Kobieta, mężczyzna i szczerość
Relacje między kobietą i mężczyzną, jeżeli mają być trwałe, muszą się oprzeć na jakichś fundamentach. Takim najbardziej naturalnym fundamentem każdego związku jest oczywiście uczucie. Jednak nie jest ono w stanie przetrwać dłużej, jeżeli nie towarzyszy mu wzajemna szczerość...
Szczerość, prawda, uczciwość... - wszystko to wiemy lub czujemy (niektórzy nawet przestali już używać tych słów, uważając je za banalne i zdewaluowane), a mimo to i tak los wplątuje nas w sytuacje, jakich niekiedy nie potrafimy sobie nawet w najśmielszych snach wyobrazić. Czy jednak robi to właśnie los? Czy to nie aby my sami w największym stopniu temu losowi nie pomagamy?
Przecież nikt za nas nie kłamie wtedy, kiedy wypada lub trzeba koniecznie powiedzieć prawdę! Przecież to my decydujemy się najpierw na drobne, a później - wraz z oddalająca się szansą na porozumienie z partnerem czy partnerką - na coraz większe kłamstwa, nieszczerości, oszustwa, kłamliwe zapewnienia itd.
Kiedy zaś partner czy partnerka rewanżuje się podobnym zachowaniem, ze związku dwojga ludzi, którzy jeszcze niedawno zapewniali się o miłości, pozostaje jedynie pobojowisko. Wtedy zwykle pojawia się myśl o straconych szansach, nadziejach i złudzeniach. Zawsze za późno!
Nie jest jednak za późno przy pierwszej okazji... Ja go oszukałam, może niechcący, więc ja powinnam szczerze go za to przeprosić! On coś ukrywa (to zwykle widać, jeżeli patrzy kobieta!), więc po pierwszym pytaniu, co to takiego, powinien - jeżeli chce być kimś "naprawdę" a nie "na niby" - szczerze odpowiedzieć na pytanie!
Brak wzajemnej szczerości od pierwszej niejasnej sytuacji, od pierwszej poważnej rozmowy, to prawie zawsze perspektywa ciężkich kłótni w przyszłości (czasem oczyszczających, daj Boże!), które w bardziej wrażliwych osobowościach pozostawiają trudno gojące się blizny. Brak szczerości, choćby prawda bardzo bolała, jest mimo wszystko bardziej bolesny. I niestety przeważnie zawsze prowadzi do rozstania...
Ola
