Oto Barcelona...

Informacje krajoznawcze
Mówi się, że przez niemal sto lat Barcelona była odwrócona od morza i dopiero wraz z organizacją igrzysk olimpijskich rozpoczął się proces powrotu do morskich tradycji miasta - wtedy zaczęła patrzeć w stronę morza. Przechadzka wzdłuż barcelońskiego wybrzeża pozwala dokładnie przyjrzeć się przemianom, jakie cały czas zachodzą w nadmorskich dzielnicach. Przed igrzyskami olimpijskimi Barcelona nie posiadała miejskich plaż, a mieszkańcy chcący spędzić dzień na plaży zmuszeni byli wyjeżdżać poza miasto. Sytuacja zmieniła się diametralnie, od kiedy wybudowano sztuczne plaże, na które bez problemu można dojechać metrem lub autobusem z każdego miejsca w mieście. Plaże Sant Sebastia, Barceloneta, Nova Icaria, Mar Bella i Nova Mar Bella mają łącznie 4,2 km długości i rocznie korzysta z nich, wdzień i w nocy, około 7 mln ludzi. Barcelońskie plaże oferują nie tylko morze i piasek, ale także liczne rozrywki, boiska do gry w siatkówkę plażową oraz place zabaw dla dzieci. Należy zaznaczyć, że z powodu dużej liczby plażowiczów plaże miejskie nie należą do najczystszych, a w weekendy, szczególnie w upalne dni, trudno znaleźć na nich choć trochę wolnego miejsca. Ci, którzy pragną odrobiny względnej prywatności, powinni się udać na te najbardziej oddalone od Barcelonety, tj. Mar Bella i Nova Mar Bella. Ci, którym za bardzo przeszkadza zgiełk miasta, mogą wyjechać poza Barcelonę, by spędzić cały dzień na plaży. Godne polecenia są zarówno plaże na wschód (Badalona), jak i na zachód (Castelldefels, Sitges) od miasta. Plaże Castelldefels uznawane są za jedne z najlepszych w Katalonii. Ich zaletą jest nie tylko łagodne zejście do morza, ale również widoki na wzgórza rozciągające się na północnym zachodzie.

Dzielnice i zabytki - spacerem po mieście...

Przeszłość Barcelony zapisana jest w jej dzielnicach. Większość z nich przez całe wieki funkcjonowała jako odrębne miejscowości, zanim w ramach realizacji planu Cerdy nie wchłonęło ich dynamicznie rozwijające się miasto. Niektóre do dziś zachowały swój dawny klimat i charakter.

