Zamiokulkas zamiolistny: Żelazna roślina idealna do sypialni i łazienki
Zamiokulkas zamiolistny to roślina, która coraz częściej gości w naszych domach. Określa się ją mianem żelaznej, gdyż jest niezwykle wytrzymała i niestraszne jej niekorzystne warunki. To gatunek idealny dla zapominalskich lub osób, które nie mają ręki do roślin. Zamiokulkas zniesie długie okresy przesuszenia i małą ilość światła, a do tego nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Dobrze rośnie nawet w głębi pokoju czy w łazience. Warto też ustawić go w sypialni, gdyż ma nietuzinkowe właściwości – doskonale oczyszcza powietrze z toksyn. Co jeszcze warto wiedzieć o tej roślinie? Jak uprawiać zamiokulkasa?
Co warto wiedzieć o zamiokulkasie?
Zamiokulkas zamiolistny (Zamioculcas zamiifolia) to okazała roślina z rodziny obrazkowatych, która nie bez powodu nazywana jest "żelazną". W swoim naturalnym środowisku, czyli w rejonie obejmującym Zanzibar i Tanzanię gatunek ten musi zmagać się z trudnymi warunkami - klimatem podzwrotnikowym suchym, kamienistymi terenami i brakiem słońca (rośnie bowiem w cieniu wyższych drzew). Zamiokulkas jest więc wyjątkowo wytrzymały i łatwo przystosowuje się do wymagającego otoczenia. W ostatnich latach staje się coraz chętniej uprawianą rośliną - nie tylko ze względu na nieduże wymagania, ale też z powodu efektownego pokroju.
Zamiokulkas przypomina nieco palmę lub sagowca. Z bulwiastego kłącza wyrastają ogonki liściowe, na których znajdują się skórzaste, mięsiste i błyszczące liście. Podobne występują u zamii - rodzaju sagowca, od którego właśnie pochodzi nazwa zamiokulkasa. Roślina gromadzi w swoich liściach zapasy wody i składników odżywczych. Dzięki temu jest zdolna znieść wiele niedogodnych warunków.
Dlaczego warto uprawiać zamiokulkasa?
Zamiokulkas zamiolistny ma jeszcze jedną istotną zaletę - skutecznie oczyszcza powietrze z toksyn. Wchłania duże ilości dwutlenku węgla, które przekształca w tlen. Dzięki temu poprawia się też nawilżenie powietrza i zmniejsza się ilość drobnoustrojów. Warto wiec ustawić zamiokulkasa w sypialni, aby zapewni sobie zdrowy i spokojny sen.
Zamiokulkas zamiolistny: Uprawa i wymagania
Jak już wiemy, zamiokulkas nie ma wygórowanych wymagań i jest niezwykle wdzięczny w pielęgnacji, Jednak, żeby roślina rosła jak najlepiej i była bujna, warto zapewnić jej odpowiednie podłoże i stanowisko. Zamiokulkas preferuje szczególnie próchnicze, przepuszczalne gleby o odczynie lekko kwaśnym (pH 5,5-6,5). Przez to, że w naturalnych warunkach zamiokulkas zamiolistny rośnie w cieniu wyższych roślin, gatunek ten doskonale radzi sobie bez dużej ilości słońca. Najlepiej więc, jeśli będzie stał w miejscu półcienistym - w ostrym słońcu liście rośliny mogą pokryć się brązowymi plamami. Zamiokulkas może stać nawet w głębi pokoju albo w łazience bez okna. Warto jedynie pamiętać, że roślina wygina się w kierunku światła, dlatego dobrze jest co jakiś czas obracać doniczkę. Optymalna temperatura dla zamiokulkasa to 22-25°C. W zimie wystarczy mu 16-18°C, przez krótki czas może też przetrwać w temperaturze 10°C, ale poniżej 5°C ginie. Roślina nie lubi też zimnych przeciągów - może wtedy zrzucać liście.
Zamiokulkas: Podlewanie
Pielęgnacja zamiokulkasa nie jest trudna. Roślina ta jest idealna dla zapominalskich, gdyż świetnie radzi sobie z okresami suszy. Dzięki temu, że jej liście magazynują wodę, może długo wytrzymać bez podlewania. Najlepiej robić to dopiero wtedy, gdy podłoże w doniczce lekko przeschnie. Zimą należy ten zabieg jeszcze bardziej ograniczyć - roślinę można wówczas podlewać raz na miesiąc. Nadmierne przelanie zamiokulkasa prowadzi do gnicia korzeni i kłaczy oraz żółknięcia liści.
Zamiokulkas: Nawożenie
Żelazny zamiokulkas nie wymaga też częstego nawożenia. Wystarczy robić to co dwa lub trzy tygodnie, używając do tego ½ lub ¼ dawki nawozów składnikowych do roślin zielonych. Intensywne nawożenie jest tak samo szkodliwe dla zamiokulkasa jak częste podlewanie. Może skutkować gniciem korzeni i kłączy.
Zamiokulkas: Przesadzanie
Gatunek ten dobrze rośnie, gdy jest systematycznie przesadzany. Młode okazy (do 2-3 lat) należy przesadzać co roku, natomiast starsze co 3-4 lata. Zabieg należy przeprowadzać na wiosnę - w marcu lub w kwietniu. Można zrobić to też pod koniec lata, gdy kłącza silnie przyrastają. Na dnie doniczki powinna być kilkucentymetrowa warstwa drenażu.
Zamiokulkas: Rozmnażanie
Jak rozmnażać zamiokulkasa? Można to zrobić przez sadzonki liściowe lub przez podział kłącza podczas przesadzania. Sadzonki pobiera się od kwietnia do czerwca z dolnej albo środkowej części ogonka liściowego. Końcówkę ogonka warto zanurzyć w ukorzeniaczu, zanim włożymy go do ziemi. Sadzonka powinna odtworzyć całą roślinę w ciągu roku. Można też rozmnożyć zamiokulkasa z pojedynczego liścia, ale czas oczekiwania na kompletną roślinę wydłuża się wtedy do kilku lat.
Zamiokulkas: Choroby i szkodniki
Kolejną zaletą zamiokulkasa jest to, że rzadko pada ofiarą szkodników. Zagrożeniem mogą być jedynie nicienie glebowe, które atakują system korzeniowy rośliny. Choroby u zamiokulkasa występują zazwyczaj w przypadku nadmiernego podlewania lub zbyt niskiej temperatury.
