Glukozamina na stawy - jakie ma działanie?

Glukozamina jest substancją wyjściową do syntezy glukozoaminoglikanów, te zaś stanowią konstrukcję nośną dla kolagenu, będącego głównym budulcem chrząstki. Dodatkowo glukozamina odżywia chrząstkę i zatrzymuje w niej wodę, dzięki czemu pozostaje ona giętka i sprężysta.

Przy odpowiedniej ilości glukozaminy w organizmie łatwiej utrzymać nam stawy w dobrej formie, a przy urazie – szybciej zachodzi proces ich regeneracji.

Ponadto zwiększa ona produkcję płynu maziowego w stawie, co poprawia jego mechanikę, i zmniejsza tarcie prowadzące do niszczenia jego powierzchni.

Uważa się, że glukozamina łagodzi też dolegliwości bólowe związane z chorobą zwyrodnieniową stawów.

Niestety, wraz z wiekiem spada endogenna, tj. wewnętrzna, synteza glukozaminy w naszym organizmie i już u osób po 50. roku życia jej ilość staje się niewystarczająca. Stąd zwiększona skłonność do rozwoju zmian zwyrodnieniowych.

W przypadku osób młodych, narażonych na szybsze zużywanie się powierzchni stawowych – sportowców, osób wykonujących ciężką fizyczną pracę – produkcja glukozaminy także bywa zbyt mała, żeby odbudować chrząstkę. Takim osobom zaleca się suplementację, czyli dostarczanie organizmowi glukozaminy z zewnątrz – w dawce ok. 1500 mg dziennie.

Najlepszym naturalnym źródłem tej substancji są owoce morza – małże, kraby, krewetki, raki. Glukozamina, a w zasadzie lepiej przyswajalny i tolerowany przez nas siarczan glukozaminy, dostępny w aptece w postaci gotowych preparatów, coraz częściej pozyskiwany jest właśnie z tych skorupiaków.

Kto pomyśleć powinien o suplementacji? Osoby mające problemy ze stawami – przede wszystkim w początkowym stadium choroby zwyrodnieniowej, narażone na obciążenia ze względu na wykonywaną pracę lub uprawiany sport, po urazach stawów, a także ludzie starsi – w ramach profilaktyki zmian zwyrodnieniowych.

Przyjmując glukozaminę w tabletkach, należy liczyć się z tym, że na efekt trzeba będzie poczekać kilka miesięcy – najpierw bowiem musi się ona wchłonąć, z krwią zostać dostarczona do uszkodzonej chrząstki, a potem się w nią wbudować.

Dlatego osobom szczególnie narażonym na rozwój zmian zwyrodnieniowych stawów zaleca się przyjmować preparaty glukozaminy profilaktycznie, jeszcze przed wystąpieniem pierwszych objawów. Można ją też podawać w formie iniekcji.

Jeśli zmiany w obrębie chrząstki są nasilone, wykonać można zabieg artroskopowy, w trakcie którego lekarz – używając specjalnych narzędzi – usuwa u pacjenta w znieczuleniu ogólnym lub dokręgowym uszkodzoną chrząstkę i „wygładza” powierzchnie stawowe.

Ostatecznością jest endoprotezoplastyka, tj. operacja wszczepienia protezy stawu. Obecnie zabieg taki możliwy jest w przypadku stawu kolanowego, biodrowego, łokciowego, barkowego oraz nadgarstka.

* Ostrożność w przyjmowaniu glukozaminy powinni zachować pacjenci z alergią, cukrzycą i skazą krwotoczną.