Choroba wieńcowa - objawy i leczenie
Choroba wieńcowa, zwana też chorobą niedokrwienną serca, jest najczęściej występującym schorzeniem układu krążenia. Zazwyczaj prowadzi do tzw. dusznicy piersiowej lub zawału. Konsekwencje wieńcówki mogą być bardzo groźne dla naszego zdrowia i życia. Dlatego niezwykle ważne jest wczesne rozpoznanie objawów choroby i wdrożenie odpowiedniego leczenia.
Wieńcówka charakteryzuje się słabym ukrwieniem, czyli za niskim zaopatrzeniem serca w tlen. Chorzy szybko się męczą i mają płytki oddech. Jest to wynik zwężenia, a niekiedy nawet zamknięcia ujścia tętnic wieńcowych, które mają za zadanie odżywiać mięsień serca. Jej najbardziej znanymi postaciami są dławica piersiowa (dusznica), a także zawał.
Typowe objawy zawału serca to ból w klatce piersiowej (najczęściej gniotący, za mostkiem), duszność, zimne poty, uczucie lęku i nudności. Bolesność może promieniować do żuchwy, pleców, barków i nadbrzusza.
Ważnym kryterium wskazującym na zawał jest czas jego trwania: od 20 minut do kilkunastu godzin. Przy zaostrzeniu choroby wieńcowej ból trwa krócej. Pamiętaj: gdy tylko poczujesz ból, nie czekaj, aż minie. Od razu wezwij karetkę!
Choroba ma często podłoże miażdżycowe. Powoduje ją m.in. zbyt duże stężenie cholesterolu we krwi, cukrzyca, otyłość i nadciśnienie. Znacznie częściej zapadają na nią osoby palące papierosy i te, które prowadzą siedzący tryb życia. Ostatnie badania wykazały też, że może ją wywołać bakteria Helicobacter pylori, kojarzona dotąd głównie z chorobą wrzodową.
Rozpoznanie groźnej choroby wieńcowej oparte jest w dużej mierze na rzetelnym wywiadzie lekarskim. Dlatego warto dowiedzieć się wcześniej, czy ktoś z naszej najbliższej rodziny miał już kiedyś problemy z sercem.
Spoczynkowe badanie EKG w wielu przypadkach bywa niemiarodajne. Lepszym rozwiązaniem jest założenie holtera, który kontroluje pracę serca przez całą dobę lub poddanie się próbie wysiłkowej.
Złotym standardem, czyli najdokładniejszym oraz zalecanym badaniem w diagnostyce choroby wieńcowej, nadal pozostaje koronarografia. Polega na rentgenowskim uwidocznieniu naczyń po podaniu do nich kontrastu.
