Mika i jej zastosowania. Jak działa na skórę?

Mika (inaczej łuszczyk) to naturalny minerał z rodziny krzemianów, który występuje w skałach głównie na terenie Indii, Rosji i Kanady. W Polsce znajduje się w okolicach Dolnego Śląska i w Sudetach. Nazwa minerału pochodzi od łacińskiego słowa "mica", czyli ziarno lub "micare, czyli błyszczeć. Mika ma postać szklistych, perłowych, jedwabistych i błyszczących, ale czasem też matowych kryształów, które mogą przybierać różne barwy. Spotyka się miki jasne o kolorze kremowym, srebrzystobiałym czy kremowym oraz miki ciemne, np. brunatne, czarne czy ciemnoszare.

Kamienie miki charakteryzują się wysoką wytrzymałością, nie starzeją się, nie rozpuszczają w wodzie oraz są odporne na wysokie i niskie temperatury. Mika ma też dobre właściwości dielektryczne (izolator elektryczny). Jest więc wykorzystywana w przemyśle, np. do produkcji urządzeń elektrycznych, materiałów izolacyjnych, tapet, lakierów, tynków czy tworzyw sztucznych oraz jako wypełniacz do środków ochrony roślin. Jest również ceniona przez kolekcjonerów jako kamień ozdobny lub surowiec rzeźbiarski. Mikę stosuje się także na szeroką skalę do produkcji kosmetyków.

Właściwości miki sprawiły, że jest to minerał chętnie wykorzystywany w przemyśle kosmetycznym. Znajdziemy ją w mineralnych pudrach, różach, podkładach, bazach pod makijaż, cieniach do powiek czy szminkach. Dodaje się ją również do produktów do pielęgnacji włosów czy zębów. Kosmetyczna mika ma postać białych, kremowych, błyszczących lub czasem matowych płatków, które po aplikacji na skórę stają się transparentne, czyli niewidoczne.

Mika przed wykorzystaniem musi być dokładnie oczyszczona, np. ze szkodliwych metali ciężkich, a następnie zmielona na pył o cząsteczkach różnej wielkości w zależności od potrzeby. Im drobniejsza, tym bardziej matowa i transparentna, natomiast grubiej zmielona jest bardziej błyszcząca.

Błyszczące drobinki miki zawarte w kosmetykach odbijają i rozpraszają światło, dzięki czemu nadają skórze promienny wygląd. Wykorzystywane są zarówno w kosmetykach kolorowych, jak i pielęgnacyjnych. Produkty zawierające perłową mikę jako składnik główny po aplikacji na skórze mają delikatny połysk podobny do naturalnego połysku zdrowej, dobrze odżywionej cery. Inne odmiany miki będą natomiast optycznie wygładzać zmarszczki, bruzdy i niedoskonałości. Dzięki mice kosmetyki mają perłową, jedwabistą konsystencję, nie zbrylają się i lepiej się rozprowadzają. W porównaniu z innymi wypełniaczami (skrobią, pudrem ryżowym) mika słabiej wchłania sebum, więc jest polecana szczególnie osobom posiadającym cerę normalną i suchą. Mika pomaga także łagodzić stany zapalne i sprawia, że zaczerwienienia są mniej widoczne.

Czysta mika zapobiega zbrylaniu się produktów, jednak bez połączenia z innymi substancjami nie jest praktycznie stosowana, gdyż nie ma właściwości przyczepnych. Dlatego mika wzbogacana jest innymi substancjami, które zmieniają intensywność połysku i sprawiają, że kosmetyki utrzymują się na skórze. Łączy się ją np. z pigmentami, które zmieniają koloryt kosmetyku, z krzemionką zwiększającą sypkość miki i jej zdolność pochłaniania sebum czy też z silikonami (metikonami, dimetikonami) wygładzającymi i zmiękczającymi skórę oraz tworzącymi na jej powierzchni film ochronny. Mikę często łączy się z tlenkami tytanu, które rozjaśniają kosmetyk, nadają połysk i są naturalnymi filtrami przeciw promieniowaniu UV. Innymi substancjami poprawiającymi przyczepność miki do skóry są mirystynian magnezu (właściwości matujące i wybielające), woski (działają natłuszczająco i nawilżająco) czy azotek boru (w zależności od stopnia rozdrobnienia po aplikacji na skórze może być lekko perłowy lub matowy).

Mika jest świetnym półproduktem kosmetycznym gdyż nie ma negatywnego wpływu na zdrowie. Nie ma właściwości kancerogennych, nie wywołuje reakcji alergicznych i nie zatyka porów. W dodatku ten naturalny minerał nie starzeje się nie psuje. Mika stosowana jest nawet do produkcji past do zębów, ponieważ odbudowuje płytkę nazębną po mikrouszkodzeniach i nie drażni przy tym błony śluzowej jamy ustnej.

Należy jednak zachować ostrożność w przypadku samodzielnego komponowania kosmetyków. Wiele produktów z niepewnych źródeł, często pochodzących z Chin, to podróbki, które zawierają domieszki niebezpiecznych substancji. Zdarza się, ze błyszczące drobinki to nic innego jak zmielone aluminium lub plastik. Tego typu pigmenty kosmetyczne są zabronione do stosowania na twarz w Unii Europejskiej i USA, ponieważ gdy takie drobinki odstaną się do oka, to są nie do usunięcia.

Rozlicz PIT online już teraz lub pobierz darmowy program