Co mówi o nas grupa krwi? Jak wpływa na zdrowie?
Na temat wpływu grupy krwi na nasz organizm powstało już wiele publikacji, a nawet prac naukowych. Według niektórych badaczy grupa krwi determinuje naszą odporność na choroby, a nawet wpływa na osobowość i cechy charakteru. Analizy historyczne tworzenia się poszczególnych grup przyczyniają się nawet do teorii dotyczących prawidłowej diety, predyspozycji do tycia i wpływu na tempo przemiany materii. I chociaż specjaliści do dziś spierają się o to, czy grupa krwi ma jakiekolwiek wpływ na nasze życie, warto zapoznać się z wnioskami naukowców. Dzięki temu dowiesz się, jak prawidłowo się odżywiać i na jakie schorzenia szczególnie uważać.
Grupę krwi określa się na podstawie znajdujących się w krwinkach czerwonych antygenów. To właśnie one warunkują łączenie się poszczególnych krwinek. Obecność wyłącznie antygenów A oznacza grupę krwi A, wyłącznie antygenów B – grupę B, każdego z nich – grupę AB, a nieobecność obu – grupę 0. Obecność niezgodnych antygenów prowadzi do reakcji odpornościowej organizmu i tworzenia zwalczających je przeciwciał (powstają one w osoczu – przykładowo w osoczu osoby z grupą A znajdują się przeciwciała anty-B). Dlatego zgodność antygenów w układzie grupowym krwi jest tak ważna podczas transfuzji krwi, przeszczepu czy ciąży z konfliktem serologicznym. Grupy krwi zostały odkryte przez austriackiego naukowca Karla Landsteinera w 1901 roku, a ich oznaczenia zaakceptowano na całym świecie w 1928 roku.
Na przestrzeni lat grupy krwi analizowano także pod kątem biologicznym i historycznym – określono, która z nich jest najstarsza (i jak funkcjonowali posiadający ją nasi przodkowie sprzed tysięcy lat), a która powstała na skutek ewolucji czy mutacji. Zdaniem części naukowców wszystkie te czynniki do dziś mają wpływ na nasze predyspozycje żywieniowe, tendencje do tycia czy odporności na choroby i ściśle wiążą się z posiadaną przez nas grupą krwi.
To najstarsza grupa krwi występująca u ludzi pierwotnych żyjących ok. 40 tys. lat p.n.e. Początkowo posiadali ją wszyscy ludzie żyjący na Ziemi. Byli to zręczni myśliwi, którzy żywili się głównie mięsem, a w mniejszych ilościach znalezionymi owocami. Dlatego osoby z grupą 0 to typowi mięsożercy. Ich organizm szczególnie potrzebuje znajdujących się w mięsie witamin z grupy B, a także białka, żelaza i cynku. Z kolei nadmierne spożywanie przez nich nabiału, zbóż i warzyw strączkowych może spowolnić metabolizm i przyczynić się do nadwagi, a także miażdżycy i chorób serca.
Osoby z grupą 0 częściej chorują też na cukrzycę, zwyrodnienia stawów i odczuwają problemy z jelitami. Układ pokarmowy jest u nich nieco słabszy, więc stres może być czynnikiem odpowiedzialnym za kłopoty z trawieniem, wrzody czy zaparcia. Pocieszające jest jednak to, że właściciele grupy 0 mają silny układ odpornościowy, który skutecznie zwalcza drobnoustroje chorobotwórcze. Dla dobrego funkcjonowania ich organizmu konieczna jest częsta i intensywna aktywność fizyczna – przyspiesza metabolizm i ułatwia walkę ze stresem.
Grupa A wykształciła się u ludzi około 20 tys. lat p.n.e. na skutek zmiany ich trybu życia (z koczowniczego na osiadły). Zwierząt łownych zaczęło brakować, więc ludzie zajęli się zbieractwem oraz uprawą roślin. Zaczęli tworzyć społeczności żyjące w większych skupiskach. Z tego względu osoby z grupą krwi A to roślinożercy, którym służy dieta wegetariańska i tłuszcze pochodzenia roślinnego. Problemy z trawieniem mogą być u nich związane ze spożywaniem mięsa (niewystarczająca ilość wytwarzanego kwasu żołądkowego) nabiału, pszenicy i roślin strączkowych.
Życie w skupisku ludzi wykształciło u osób z grupą krwi A większą odporność na wirusy. Niestety problem z oczyszczaniem organizmu z toksyn, a także tendencja do zatrzymywania wody w organizmie powodują skłonność do innych schorzeń: infekcji układu oddechowego, alergii, astmy, chorób serca, cukrzycy oraz kłopotów z pamięcią i koncentracją.
Osoby z grupą A powinny dostarczać do organizmu w szczególności witaminy z grupy B (ryby, kasze, razowe pieczywo, owoce morza), a także wspomagać się rozluźniającymi i relaksującymi ćwiczeniami (gimnastyka, joga) lub nieobciążającą aktywnością fizyczną (spacery, jazda na rowerze).
Grupa B rozwinęła się u ludzi żyjących około 15-13 tys. lat p.n.e. Zaczęli oni wędrować w poszukiwaniu lepszego klimatu i przenieśli się z Afryki w chłodniejsze rejony Azji. Spożywali zarówno mięso, jak produkty roślinne. Dlatego osoby, które posiadają tę grupę krwi są mniej wrażliwi na sposób odżywania się, jako jedyni tolerują też mleko. Rzadziej chorują na nowotwory i w mniejszym stopniu zmagają się z chorobami serca. Szczególnie poleca się im jedzenie zielonych warzyw, mięsa (głównie czerwonego), jaj i chudego nabiału.
System odpornościowy osób z grupą B jest bardzo mocny i skutecznie radzi sobie z infekcjami (wyjątkiem są zakażenia paciorkowcem czy gronkowcem, które posiadają antygeny z grupy B). Niestety przekłada się to też na większe ryzyko wystąpienia chorób autoimmunologicznych. W tej grupie obserwuje się również częstsze problemy z niskim lub wysokim ciśnieniem oraz zachorowania na cukrzycę typu drugiego. Osoby z grupą krwi B powinny dostarczać do organizmu większe dawki witaminy C oraz witamin z grupy B, a także dbać o regularną i stosunkowo intensywną aktywność fizyczną (pływanie, biegania, jazda na nartach).
Grupa krwi AB wykształciła się dopiero około 1 tys. lat p.n.e. To najrzadsza grupa krwi, ale w pewnym sensie przystosowana do współczesnego, szybkiego tempa życia. Posiadające ją osoby są bardziej odporne na stres, lepiej tolerują zmiany (także żywieniowe), są silni fizycznie i rzadziej chorują. Mimo obecności antygenu B w krwinkach, osoby z grupą AB słabo trawią białko pochodzenia zwierzęcego (niewskazane jest zwłaszcza mięso czerwone). Dlatego w ich diecie powinny przeważać jednak warzywa. Szybszemu tworzeniu się nadwagi mogą także sprzyjać problemy z przyswajaniem tłuszczów, a także witamin i minerałów.
Mimo silnej odporności osoby z grupą AB są narażone na choroby cywilizacyjne: nowotwory, choroby układu krążenia, a także powikłania po antybiotykoterapii. Ich dieta powinna być bogata w witaminy i minerały (warzywa, owoce, pełnoziarniste pieczywo, tłuszcze roślinne). Wskazane jest też jak największe ograniczenie cukru oraz regularna aktywność fizyczna.