Barri Gotic - W latach 20. XX w., po przeprowadzeniu szeroko zakrojonych prac restauracyjnych, zespół zabytkowych zabudowań starego miasta zyskuje nazwę Dzielnicy Gotyckiej. Ciutat Vella - Stare miasto składa się z dzielnic o bardzo zróżnicowanym charakterze: Santa Anna, La Merce, Sant Pere i Raval. W tej ostatniej, znanej wcześniej jako Barri Chino (Chińska Dzielnica) i będącej przykładem niezwykle udanej modernizacji, znajdują się najważniejsze instytucje kulturalne miasta. Eixample - Powstała po wyburzeniu średniowiecznych murów obronnych dzielnica Eixample (co można tłumaczyć jako "Ekspansja") bodajże najlepiej uosabia Barcelonę mieszczańską i artystyczną końca XIX w. Znajdują się w niej słynne butiki, eleganckie bulwary i najwspanialsze przykłady architektury modernistycznej (La Pedrera i La Manzana de la Discordia). Gracia - Spośród barcelońskich dzielnic Gr?cia, do której prowadzi rozległa promenada o tej samej nazwie (Passeig de Gr?cia), posiada bodajże najbardziej specyficzny i wyrazisty charakter. Choć w swych początkach była miejscowością typowo rolniczą, tak naprawdę swój rozwój zawdzięcza handlarzom, rzemieślnikom i robotnikom. W XIX w. dzielnicą zawładnął duch republikański. Pochodzące stąd właśnie organizacje i ugrupowania brały aktywny udział w licznych w tym czasie protestach robotniczych, takich jak wystąpienie z 1870 r. przeciwko "las quintas", podczas którego dzwon rozbrzmiewający z Plaça Rius y Taulet nie zamilkł ani na chwilę, urastając do rangi symbolu tamtych wydarzeń. Gracia jest miejscem celebracji licznych świąt i uroczystości. Co roku 15 sierpnia ulice dzielnicy zaludniają się w celu upamiętnienia La Mare de Déu d´Agost, chyba najhuczniej obchodzonego święta w Barcelonie. Z kolei podczas dnia Sant Medir, na który z niecierpliwością czekają zawsze wszyscy mieszkańcy miasta, na Gran de Gracia, jednej z najważniejszych arterii handlowych Barcelony, pojawiają się rycerze, by obsypać przechodniów prawdziwym deszczem łakoci. Ribera - Ta stara rybacka dzielnica, dzięki swoim wąskim uliczkom i gotyckim kamienicom, oczarowuje turystów niezwykłą atmosferą rodem z dawnych wieków. Ulica Montcada, hala targowa Born i przede wszystkim kościół Santa Maria del Mar stanowią jej główne atrakcje. Sants - Typowa dzielnica robotnicza, łącząca w swym obrębie obiekty przemysłowe, zwykłe, proste domy, kilka sklepików z końca XIX w. i dworzec centralny. Les Corts - Położona w górnej części La Diagonal zawiera miasteczko uniwersyteckie i Camp Nou, słynny stadion FC Barcelony mogący pomieścić 120 tys. widzów. Tutaj również znajduje się Museu del Barça prezentujące trofea zdobyte przez kataloński klub od dnia założenia. Sarria - Wyrosłe u podnóża łańcucha górskiego Collserola dawne miasteczko zachowało do dziś swój tradycyjny charakter. Znajdujące się w pobliżu dzielnice Pedralbes i Sant Gervasi de Cassoles, malowniczo położone u stóp wzgórza Tibidabo, wybierane są często przez dobrze sytuowanych mieszczan barcelońskich jako miejsce zamieszkania. Horta-Guinardó - Dzielnica, zamieszkała początkowo przez wieśniaków, później przez grupy robotników, usytuowana jest u stóp Collserola. W jej obrębie znajduje się m.in. Laberint de Horta (na północy), osiemnastowieczna posiadłość z pięknym domem wzniesionym dla markiza d'Alfarras w stylu eklektycznym. Otaczający dom park, ozdobiony rzeźbami wyobrażającymi postaci mitologiczne, licznymi zaułkami i motywami pochodzenia arabskiego, stanowi niezwykle urokliwy labirynt cyprysowy. Welodrom - W znajdującym się w pobliżu welodromie odbywają się liczne imprezy sportowe i najważniejsze wydarzenia muzyczne. Mieszczące się tu bary latem są wręcz oblegane.

Vila Olímpica - Miasteczko olimpijskie, zbudowane w latach 1989-92 na potrzeby letnich igrzysk olimpijskich, nosi nazwę Nova Icaria. Obecnie jego przedłużenie stanowi nowoczesna dzielnica, pełna przestronnych ulic i zielonych przestrzeni, prowadząca bezpośrednio na czyste plaże barcelońskiego wybrzeża. Poble Sec - Usytuowana na jednym ze stoków góry Montjuic jest jedną z najstarszych dzielnic robotniczych miasta. W jej obrębie przebiega częściowo Paralelo, ulica znana w przeszłości ze swoich kabaretów, rozrywkowej atmosfery i dość swobodnych obyczajów. Barceloneta - Znana za swoich kawiarni, restauracji i niezwykle urokliwej, pełnej nawiązań do morza atmosfery, w 1714 r. przyjęła mieszkańców dzielnicy Ribera, których domy zostały wyburzone. Inne dzielnice - W północnej części Barcelony można znaleźć tak interesujące dzielnice, jak Vallvidriera, skąd rozciąga się niesamowity widok na miasto i na domy, czy Tibidabo, gdzie mieści się słynny park rozrywki. Równie przyjemne, choć przedstawiające mniejszą wartość z punktu widzenia turystyki, są Sant Andreu, dzielnica, w której znajdują się liczne zabytki przemysłowe, i Poblenou, zwany niegdyś - ze względu na liczne bary i sale koncertowe - katalońskim Manchesterem.

