Nosówka u psa: Jak się objawia? Jak ją leczyć?

Nosówka to wysoce zakaźna choroba wywołana przez wirusa canine distemper virus (CDV) należącego do rodziny Paramyxoviridae. Wirus nosówki może wywołać chorobę u wszystkich psowatych, więc przenoszą go też wilki, kojoty, szakale, psy dingo i lisy. Na nosówkę mogą też zachorować kuny, borsuki, łasice i szopy. Nosiciel wirusa wydala jego duże ilości wraz z wydzieliną z nosa, z oczu, ze śliną, z moczem i kałem. Zdrowy pies w łatwy sposób może zarazić się wirusem od chorego zwierzaka, bezobjawowego nosiciela lub ozdrowieńca drogą kropelkową, przez pokarm czy kontakt z wydzielinami. Ponadto wirus nosówki jest odporny na czynniki środowiskowe i w temperaturze pokojowej może przetrwać kilka dni. Dlatego pies może zarazić się pośrednio przez przyniesienie wirusa do domu na butach lub ubraniu człowieka.

Na nosówkę może zachorować każdy pies, niezależnie od wieku, rasy czy płci. Jednak najbardziej narażone na tę chorobę są szczenięta między trzecim a szóstym miesiącem życia, a także psy w starszym wieku lub z obniżoną odpornością. Wirus atakuje szczególnie zwierzęta nieszczepione lub niepoddawane szczepieniu regularnie. Nosówka to bardzo groźna choroba, której nie można bagatelizować i należy przeciwdziałać jej rozprzestrzenianiu poprzez regularne szczepienie psa. Wyleczone zwierzę może rozsiewać wirusa jeszcze przez 12 tygodni. Nosówka znacznie obciąża organizm zwierzęcia i może nawet prowadzić do jego śmierci.

Po przedostaniu się do organizmu wirus nosówki błyskawicznie namnaża się w migdałkach i śródpiersiowych węzłach chłonnych. Następnie w ciągu kilku dni uszkadza narządy limfatyczne i zaburza pracę układu odpornościowego. Atakuje też nabłonek układu oddechowego, pokarmowego, moczowego i na koniec nerwowego. Pies rozsiewa wirusa już około siedem dni po zarażeniu. Objawy nosówki u psa mogą różnić się w zależności od zjadliwości wirusa oraz od tego, jaką odporność ma zwierzę i jakie narządy zostaną najbardziej uszkodzone. U psów dorosłych z silnym układem odpornościowym infekcja może przebiegać bezobjawowo lub mieć postać lekką. U organizmów z obniżoną odpornością nosówka może mieć natomiast postać ostrą lub nawet nadostrą, która prowadzi do nagłej śmierci.

Zazwyczaj pierwszym objawem nosówki u psa jest wysoka gorączka sięgająca nawet 41 stopni Celsjusza. Może mieć ona dwie fazy - temperatura najpierw wzrasta, a potem na kilka dni spada, by następnie znów wzrosnąć. Kolejne objawy, jakie mogą się pojawić, to apatia, osowiałość, biegunka i wydzielina z nosa oraz z oczu. W miarę rozwoju choroba może zaatakować następne narządy i przyjąć różną postać w zależności od tego, który układ najbardziej ucierpi.

Nosówka ma kilka postaci, ale często jednocześnie mogą występować objawy różnych typów choroby. Wyróżnia się następujące postacie nosówki:

Nosówka nieżytowa: Jest to najczęściej początkowe stadium choroby. Pies ma wysoką gorączkę, biegunkę i wydzielinę z nosa i spojówek, a do tego jest osowiały i posmutniały. Objawy są zazwyczaj łagodne i często pozostają niezauważone.

Nosówka płucna (oddechowa): Objawy tej postaci to wysięk z nosa (zalepiający nozdrza) i oczu, kaszel (początkowo suchy, a następnie mokry), duszności, zapalenie oskrzeli i płuc, obrzęk płuc i zapaść krążeniowa.

Nosówka jelitowa: W przypadku tej postaci u psa można zaobserwować wymioty i biegunkę, która może pojawiać się z domieszką krwi. Te dolegliwości prowadzą do odwodnienia i wychudzenia czworonoga. U szczeniąt, które są w okresie wymiany zębów, ten typ choroby może doprowadzić do uszkodzenia szkliwa zębowego. Powierzchnia zębów staje się wtedy brązowordzawa.

Nosówka oczna: Ta postać występuje, gdy wirus wywoła zapalenie nerwu wzrokowego. Skutkuje to licznymi zmianami na siatkówce i naczyniówce. Dochodzi do zapalenia spojówek, silnego łzawienia, światłowstrętu, pojawienia się ropnej wydzieliny, owrzodzenia rogówki i jej perforacji lub też zespołu suchego oka. Nosówka oczna może także przyczynić się do zapalenia całego oczodołu i utraty wzroku.

Nosówka skórna: Objawia się wystąpieniem zaczerwienienia, a z czasem również krostek lub pęcherzyków, głównie na skórze brzucha, ud i na wewnętrznej stronie małżowin usznych. Ta postać może prowadzić do groźnych powikłań, np. zapalenia zewnętrznego przewodu słuchowego i nużycy.

Nosówka nerwowa: Rzadko łączy się z innymi postaciami nosówki. Mogą pojawić się takie objawy jak niedowłady kończyn, drżenie mięśni, padaczka, nietrzymanie moczu i kału, oczopląs, kręcz szyi, zaburzenia świadomości i otępienie. Zmiany te są najczęściej trwałe. Rzadką formą nosówki nerwowej, zwykle pojawiająca się u starszych psów, jest zapalenie mózgu. Występują wówczas zaburzenia ruchowe, ślepota, otępienie i demencja.

Diagnostyka nosówki może być trudna, gdyż choroba nie należy do specyficznych i nie zawsze daje charakterystyczne objawy. Początkowo łatwo je przeoczyć lub zbagatelizować. Jeśli jednak zauważymy cos niepokojącego u pupila, warto zabrać go do weterynarza. Jedną z metod diagnozy nosówki jest szybki test z kropli krwi psa. Można też zbadać krew zwierzęcia lub wymaz z migdałków czy spojówek.

Leczenie nosówki jest trudne i zależy od wielu czynników - wieku psa, stanu lub postaci nosówki. Najczęściej stosuje się antybiotyki zwalczające wtórne infekcje bakteryjne, kroplówki, leki przeciwwymiotne, krople do oczu czy leki stymulujące odporność. Jednak w ciężkich przypadkach nawet szybkie wdrożenie leczenia może skończyć się śmiercią psa. Co ważne, wyleczony pies roznosi wirusa jeszcze przez wiele tygodni, dlatego należy go odizolować od innych zwierząt.

Nosówka u psa to bardzo groźna choroba zakaźna, która może prowadzić do śmierci pupila. Aby więc zmniejszyć ryzyko jej rozwoju, należy regularnie szczepić psy przeciw chorobom zakaźnym. Szczenięta szczepi się zgodnie z kalendarzem szczepień w wieku 6, 9 i 12 tygodni, a dorosłym psom podaje się dawkę przypominającą co 2-3 lata.