Spanie w łóżku rodziców
Spanie w jednym łóżku z dzieckiem (czyli spanie dziecka w łóżku rodziców) jest praktyką rozpowszechnioną w świecie, renesans przechodzi obecnie m.in. w USA.
Spanie z dzieckiem w jednym łóżku jest praktyką wciąż kontrowersyjną. Jej zwolennicy wysuwają argumenty, iż wydłuża się dzięki temu czas karmienia dziecka piersią, zwiększa jego odporność na zapadanie na infekcje oraz zapobiega tzw. syndromowi nagłej śmierci niemowląt poprzez skrócenie czasu głębokiego snu i zwiększenie świadomość matki dotyczącej obecności niemowlęcia obok.
Oponenci tej praktyki wskazują na potencjalne ryzyko, jakie niosą ze sobą łóżka, sofy i inne meble służące dorosłym do leżenia. Meble te nie są bowiem skonstruowane czy przystosowane dla potrzeb malucha. Materiały, z których się składają, poduszki mogą utrudnić maluchowi oddychanie czy nawet doprowadzić do uduszenia. Dziecko może się też przetoczyć do szpary między łóżkiem a ścianą, czy ramą łóżka.
Badania wykazały, że niemowlęta, które sypiają z rodzicami bywają dwukrotnie częściej przykrywane 'z głową' kocem, kołdrą czy innym nakryciem, co stanowi już bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia malucha.
