Bąblowica: Przyczyny, objawy i leczenie
Bąblowica to jedna z najgroźniejszych chorób pasożytniczych, którą najłatwiej zarazić się latem. Każdego roku w wakacje diagnozuje się coraz więcej przypadków. Bąblowica rozwija się na skutek zakażenia tasiemcem bąblowcowym. Jaja pasożyta często znajdują się na leśnych owocach – jagodach, jeżynach czy malinach. Schorzenie rozwija się latami, a jego objawy mogą być mylone nawet z chorobą nowotworową. Bąblowica najczęściej atakuje wątrobę, ale też kości, płuca, nerki czy oczy. Jak uchronić się przed chorobą? Które symptomy mogą świadczyć o zakażeniu tasiemcem i na czym polega leczenie bąblowicy?
Bąblowica to choroba pasożytnicza wywoływana przez tasiemca bąblowcowego (zwanego też bąblowcem). Jego nosicielami są przede wszystkim dzikie leśne zwierzęta (lisy, wilki), ale też psy czy koty domowe, które nie są regularnie odrobaczane. Pasożyty obecne są w ich kale, dlatego do zakażenia może dojść np. na skutek nieumycia rąk po zabawie czy głaskaniu zwierzęcia. Dotykając brudnymi dłońmi jedzenia, możemy przenieść jaja pasożyta (są niewidoczne gołym okiem) do organizmu. Jednak najczęściej do zakażenia dochodzi na skutek spożywania nieumytych leśnych owoców (np. jagód, poziomek czy jeżyn). Mogły one zostać skażone przez odchody zwierząt.
Postaci bąblowicy
Wyróżnia się dwie postaci bąblowicy. Najczęstszą jest postać jednojamowa – oznacza to, że pasożyt zagnieździł się w obrębie wątroby (to aż 90 proc. wszystkich przypadków) lub płuc. Charakterystycznym zjawiskiem jest wtedy tworzenie się cysty wypełnionej płynem i pasożytami – to mechanizm obronny organizmu, który chce się odizolować od zagrożenia. Niestety cysta wywołuje stany zapalne, podrażnienia i alergie. Bąblowica może mieć też postać wielojamową – tasiemiec znajduje się tylko w wątrobie, ale z czasem obejmuje naczynia krwionośne i przedostaje się do płuc.
Bąblowica może nie dawać żadnych charakterystycznych objawów nawet przez kilka-kilkanaście lat. Z czasem jednak powiększająca się cysta zaczyna uciskać narządy wewnętrzne i wywoływać stany zapalne. Symptomy choroby uzależnione są od miejsca zagnieżdżenia się pasożyta. Najczęściej znajduje się on w wątrobie, co objawia się bólem jamy brzusznej po prawej stronie pod żebrami oraz żółtaczką. Jeśli zajęte zostają płuca, charakterystyczne mogą być duszności, kaszel, ból w klatce piersiowej, świąd skóry, a nawet plucie krwią (z tego względu choroba bywa mylona z gruźlicą). Rzadziej zdarza się, że tasiemiec zagnieżdża się w nerkach – wtedy chory zmaga się z krwiomoczem, bólem nerek i zaburzeniami ich pracy (zbyt częstym lub zbyt rzadkim oddawaniem moczu). Bardzo rzadkie, ale niezwykle groźne jest przedostanie się pasożyta do mózgu. Zagraża to całemu organizmowi (istnieje ryzyko wstrząsu anafilaktycznego), a brak leczenia może nawet doprowadzić do śmierci. Niepokój powinny wzbudzić więc silne i nawracające bóle głowy oraz zaburzenia psychiczne i neurologiczne.
Bąblowica często diagnozowana jest podczas przypadkowych badań kontrolnych. Chorobę najłatwiej wykryć podczas USG jamy brzusznej, tomografii komputerowej czy rezonansu magnetycznego. Cysty z pasożytami bywają jednak mylone z nowotworami, a prawidłowa diagnoza następuje już podczas operacyjnego usunięcia torbieli. Po zabiegu pacjent poddawany jest jeszcze chemioterapii przeciwpasożytnicznej, ponieważ tasiemca bardzo trudno jest pozbyć się z organizmu. Niezbędne są też regularne badania kontrolne (przez co najmniej 10 lat) i profilaktyczne przyjmowanie leków przeciwpasożytniczych.
