Choroby skóry dokuczają zimą

W pierwszej kolejności na takie schorzenia jesteśmy narażeni przez geny – jeśli chorowali nasi rodzice, także i my możemy, a prawdopodobieństwo wystąpienia choroby wynosi nawet 70 proc. (jak w przypadku łuszczycy). Istotne są także czynniki tzw. środowiskowe. Znaczenie ma np. to, gdzie mieszkamy – jako „mieszczuchy” jesteśmy bardziej zagrożeni atopowym zapaleniem skóry i uczuleniami, niż mieszkańcy wsi. Jeszcze ważniejszy jest nasz tryb życia – np. palenie papierosów to istotny czynniki rozwoju atopii, a częste i silne stresy – łuszczycy. Na to wszystko nakładają się sezonowe przyczyny dolegliwości. Zimą są to przede wszystkim: ciepłe, suche (i wysuszające skórę) powietrze w ogrzewanych pomieszczeniach oraz mróz i wiatr na zewnątrz (powodujące nawet dwukrotnie szybszą niż latem utratę wilgoci przez skórę). Gdy tylko rozpoznamy skórny alarm, zastosujmy odpowiednią metodę leczenia.

Mocno różowe grudki i plamy: łuszczyca

Choroba powoduje, że: na ciele pojawiają się zmiany wielkości łebka od szpilki – często dzieje się to po przebytej infekcji (np. anginie); występują kilkucentymetrowe plamy – zwykle w okolicy kolan i łokci oraz na głowie (pod włosami); na wierzchu plam widać srebrzyste, mocno przylegające łuski (tzw. blaszki łuszczycowe). Inne objawy, które mogą być czasem mylące: gorączka – przez nią łatwo pomylić łuszczycę np. z chorobą zakaźną; plamy pojawiające się w miejscu zadrapania naskórka kilka dni później (tzw. objaw Koebnera) – możemy myśleć, że przyczyną jest zakażenie. Doraźnie pomogą m.in.:  preparaty na skórę z kwasem salicylowym lub mocznikiem – powodują zmniejszenie ilości łusek i ułatwiają wnikanie leków; maści i pasty dziegciowe (zalecone przez lekarza). Zapobiegną nawrotom: specjalne środki do pielęgnacji (tzw. dermokosmetyki); w zależności od rodzaju zmian – fototerapia i fotochemioterapia, środki hamujące układ odpornościowy, leki biologiczne.

Silny świąd oraz suchość: atopia

Choroba powoduje, że: skóra robi się czerwona, sucha i zaczyna silnie swędzieć – u dorosłych najczęściej od wewnętrznej strony nadgarstków, łokci i kolan, na karku, dłoniach i stopach; u dzieci – na policzkach, czole, głowie; pojawiają się sączące pęcherzyki i strupki albo suche, łuszczące się grudki i zgrubienia skóry (w tzw. bruzdach). Inne objawy, które mogą być czasem mylące: przekrwienie i ropienie oczu, swędzenie powiek – jest to tzw. atopowe zapalenie spojówek, które występuje u 25–40 proc. osób chorych na atopię skórną; wyprysk sutków; rumień twarzy, zaczerwienienie obrzęk ust;  pękające kąciki, suchość w jamie ustnej. Doraźnie pomogą m.in.:tabletka przeciwhistaminowa (z apteki, bez recepty); okłady z gazy zmoczonej w chłodnej wodzie – zmniejszą swędzenie. Zapobiegną nawrotom: specjalne preparaty myjącei natłuszczające do skóry atopowej – działają jak niewidzialne „ubranie”, nie pozwalają na wyparowywanie wody ze skóry i przywracają jej szczelność.

Dodatkowe zalecenia

Aby nie wywoływać dolegliwości (zarówno przy atopii, jak i łuszczycy):

•unikaj długiego moczenia skóry – np. bierz prysznic (najlepiej letni) zamiast kąpieli;•chroń skórę przed kontaktem z chemikaliami – np. do pracy zakładaj rękawiczki; 

•unikaj stresów;•nie pal papierosów;

•chroń się przed infekcjami (np. grypą); •wylecz próchnicę – jest źródłem ognisk zapalnych i może stać się powodem zaostrzenia łuszczycy;

•stosuj kąpiele z leczniczą solą – za zgodą lekarza.