Zamiokulkas zamiolistny: Żelazna roślina idealna do sypialni i łazienki

Zamiokulkas zamiolistny (Zamioculcas zamiifolia) to okazała roślina z rodziny obrazkowatych, która nie bez powodu nazywana jest "żelazną". W swoim naturalnym środowisku, czyli w rejonie obejmującym Zanzibar i Tanzanię gatunek ten musi zmagać się z trudnymi warunkami - klimatem podzwrotnikowym suchym, kamienistymi terenami i brakiem słońca (rośnie bowiem w cieniu wyższych drzew). Zamiokulkas jest więc wyjątkowo wytrzymały i łatwo przystosowuje się do wymagającego otoczenia. W ostatnich latach staje się coraz chętniej uprawianą rośliną - nie tylko ze względu na nieduże wymagania, ale też z powodu efektownego pokroju.

Zamiokulkas przypomina nieco palmę lub sagowca. Z bulwiastego kłącza wyrastają ogonki liściowe, na których znajdują się skórzaste, mięsiste i błyszczące liście. Podobne występują u zamii - rodzaju sagowca, od którego właśnie pochodzi nazwa zamiokulkasa. Roślina gromadzi w swoich liściach zapasy wody i składników odżywczych. Dzięki temu jest zdolna znieść wiele niedogodnych warunków.

Zamiokulkas zamiolistny ma jeszcze jedną istotną zaletę - skutecznie oczyszcza powietrze z toksyn. Wchłania duże ilości dwutlenku węgla, które przekształca w tlen. Dzięki temu poprawia się też nawilżenie powietrza i zmniejsza się ilość drobnoustrojów. Warto wiec ustawić zamiokulkasa w sypialni, aby zapewni sobie zdrowy i spokojny sen.

Jak już wiemy, zamiokulkas nie ma wygórowanych wymagań i jest niezwykle wdzięczny w pielęgnacji, Jednak, żeby roślina rosła jak najlepiej i była bujna, warto zapewnić jej odpowiednie podłoże i stanowisko. Zamiokulkas preferuje szczególnie próchnicze, przepuszczalne gleby o odczynie lekko kwaśnym (pH 5,5-6,5). Przez to, że w naturalnych warunkach zamiokulkas zamiolistny rośnie w cieniu wyższych roślin, gatunek ten doskonale radzi sobie bez dużej ilości słońca. Najlepiej więc, jeśli będzie stał w miejscu półcienistym - w ostrym słońcu liście rośliny mogą pokryć się brązowymi plamami. Zamiokulkas może stać nawet w głębi pokoju albo w łazience bez okna. Warto jedynie pamiętać, że roślina wygina się w kierunku światła, dlatego dobrze jest co jakiś czas obracać doniczkę. Optymalna temperatura dla zamiokulkasa to 22-25°C. W zimie wystarczy mu 16-18°C, przez krótki czas może też przetrwać w temperaturze 10°C, ale poniżej 5°C ginie. Roślina nie lubi też zimnych przeciągów - może wtedy zrzucać liście.

Pielęgnacja zamiokulkasa nie jest trudna. Roślina ta jest idealna dla zapominalskich, gdyż świetnie radzi sobie z okresami suszy. Dzięki temu, że jej liście magazynują wodę, może długo wytrzymać bez podlewania. Najlepiej robić to dopiero wtedy, gdy podłoże w doniczce lekko przeschnie. Zimą należy ten zabieg jeszcze bardziej ograniczyć - roślinę można wówczas podlewać raz na miesiąc. Nadmierne przelanie zamiokulkasa prowadzi do gnicia korzeni i kłaczy oraz żółknięcia liści.

Żelazny zamiokulkas nie wymaga też częstego nawożenia. Wystarczy robić to co dwa lub trzy tygodnie, używając do tego ½ lub ¼ dawki nawozów składnikowych do roślin zielonych. Intensywne nawożenie jest tak samo szkodliwe dla zamiokulkasa jak częste podlewanie. Może skutkować gniciem korzeni i kłączy.

Gatunek ten dobrze rośnie, gdy jest systematycznie przesadzany. Młode okazy (do 2-3 lat) należy przesadzać co roku, natomiast starsze co 3-4 lata. Zabieg należy przeprowadzać na wiosnę - w marcu lub w kwietniu. Można zrobić to też pod koniec lata, gdy kłącza silnie przyrastają. Na dnie doniczki powinna być kilkucentymetrowa warstwa drenażu.

Jak rozmnażać zamiokulkasa? Można to zrobić przez sadzonki liściowe lub przez podział kłącza podczas przesadzania. Sadzonki pobiera się od kwietnia do czerwca z dolnej albo środkowej części ogonka liściowego. Końcówkę ogonka warto zanurzyć w ukorzeniaczu, zanim włożymy go do ziemi. Sadzonka powinna odtworzyć całą roślinę w ciągu roku. Można też rozmnożyć zamiokulkasa z pojedynczego liścia, ale czas oczekiwania na kompletną roślinę wydłuża się wtedy do kilku lat.

Kolejną zaletą zamiokulkasa jest to, że rzadko pada ofiarą szkodników. Zagrożeniem mogą być jedynie nicienie glebowe, które atakują system korzeniowy rośliny. Choroby u zamiokulkasa występują zazwyczaj w przypadku nadmiernego podlewania lub zbyt niskiej temperatury.

Zobacz także:Wrzosy - ciekawe odmiany. Jak sadzić wrzosy w donicach?Rośliny pokojowe, które rosną najszybciej