Byłam straszną łobuziarą

Cztery zwykłe, szare bloki na niewielkim skierniewickim osiedlu. Grupa dziewczynek bawi się na podwórku. Wśród nich kilkuletnia blondynka z wesołymi, niebieskimi oczami. To Tamara. Lato w pełni, ale ona marzy... o zimie. "Moim najwcześniejszym wspomnieniem z dzieciństwa są łyżwy. Tata był dyrektorem lokalnego Ośrodka Sportu i Rekreacji i wybudował w Skierniewicach lodowisko. Już jako czterolatka prosiłam rodziców o łyżwy figurowe. Chciałam wystartować w olimpiadzie!" - opowiada Tamara.

Miała dwóch braci, ale czas najchętniej spędzała z koleżankami na podwórku. "O dwanaście lat starszy Krzysztof szybko wyjechał do szkoły z internatem, a z drugim, o trzy lata starszym Radkiem, nie zawsze znajdowałam wspólny język. On miał swój świat, a ja swój", wspomina aktorka. Co ciekawe, to Tamara, a nie jej bracia, przysparzała rodzicom największych kłopotów. Chodziła na wagary, paliła papierosy, wdawała się w bójki. Łobuzowanie skończyło się dopiero, gdy dziewczynka rządząca paczką koleżanek wyjechała z rodzicami do Niemiec. Piętnastoletnia Tamara poszła do liceum i znalazła sobie nowe, mniej szalone towarzystwo.

"W liceum, w osiedlowym domu kultury zbierali się ludzie, którzy mieli artystyczne dusze. Rozmawialiśmy, organizowaliśmy konkursy piosenek. Bardzo się w to zaangażowałam. Już wtedy lubiłam scenę, choć byłam dość nieśmiała. Ale kiedy stawałam przed publicznością, nieśmiałość znikała", wspomina gwiazda. Marzyła o aktorstwie, ale nie wierzyła, że jest w stanie dostać się do szkoły teatralnej. Postanowiła zdawać do Akademii Sztuk Pięknych. "Ale zamiast do Łodzi czy Warszawy, wyjechałam do Gdyni. Za chłopakiem, który studiował w Szkole Morskiej. Miłość nie przetrwała, ale ja zostałam na Wybrzeżu na dłużej" - opowiada.

Do szkoły plastycznej nie udało się dostać i Tamara wróciła do pomysłu z aktorstwem. "W ostatniej chwili złożyłam dokumenty do Studium Wokalno- -Aktorskiego przy Teatrze Muzycznym w Gdyni. Zdałam za pierwszym razem, chociaż było tam dziesięciu kandydatów na jedno miejsce. Deklamowałam wiersze, leżąc na podłodze..." - śmieje się aktorka. Na pierwszym roku musiała przejść "fuksówkę", czyli słynne otrzęsiny pierwszoroczniaków ze szkół teatralnych. "Jeden z kolegów, któremu chyba trochę się podobałam, w ramach fuksówki zabrał mnie na lody. Musiałam zjeść porcję we wszystkich mijanych lodziarniach. Mocno odchorowałam te otrzęsiny, wylądowałam pod kroplówką. Nigdy potem już tak się nie zatrułam!" - zdradza.

Po roku studiów aktorka wyjechała do Krakowa zdawać do PWST. Znowu odniosła sukces - dostała się za pierwszym razem. Ale pojawił się nowy problem - ponowne otrzęsiny. Jeden ze starszych kolegów bywał wyjątkowo pomysłowy w dręczeniu "fuksów" i Tamara wypomina mu to do dzisiaj. O kim mowa? O Tomaszu Karolaku! "Bywało, że Tomek, który wtedy był dość popularną postacią w szkole, wpadał do naszych pokojów i krzyczał: «Fuksy, baczność!». Kiedyś kazał mnie i Soni Bohosiewicz pić wódkę z talerza łyżką!" - wspomina aktorka.

Paradoksalnie na studiach aktorskich skończył się czas szaleństw - Tamara skoncentrowała się na nauce i pierwszych rolach teatralnych. Dyplom zrobiła u Jerzego Treli i Anny Polony. Wkrótce potem dostała angaż w Teatrze Wybrzeże, wyszła za mąż i urodziła syna. Miała tylko 22 lata. Chciała grać w teatrze, ale szybko upomniało się o nią kino. "Moim debiutem była rólka w «Młodych Wilkach 1/2». Wypowiadam tam tylko kilka niecenzuralnych słów", mówi. Popularność przyszła wiele lat później z serialem "Niania" - gdzie Tamara zagrała asystentkę Maxa Skalskiego i... błysnęła talentem komediowym. "Nie boję się wygłupiać, nie boję się z siebie żartować" - podkreśla aktorka. Właśnie role komediowe przyniosły jej szczęście. Na planie sitkomu "Halo Hans" poznała obecnego partnera Bartka Kasprzykowskiego...

Oskar Maya