Jak rozpoznać cukrzycę typu 2?

Choroba ma wiele przyczyn. Może być skutkiem otyłości, ponieważ duża ilość tkanki tłuszczowej zwiększa ryzyko insulinooporności.

Najbardziej niebezpieczna jest otyłość brzuszna. Świadczy ona o gromadzeniu się tkanki tłuszczowej wewnątrz jamy brzusznej, co prowadzi do zaburzeń metabolicznych. Jak ją rozpoznać? Wystarczy zmierzyć swój obwód w talii. Jeżeli przekracza on 80 cm, to powinien być sygnał ostrzegawczy.

Wśród innych przyczyn znajdują się przewlekłe schorzenia wątroby i trzustki, kamica żółciowa, miażdżyca. Dużą rolę odgrywa nieprawidłowa dieta i brak ruchu.

Pierwszym sygnałem jest nadmierne pragnienie, częste oddawanie moczu, potliwość, problemy z widzeniem i ogólne osłabienie. Takie objawy powinny skłonić do wizyty u lekarza.

Prócz klasycznej morfologii krwi pacjent musi wykonać test obciążenia glukozą. Polega on na badaniu poziomu cukru na czczo oraz po wypiciu 75 g glukozy rozpuszczonej w 250 ml wody. Prawidłowy poziom cukru we krwi wynosi 100 mg/dl (mniej niż 5,6 mmol/l). Przekroczenie tych norm świadczy o stanie przedcukrzycowym lub cukrzycy.

W pierwszym etapie leczenia stosuje się leki doustne. Obniżają one poziom cukru, poprzez pobudzanie wrażliwości tkanek na insulinę, stymulują trzustkę do zwiększonej produkcji tego hormonu albo zmniejszają przyswajanie glukozy z pokarmu.

Ale w leczeniu cukrzycy typu II żaden lek nie jest tak skuteczny jak regularna aktywność fizyczna i dieta. Systematyczne ćwiczenia pomagają kontrolować masę ciała, obniżają poziom cukru i uwrażliwiają tkanki na działanie insuliny. Pozwala to zmniejszyć dawki leków. Ruch obniża też ciśnienie tętnicze i stężenie cholesterolu.

Drugim filarem walki z chorobą jest prawidłowo skomponowana dieta. Zasada ogólna brzmi następująco: 45-50 proc. codziennego menu powinny stanowić węglowodany; białko – 15-20 proc; tłuszcze: 30-35 proc. Na potrzeby diabetyków specjaliści opracowali tzw. wymiennik węglowodanowy. Sięgając po odpowiedni produkt pacjent powinien wiedzieć, ile dostarcza cukru do organizmu.

* Cukrzyca typu II musi pozostawać pod stałą kontrolą. Bo jeśli we krwi krąży za dużo cukru, niszczy on np. nerki oraz wzrok. Dlatego po 50. roku życia, raz na pół roku, nawet jeśli się dobrze czujesz, zrób badania krwi.