Najczęstsze choroby szczeniąt. Przyczyny, leczenie

Przyjmując szczenię do swojego domu, należy otoczyć je szczególną opieką. Przez pierwszy okres swojego życia powinny pozostać w domu i, po zaplanowaniu szczepień z weterynarzem, odbyć kwarantannę. Dlaczego? Ponieważ odporność na choroby zwierzę nabiera po pewnym czasie od podania ostatniej dawki. Poza tym istnieją trzy metody przyjmowania szczepień, które różnią się ich częstotliwością oraz tygodniem, w którym aplikuje się ostatnią dawkę. Niezależnie od wybranej metody przez weterynarza, ostatnia wizyta następuje nie później niż w 16 tygodniu życia.

W okresie, kiedy pies nie jest w pełni zaszczepiony, a jego odporność nie na tyle jeszcze  wykształcona, aby poradzić sobie z bakteriami i wirusami, psa nie powinno wyprowadzać się na spacer. Przede wszystkim dlatego, że na zewnątrz może mieć do czynienia z mnóstwem czynników, które powodują choroby. Na co powinno zwracać się szczególną uwagę? Przede wszystkim na kontakt z innymi czworonogami oraz ich wydzielinami, odchodami, martwymi gryzoniami i płazami. Ale nie tylko psa powinniśmy chronić przed bezpośrednim kontaktem z patogenami. Człowiek na swoich rękach, a nawet butach, również może przenosić wirusy, bakterie oraz pasożyty, które potencjalnie szkodzą szczenięciu. Dlatego warto przed pieszczotami z milusińskim dokładnie umyć ręce, starać się nie kontaktować z innymi zwierzętami, a elementy garderoby trzymać poza zasięgiem psa.

Nosówka jest jedną z najgroźniejszych chorób, jaka zagraża psom. Na nią narażone są zwierzęta w każdym wieku, ale u szczeniąt obawy mogą się nasilać. Do zakażenia nosówką dochodzi przez bezpośredni kontakt z nosicielem wirusa, ale patogen może utrzymywać się w domu nawet po sześciu miesiącach od wyleczenia. Nosówka atakuje najpierw węzły chłonne i błonę śluzową czworonoga prowadząc do powstania stanów zapalnych. Nieleczona choroba postępuje i atakuje inne układu psiego organizmu: oddechowy, pokarmowy, nerwowy i moczowy.

Jak objawia się nosówka? Przede wszystkim wysoką gorączką, brakiem apetytu, częstym mrużeniem oraz wypływaniem wydzieliny z oczu i nosa. W zależności od tego, jaką postać przybiera choroba, mogą uwidaczniać się inne objawy. Lampka ostrzegawcza powinna pojawić się w wypadku problemów z oddychaniem, pojawianiem się duszności, biegunek, światłowstrętu oraz zmianach skórnych (pęcherze i wysypki). W takich wypadkach niezbędna jest wizyta u weterynarza - im szybsze rozpoznanie nosówki, tym większa szansa na wyleczenie.

Parwowiroza jest często nazywana psim tyfusem. Prowadzi do stanu zapalnego żołądka i jelit. Objawy są bardzo charakterystyczne, bowiem szczenię cierpi na bardzo uporczywą i krwawą biegunkę o przykrym zapachu. Do tego dochodzi również osłabienie, brak apetytu, apatia oraz głośne przelewanie się treści pokarmowej w brzuchu.

Parwowiroza jest groźna dla szczeniąt, ponieważ atakując młody organizm, może sprzyjać powstaniu innych chorób bakteryjnych. Do zakażenia dochodzi drogą pokarmową, kiedy zwierzęta z zainteresowaniem biorą do pyszczka różne rzeczy. Najczęściej niebezpieczne są zainfekowane odchody oraz martwe zwierzęta. Czasami mogą to być odpadki, które pozostawione są w pobliżu śmietników. Choć szczenięta z reguły w pierwszym okresie życia nie wychodzą na zewnątrz,  właściciel może przenieść wirusa na ubraniu, butach lub na rękach.

Choroba Rubartha jest najgroźniejszą chorobą, na jaką narażony jest szczeniak. Prowadzi do trwałego uszkodzenia wątroby i zwlekanie z wizytą u weterynarza kończy się śmiercią szczeniaka. Choroba jest bardzo zaraźliwa: zakażenie może dojść przez bezpośredni kontakt ze zwierzęciem, nawet wtedy, gdy chorobę ma już dawno za sobą. Niebezpieczne może być również zabawa przedmiotami, z którymi obcował pies, a także w wypadku, kiedy dojdzie do pogryzienia, np. przez pchłę, która wcześniej bytowała na chorym zwierzęciu.

Niestety, choroba Rubartha może prowadzić do szybkiej śmierci, zanim pojawią się pierwsze objawy. Jednak ostry przebieg schorzenia, który pozwala na wdrożenie skutecznego leczenia, trwa kilka dni. Jak go rozpoznać? Przede wszystkim, tak jak w większości chorób, pies traci apetyt i jest osowiały. Co charakterystyczne, pojawiają się też inne objawy: gorączka, kaszel i obrzęk ciała. Szczenię, które jest zarażone chorobą Rubartha, ma wzmożone pragnienie oraz nasila się u niego krwawienie z błon śluzowych.