Pielęgnacja kiedyś, a dziś

Obecnie pielęgnacja to przyjemność. Duży wybór kosmetyków przeznaczonych na poszczególne partie ciała pozwala szybko i skutecznie dbać o urodę. Kiedyś wybór był mocno ograniczony. Sięgano po metody, które nie były ani wygodne, ani miłe.

Przed laty zabiegi pielęgnacyjne wyglądały nieco inaczej...
Przed laty zabiegi pielęgnacyjne wyglądały nieco inaczej...materiały prasowe

Czystością i schludnością wsławili się mieszkańcy starożytnego Rzymu. Uwielbiali łaźnie i spędzali w nich długie godziny. Podobnie o czystość ciała dbali Egipcjanie i Grecy. Kąpiele zaczęto krytykować około III wieku ne. Chrześcijanie twierdzili, że ważniejsze jest wnętrze, a ciało należy ignorować. Św. Hieronim głosił nawet, że każdy, kto oczyścił się poprzez chrzest, kąpać się więcej nie musi. 

Kliny, proszek i ocet na pot

Na szczęście w ciągu stuleci podejście do higieny, wprawdzie powoli, ale się zmieniało. Codzienne kąpiele długo jeszcze nie były praktykowane, ale w XIV wieku już raz w miesiącu pozwalano sobie obmyć całe ciało. Z comiesięcznych ablucji słynęła angielska królowa Elżbieta I. Na co dzień dbała głównie o to, co wystawało spod koronek, czyli o twarz i dłonie. Jak zresztą reszta dworu.

Przełom w Europie przyniósł wiek XIX, przynajmniej w wyższych kręgach. Kobiety, którym przeszkadzał pot, szyły suknie z wymiennymi klinami pod pachami. Kliny można było szybko wyprać i wysuszyć. Aby zapobiec zapachowi potu, paniom zalecano, by myły się pod pachami trzy razy dziennie wodą z mydłem i kilkoma kroplami wody kolońskiej albo posypywały pachy proszkiem florentskim, który pochłaniał pot i jego zapach. Kąpiel całego ciała natomiast doradzano już nie raz w miesiącu, a raz w tygodniu. Codzienna higiena intymna ograniczała się do umieszczania w okolicach pachwin płóciennego woreczka wypełnionego proszkiem z korzenia fiołkowego. Proszek pochłaniał wilgoć, pot i nieprzyjemny zapach. Na szczęście dziś żadnych woreczków nosić nie musimy. Wystarczą żele do higieny intymnej, by czuć się swobodnie i komfortowo.

Na początku XX wieku popularna była cotygodniowa kąpiel w wodzie z dodatkiem octu, który ponoć eliminował wszelkie nieprzyjemne zapachy. Codzienna kąpiel była wręcz odradzana. Anna Fischer-Duckelmann w książce pod tytułem "Kobieta lekarką domową" jeszcze w 1912 roku twierdziła, że codzienne używanie wody nie jest nam wcale potrzebne, a wręcz szkodliwe. Szczęśliwie obecnie kąpiemy się każdego dnia, a na dodatek mamy pełną gamę żeli do kąpieli, dezodorantów, wód toaletowych i perfum, które poprawiają nam nastrój i dodają pewności siebie.

Benzoes na zmarszczki

A co robiły kobiety z wyższych sfer, by mieć ładną cerę? Obowiązkowo unikały słońca. W powieki wcierały tłuszcz zwierzęcy. Twarz myły w mleku, olejku migdałowym lub przemywały śmietaną. Cera stawała się gładsza i delikatniejsza. Aby nie mieć zmarszczek, obkładały się delikatną tkaniną nasączoną benzoesem, czyli żywicą balsamową. Substancja ta była wykorzystywana jako środek konserwujący. A gdy to nie pomagało, zalecano im się dużo uśmiechać, bo jak twierdzili znawcy urody, wesołość odmładza. Sporo w tym racji, jednak bez wątpienia bardziej skuteczne są specjalistyczne kremy przeciwzmarszczkowe, serum, maseczki czy płatki kolagenowe pod oczy, które dzisiaj możemy kupić w każdej drogerii.

Szare mydło i piwo na włosy

Sporo problemów nastręczała pielęgnacja włosów. Pierwszy szampon powstał dopiero około 1906 roku. Oczywiście nie przyjął się od razu, a poza tym był drogi. Kobiety ratowały się więc innymi metodami. Przede wszystkim włosy czesały długo i starannie. Od czasu do czasu myły szarym mydłem. Z tym że włosy po takiej kąpieli były matowe i trudno było je rozczesać. Płukały je w ziołowych wywarach lub wodzie z octem, dzięki temu były bardziej sprężyste. Kiedy chciały utrwalić fryzurę, włosy polewały piwem. Nie było farb, więc rozjaśniały je płukanką z rabarbaru.

O pielęgnacji rzęs w ogóle nie myślano. Teraz, oprócz mascar, mamy preparaty przyciemniające rzęsy, wzmacniające je, stymulujące ich wzrost.

Nie było też mody na depilację. Choć w Babilonii depilowano ciało już 5 000 lat temu (robiono to za pomocą mieszanki miodu, soli morskiej i alabastru), u nas potrzeba depilacji pojawiła się dopiero w wieku XX. Dzisiaj nie wyobrażamy sobie, aby wyjść na plażę z włoskami na nogach czy pod pachami. Na szczęście i w tej dziedzinie wybór jest ogromny. Mamy pianki, plastry, kremy, depilację laserową.

Obecnie znajdziemy kosmetyki na każdą partię ciała i na rozmaite niedoskonałości. Są tak powszechne jak jedzenie chleba. Mają nieodpartą moc przyciągania. Wielu jednak zadaje pytanie, czy to potrzeby kobiet wymusiły tworzenie kosmetyków, czy kosmetyki zrodziły potrzeby kobiet.

Dziś już nikt nie pamięta o babcinych specyfikach...
Dziś już nikt nie pamięta o babcinych specyfikach...materiały prasowe
materiały prasowe
Masz sugestie, uwagi albo widzisz błąd na stronie?
Dołącz do nas