Jak wygląda badanie scyntygraficzne?
Scyntygrafia pozwala badać strukturę tkanek, przepływy krwi, moczu, żółci. Precyzyjnie ukazuje zagrożone chorobą miejsca. Główne wskazania to wykrywanie nowotworów pierwotnych oraz przerzutów, patologicznych zwężeń, złogów w nerkach, guzków tarczycy. Na scyntygrafię możesz też dostać skierowanie, jeśli gastroskopia czy kolonoskopia nie zdołały wyjaśnić przyczyny krwawień z układu pokarmowego, zapalenia wątroby, refluksu. Poniżej dowiesz się jak wygląda to badanie i jak się do niego przygotować.
Postępowanie zależy od tego, co będzie poddane scyntygrafii. Na badanie nerek, dwunastnicy, żołądka, pęcherzyka czy dróg żółciowych powinnaś zgłosić się rano na czczo.
Jeśli zostaniesz zapisana na popołudnie, przez 6 godzin przed badaniem nic nie jedz. Pamiętaj również, że przed scyntygrafią mięśnia sercowego nie należy przez 2 dni pić napojów podnoszących ciśnienie – kawy, herbaty, napojów gazowanych z kofeiną.
Nie należy też spożywać pokarmów wzdymających. By uniknąć gazów, poprzedniego dnia 3 razy zażyj Espumisan lub Ulgix.
W przypadku scyntygrafii niedotyczącej układu trawiennego nie ma zaleceń dietetycznych. Na badanie przynieś 1,5 litra wody niegazowanej – będziesz ją pić w trakcie albo po zakończeniu scyntygrafii. Woda pomaga wypłukać z organizmu promieniotwórczy izotop, poprawia widoczność przepływających w organizmie płynów.
Powinnaś poinformować lekarza o przyjmowanych ostatnio medykamentach, suplementach, ziołach. Jeśli np. czeka Cię scyntygrafia tarczycy, powiedz o ewentualnych hormonach czy lekach zawierających jod, które stale bierzesz.
Ważne jest też, jak często spożywasz ryby morskie i olej rzepakowy – mogą one hamować wychwyt radioznacznika przez tarczycę.
Lekarza zainteresują również wyniki Twoich badań krwi, poinformuj go także o tym, że np. już poddawałaś się badaniom radiologicznym z użyciem środków kontrastujących. Mogą one blokować wychwyt niektórych znaczników radioaktywnych nawet przez 6 miesięcy!
Jeśli miewasz tiki nerwowe, mimowolne ruchy nóg, też powinnaś uprzedzić lekarza. Być może konieczne okaże się podanie środków uspokajających.
Najpierw otrzymasz izotop – najczęściej dożylnie. W zależności od badanej części ciała scyntygrafię rozpoczyna się tuż po podaniu izotopu albo po pewnym czasie – każdy narząd w innym tempie absorbuje promieniotwórczy znacznik.
Do badania trzeba położyć się na specjalnym stole, nad którym umieszczony jest scyntygraf. Cała procedura trwa ok. godziny, ale czasami trzeba doliczyć do tego kilka godzin oczekiwania na wchłanianie izotopu.
Szczególny przypadek stanowi diagnozowanie układu kostnego, zwłaszcza trudnych do rozpoznania chorób, z rakiem włącznie. Badanie kości ma zupełnie inny przebieg niż w przypadku narządów miąższowych (np. nerek, wątroby) czy naczyń krwionośnych.
W zależności od wskazań wykonuje się je w trzech lub jednej fazie. Badanie trójfazowe przeprowadza się w ciągu pierwszej minuty od podania izotopu (faza naczyniowa), po 10 minutach (faza tkankowa) i po 1,5 do 2 godzin (faza późna). W wersji jednofazowej wystarcza faza późna.
Ze względu na użycie izotopów promieniotwórczych scyntygrafii nie przeprowadza się u kobiet w ciąży, u mam karmiących, a ponadto u pań w II połowie cyklu miesięcznego (ze względu na możliwość zapłodnienia).