Odkryjmy Barcelonę inaczej...

Miasto ogródków: Niewiele miast na świecie może pochwalić się tak dużą liczbą tarasów na metr kwadratowy, co Barcelona. Każdy z nich jest doskonałym miejscem, aby w promieniach słońca rozkoszować się smakiem dań kuchni katalońskiej. Specjalności kuchni katalońskiej: podobnie jak gastronomia całego Półwyspu Iberyjskiego, wzbogacana była przez wieki dzięki wielokulturowej ludności napływowej pochodzenia rzymskiego, germańskiego, arabskiego czy afrykańskiego. Również dzięki wielkim odkryciom geograficznym w kuchni katalońskiej pojawiło się mnóstwo nowości. Gastronomia tego regionu jest dość typowym przykładem kuchni śródziemnomorskiej, aczkolwiek Katalończycy mogą pochwalić się wieloma regionalnymi daniami, których nie znajdziemy w pozostałych prowincjach hiszpańskich.

W urozmaiconej kuchni katalońskiej przeważają potrawy słodko-pikantne, np. bardzo ostry sos romesco, przygotowywany z czerwonej papryki, pomidorów i chili. Arabowie sprowadzili do Katalonii bakłażany, szpinak i szafran. Dzięki nim do jadłospisu katalońskiego wszedł na stałe sos samfaina, sporządzany z bakłażanów, cukinii, papryki i pomidorów smażonych na oliwie z czosnkiem i cebulą. Oczywiście w kuchni katalońskiej królują owoce morza. Kawa po barcelońsku, czyli lektura w kawiarni: W XIX i w pierwszej połowie XX w. życie pisarzy i poetów Madrytu skupiało się właśnie wokół kawiarnianych stolików. Sytuacja wyglądała zgoła inaczej w Barcelonie, gdzie nieliczna elita literacka wolała pracować w domowym zaciszu. Dopiero w 1888 r., wraz z otwarciem wystawy światowej, zaczęto organizować w kawiarniach charlas i tertulias, czyli spotkania kulturalno - towarzyskie niemal wyłącznie w męskim gronie. Na początku lat 60. otworzono w Barcelonie mityczną już kawiarnię Cristal City, gdzie można się było zapoznać z wszelkimi nowościami wydawniczymi, popijając równocześnie kawę. Z czasem tego typu kawiarnie-księgarnie stały się bardzo popularne. Dzisiaj warto odwiedzić Laie (Pau Claris 85), gdzie czytając książkę, można zjeść również dobry posiłek, począwszy od śniadania, a skończywszy na bardzo późnej kolacji. Barcelona - miasto kontrastów, ważny port Morza Śródziemnego: spragniony wrażeń podróżny znajdzie tu wspaniałe modernistyczne budowle, futurystyczne budynki, jak również zabytkowe dzielnice,w których kryje się duch dawnych czasów.

Zwiedzanie Barcelony to niezwykła podróż szlakiem zadziwiających budowli Gaudiego, starodawnych kościołów i urokliwych uliczek, tajemniczych ogrodów, nowoczesnych muzeów i sportowych obiektów.

Zapraszamy do stolicy Katalonii!