wywołuje wiele spekulacji, gdyż nie wiadomo ostatecznie skąd pochodzi. Jedna z teorii zakłada, że mastiff wywodzi się od łacińskiego słowa mastinus – pies domowy. Inna twierdzi, że nazwa rasy pochodzi od niemieckiego miasta Mast-teve, które oznacza ciężkiego i niezgrabnego psa. Jeszcze inna teoria głosi, że słowo mastiff wywodzi się łacińskiego określenia mansuetues, czyli oswojony.

Mastiff angielski to przede wszystkim duży i potężny pies. Można się go naprawdę przestraszyć. Jest jednak bardzo proporcjonalny. Można powiedzieć, że mastiff jest połączeniem dostojeństwa i odwagi, gdyż z jednej strony jest duży i silny, z drugiej zaś grzeczny i potulny.

Głowa sprawia wrażenie kwadratowej i jest naprawdę spora. Charakterystyczne jest czoło mastiffów – duże i ewidentnie spłaszczone. Występuje na nim dużo zmarszczek. Żuchwa i nos psa są szerokie i płaskie. Policzki obwisłe, nieco przypominające fale. Mastiff ma wyjątkowo małe i cienkie uszy, które zazwyczaj są szeroko rozstawione.

Tułów jest natomiast szeroki, głęboki, długi, ale przede wszystkim mocno zbudowany. Wyraźnie widoczne są na nim mięśnie psa. Najbardziej muskularne są grzbiet i lędźwie. Cały tułów przybiera raczej kształt prostokąta. Cechą charakterystyczną mastiffa są również duże i muskularne kończyny.

Umaszczenie

Kolory, w jakich najczęściej można spotkać mastiffy, to: brzoskwiniowy, srebrzysty, beżowy, brązowy. Na sierści mogą pojawić się również pręgowania.

Mastiffy uważane są za wyjątkowo dostojne i wierne psy. Cechuje je również niesamowita odwaga. Jednocześnie są przyjazne i opiekuńcze. Ponadto, są zrównoważone psychicznie i łagodne. Mastiff to tzw. pies rodzinny. Oznacza to, że potrzebuje ciągłego kontaktu z bliskimi, którym jest oddany. Bardzo przywiązuje się do dzieci, potrafi się z nimi bawić i jest dla nich szczególnie opiekuńczy.

Warto wiedzieć jednak, że rasa ta wymaga na początku socjalizacji i łagodnego, ale jednocześnie stanowczego traktowania. Mastiffy to bardzo inteligentne, ale również wrażliwe psy. Potrzebują odpowiedniego podejścia właściciela, który przystosuje je do życia z ludźmi.

Pies stróż

Ze względu na warunki zewnętrzne rasy, ale i naturalną opiekuńczość, mastiffom często nadawana jest rola stróża. Psy te instynkt obrońcy mają wręcz we krwi! Jeśli posiadasz dorosłego mastiffa, nie musisz martwić się, gdy zostawiasz dom i podwórko pod jego opieką.

Wady

Wady mastiffów głównie dotyczą kwestii fizycznych i zachowania psów. Wielu właścicieli skarży się na częste charczenie mastiffów, nadmierne ślinienie, a także wyjątkowo głośne chrapanie. Ilość zalet mastiffów rekompensuje jednak nieprzyjemne zachowanie.

Mastiffy na początku tresury potrzebują od swojego właściciela wiele czułości i opieki. Później stają się samodzielne i bez problemów odnajdują się w otoczeniu. Pielęgnacja tej rasy może sprawić nieco kłopotu, gdyż są to naprawdę duże psy. W pielęgnacji mastiffa należy pamiętać o:

• Regularnym i dokładnym czesaniu sierści (przynajmniej raz na tydzień);

• Sprawdzaniu czy pies nie złapał wszy i pcheł;

• Usuwaniu woskowiny z uszu;

• Czyszczeniu zębów i pazurów;

• Używaniu sprayów ochraniających sierść;

• Kąpieli (około cztery razy do roku);

• Regularnych wizytach u weterynarza.

Mastiffy to z natury psy trochę leniwe, dlatego właściciel powinien zadbać również o to, by psy odpowiednio dużo się ruszały. W przeciwnym razie mogą szybko tyć.

Mastiffy, jako że to spore psy, potrzebują dużo przestrzeni. Nie wolno zamykać ich w ciasnych mieszkaniach i zamkniętych przestrzeniach. Najlepiej czują się na podwórkach i w lasach.

Warto wiedzieć

Mastiffy żyją dosyć krótko – zazwyczaj około 10 lat. Są zaliczane do największych psów na świecie. Według Księgi Rekordów Guinessa najcięższy mastiff ważył 155 kilogramów i pochodził z Londynu.