Mity czwartej władzy

Byle nie patrzeć na media przez różowe szkiełko mitów lub okiem zakochanego. Byle nie lekceważyć pożytków dla myślenia z czynności czytania. I byle jeszcze doczekać czasów, gdy ludzie nadzorujący czwartą władzę w Polsce zechcą przyjąć do wiadomości, że obowiązkiem każdej władzy jest poważne i uczciwe traktowanie poddanych. - Autorzy

Piotr Legutko - mężczyzna w najlepszych latach. Siedem lat spędził za katedrą, ucząc dziennikarzy. Siedem - po obu stronach kamery jako dziennikarz, kierownik i dyrektor w TVP. Siedem - acz na raty - jako redaktor dzienników, tygodników, miesięczników, a nawet kwartalnika. Do kompletu brakuje mu dwutygodnika, dwumiesięcznika, rocznika i jednodniówki. Nałogowy redaktor naczelny: obecnie "Dziennika Polskiego", wcześniej "Nowego Państwa", a najwcześniej "Czasu Krakowskiego". Wykłada dziennikarstwo na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II. Pisuje również książki; solowo lub w spółce autorskiej z Dobrosławem Rodziewiczem. Solowo napisał Kod buntu, Jad medialny i Sztukę debaty. Na spółkę z wyżej wymienionym Mity czwartej władzy i Grę w media. Poza tym ma kota.

Dobrosław Rodziewicz - mężczyzna w tych samych latkach, ale bez siedmiolatek w życiorysie zawodowym. Może pochwalić się wprawdzie aż dwudziestojednolatką przy mikrofonie Radia Kraków, ale przy biurku redakcyjnym "Dziennika Polskiego" już tylko trzylatką. Nie stawał po żadnej stronie kamery, chyba że przypadkiem. Nie wykładał dziennikarstwa na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II, tylko na Papieskiej Akademii Teologicznej. Książki pisał dotąd tylko na spółkę, bo tak wychodziły szybciej. Prócz tych, które napisał wraz z nim Piotr Legutko, powstały też takie, które współtworzyli Marcin Baran (Najnowszy podręczny senniczek polski oraz przekład poezji Charlesa Bukowskiego Światło błyskawicy za górą), Sławomir Kardas (Ameryka dla Polaka) oraz autor-widmo (przekład Buntu elit Christophera Lascha). Poza tym ma psa.
Mity czwartej władzy
Piotr Legutko, Dobrosław Rodziewicz