Czarny bez: Najlepszy na wirusy i ból. Odtruje organizm
Czarny bez medycyna naturalna docenia i z powodzeniem wykorzystuje od wieków. Liście, kwiaty jak i owoce tej nietuzinkowej rośliny zawierają cenne składniki, które dobroczynnie wpływają na zdrowie i wspierają terapię wielu dolegliwości czy schorzeń. Przyrządzane na ich bazie napary, nalewki czy soki usuwają zbędne produkty przemiany materii, niwelują ból, zwalczają wirusy, przeciwdziałają infekcjom, wspierają pracę wątroby i nerek, pomagają pozbyć się dolegliwości skórnych, a nawet śmiało zastąpią środki uspokajające. Czego jeszcze warto dowiedzieć się o czarnym bzie? Kiedy najlepiej zbierać jego owoce? Jak przyrządzić z niego sok? Podpowiadamy.
Czarny bez w Polsce można spotkać niemalże wszędzie. Gatunkowo należy do rodziny roślin piżmaczkowatych. Najczęściej porasta obrzeża lasów i parki, ale jego lecznicza moc sprawiła, że wkomponował się na stałe w krajobraz ogrodów i działek. Znakami rozpoznawczymi rośliny są śliczne kremowe kwiaty, które wydzielają charakterystyczny zapach i tworzą piękne baldachimy. Późnym latem roślina wydaje ciemnofioletowe owoce, z których sporządza się lecznicze nalewki i soki.
Co zawiera czarny bez?
Fantastyczne właściwości czarnego bzu mają bezpośredni związek z ukrytymi w nim składnikami. Kwiaty rośliny stanowią bogate źródło flawonoidów, kwasów fenolowych, kwasów organicznych, steroli, olejków, garbników, triterpenów i soli mineralnych. Owoce czarnego bzu to z kolei skarbnica witamin C i A, cennych minerałów, takich jak wapń, potas, sód czy żelazo; kwasów owocowych oraz antocyjanów. W celach leczniczych, a dokładnie w fitoterapii, wykorzystuje się liście, kwiaty i owoce czarnego bzu.
Kwiaty czarnego bzu wykazują działanie wykrztuśne, napotne, moczopędne i oczyszczające organizm. Można je również stosować jako lek przeciwgorączkowy, w formie płukanki albo składnik okładów zalecanych przy problemach skórnych. Znalazły ponadto zastosowanie w kosmetyce, gdyż zawierają rutozyd, który uszczelnia naczynia krwionośne oraz dba o ich elastyczność. Najlepszym okresem na zbiory kwiatów jest maj oraz początek czerwca. Nie wolno suszyć ich na słońcu, gdyż stracą swoje właściwości. Do przyrządzenia syropu potrzebne są same kwiaty (ok. 40-50 sztuk), bez łodyżek, a ponadto dwa litry wody, 1 kg cukru i cztery plasterki cytryny. Kwiaty zalewamy wodą i odstawiamy na noc. Rano je gotujemy, doprowadzamy do wrzenia, dodajemy cukier i cytrynę. Na koniec przecedzamy syrop, przelewamy do wyparzonych butelek i odstawiamy w zacienione i chłodne miejsce.
Zdrowotne właściwości liści
Lecznicze zdolności posiadają również liście czarnego bzu. Najczęściej przyrządza się z nich herbatki, które wspomagają pracę nerek i wątroby oraz wykazują działanie rozwalniające. Można z nich również przygotować napar, który przyda się przy zapaleniu spojówek oraz przy rozmaitych infekcjach gardła. Oczywiście najlepiej stosować młode liście. Gdy starannie wyschną, trzeba je przetrzeć przez sito i zamknąć w szczelnym, szklanym pojemniku.
Najczęściej wykorzystuje się leczniczą moc owoców czarnego bzu. Skutecznie odtruwają organizm i usuwają z niego wszelkie zbędne produkty przemiany materii, regulują trawienie, wykazują działanie przeciwbólowe, moczopędne oraz wspierają terapię gośćca i pomagają przy dolegliwościach skórnych. Owoce czarnego bzu najlepiej zbierać na przełomie sierpnia oraz września i przyrządzić z nich apetyczny sok. Do jego przygotowania wystarczy kilogram owoców, pół kilograma cukru i szklanka wody. Owoce najpierw należy obrać z szypułek, starannie umyć, a następnie zalać wodą, dodać cukier, i gotować pod przykryciem do momentu aż puszczą sok. Na koniec zawartość garnka należy przecedzić przez sitko, a sok przelać do ciemnych butelek i odstawić w ciemne, chłodne miejsce.
Z owoców czarnego bzu można przyrządzić też leczniczą nalewkę, która potrafi szybko zakończyć rozwijającą się infekcję. Wystarczy pić ją po łyżce co godzinę, by utrudnić zarazkom przenikanie przez błony komórkowe.
Ważne
Owoce bzu czarnego zawierają truciznę, sambunigrynę, która rozkłada się pod wpływem temperatury i suszenia. Mogą wywoływać mdłości oraz wymioty, ale tylko wtedy, gdy zjemy je na surowo. Gotowane lub suszone nie powodują skutków ubocznych.
