Kosze pełne dojrzałych owoców. Jak uprawiać świdośliwę lamarcką, by zebrać kilkakrotnie wyższe plony?
Wysoka mrozoodporność, niskie wymagania glebowe, a w sezonie gałązki obsypane smacznymi owocami. To tylko kilka czynników wpływających na coraz częstsze sadzenie świdośliwy lamarckiej w ogrodach. Roślina ożywi przydomowe przestrzenie, a także świetnie sprawdzi się na działkach. Wiosną zachwyca uroczymi kwiatami, jesienią przyciąga wzrok wybarwiającymi się liśćmi. Poznaj tajniki uprawy świdośliwy lamarckiej.
- Sadząc świdośliwę w ogrodzie, pamiętajmy o tym, że wytwarza owoce na pędach ubiegłorocznych oraz starszych.
- Owoce świdośliwy lamarckiej przyciągają do ogrodów liczne ptaki, m.in. sroki, rudziki, kwiczoły oraz szpaki. Stanowią dla nich prawdziwy przysmak.
- Soczyste i słodkie owoce świdośliwy lamarckiej wyróżniają się nie tylko smakiem, ale także licznymi składnikami odżywczymi.
Spis treści:
Wygląd i sadzenie świdośliwy lamarckiej
Walory dekoracyjne świdośliwy lamarckiej, zwanej także gołębią jagodą, dostrzeżemy już na przełomie kwietnia i maja. To właśnie wtedy roślina bujnie zakwita, a przechodnie mogą cieszyć oczy drobnymi białymi kwiatami. Roślina należy do jednego z ponad dwudziestu gatunków roślin z rodzaju świdośliwa. Ta konkretna odmiana pochodzi z terenów wschodniej Kanady. Zazwyczaj przybiera pokrój krzewu lub niewielkiego drzewa. W naturalnych warunkach dorasta do wysokości ok. 7-10 m, a w Polsce osiąga maksymalnie 5 metrów.
Sadzonki świdośliwy lamarckiej bez problemu dostaniemy w sklepach oraz centrach ogrodniczych. Najczęściej sprzedaje się ją jako jednopędową roślinę w pojemniku. To pozwala bryle korzeniowej lepiej się rozwinąć, a także niweluje ryzyko jej przypadkowego uszkodzenia. Planując sadzenie rośliny w ogrodzie, wybierzmy termin wiosenny lub jesień. Co ważne, sadzonki świdośliwy mogą być sadzone w trakcie trwania okresu wegetacyjnego. Warto pamiętać, by nie sadzić ich bardzo gęsto, gdyż szybko się rozrastają, tworząc gęste żywopłoty.
Uprawa i pielęgnacja rośliny
Decydując się na posadzenie świdośliwy lamarckiej w ogrodzie, wybierzmy dla niej stanowisko słoneczne lub półcieniste. Roślina dostosowuje się do większości rodzajów gleby oraz odczynów pH, jednak najlepiej rozwija się w podłożu próchniczym oraz piaszczysto-gliniastym o pH między 6,0 a 7,5. Bez problemu przyjmuje się w polskim klimacie. Wyróżnia ją całkowita mrozoodporność. Dzięki temu staje się bezpiecznym wyborem do przydomowych przestrzeni.
Długotrwała susza, zbyt wysokie temperatury oraz nadmierne zanieczyszczenie powietrza wpływają na osłabienie plonowania. Z tego względu warto poświęcić czas na regularne nawadnianie oraz zraszanie rośliny. Rozmnażanie świdośliwy lamarckiej przebiega samoistnie - przez odrosty korzeniowe, a także przy pomocy człowieka, z wykorzystaniem sadzonek półzdrewniałych, odkładów oraz nasion.
Kwitnienie i zapylanie
Wzmożone kwitnienie świdośliwy przypada na przełom kwietnia oraz maja. Z tego względu często narażona jest na działanie ostatnich wiosennych przymrozków. Na zrywanie owoców należy poczekać do lipca. To właśnie wtedy osiągają pełną dojrzałość. Często porównuje się ją do jagód borówki wysokiej.
Wszelkie odmiany świdośliwy, nie tylko lamarckiej, ale także olcholistnej, są samopylne. Co to oznacza? W teorii kwiaty zapylane są własnym pyłkiem. W praktyce dochodzi do zapylenia krzyżowego, czyli przeniesienia pyłku przez owady lub wiatr.
Świdośliwa lamarcka - cięcie
Ogrodnicy zgodnie przyznają, że cięcie świdośliwy lamarckiej nie jest zadaniem zbyt skomplikowanym. Bardzo często zdarza się tak, że automatycznie wyrasta w sposób, który nie wymaga regularnego przycinania. Warto jednak zasięgnąć porady osób bardziej doświadczonych, gdyż nieumiejętne wykonanie zabiegu sprawi, że ryzykujemy usunięcie gałęzi, które mogłyby obficie owocować. Nie należy jednak z niego rezygnować, jeśli chcemy, by roślina prezentowała się wyjątkowo foremnie.
Termin cięcia świdośliwy lamarckiej przypada na wczesną wiosnę. Ważne, by zabrać się za to jeszcze przed rozpoczęciem wegetacji, ale już po ustąpieniu przymrozków. Najczęściej zadanie wykonuje się w marcu lub początkiem kwietnia. Pierwsze cięcie sadzonek wiosennych wykonujemy tuż po wsadzeniu ich do ziemi. W ten sposób pobudzamy je do wzrostu oraz wpływamy na wytworzenie silnych pędów szkieletowych. Rośliny jesienne przycinamy dopiero wiosną, aby zminimalizować ryzyko przemarznięcia.
W kolejnych 3-4 latach świdośliwa lamarcka rozpocznie owocowanie. Kiedy tak się stanie, przeprowadzamy jedynie cięcia sanitarne oraz prześwietlające. Pamiętajmy, by każdej wiosny dokładnie usunąć wszystkie uszkodzone, przemarznięte, chore oraz połamane gałęzie. Ostrożnie wycinamy wszelkie pędy krzyżujące się ze sobą, położone zbyt blisko ziemi oraz nadmiernie zagęszczające koronę. Pora na silniejsze cięcie odmładzające przychodzi dopiero po 6-8 latach od posadzenia rośliny.
Co przygotować z owoców świdośliwy?
Pierwsze owocowanie świdośliwy lamarckiej ma miejsce ok. 3-4 roku po posadzeniu. Prawdziwy wysyp owoców przypada jednak dopiero na 5-7 rok od momentu rozpoczęcia uprawy. Prawidłowo pielęgnowane krzewy obradzają dość obficie. Owoce świdośliwy lamarckiej mają o wiele wyższą zawartość wapnia, żelaza, białka oraz potasu niż borówki amerykańskie. Wyróżniają się niebiesko-czarną skórką, pod którą skrywa się intensywnie słodki i soczysty miąższ o bardzo miękkiej konsystencji.
Owoce świdośliwy możemy zjadać bezpośrednio po zerwaniu. Świetnie nadają się także do przygotowania różnych przetworów, zamrożenia lub wysuszenia. Te niewielkie jagody doskonale współgrają z kwaśniejszymi owocami, tworząc apetyczne połączenia w sokach, dżemach, konfiturach oraz nalewkach.
Sprawdź również:
