Jakie choroby wywołuje pleśń?
Pleśń to potoczne określenie grzybów strzępkowych. Ich zarodniki są mikroskopijnych rozmiarów, z łatwością się przenoszą i szybko namnażają. Szczególnie niebezpieczne dla zdrowia są produkty ich przemiany materii – mikotoksyny. Grzyby uwielbiają wilgotne, pozbawione dostępu świeżego powietrza i ciepłe miejsca. Rozwijają się w zawilgoconych, źle zaizolowanych lub po prostu rzadko wietrzonych mieszkaniach. Mogą więc towarzyszyć nam przez większość czasu. Często znajdują się też w nadpsutej lub nieprawidłowo przechowywanej żywności. Niestety, pleśń działa wyniszczająco na nasz organizm. Podrażnia nie tylko układ oddechowy i pokarmowy, ale też skórę, stawy i mięśnie, może przyczyniać się do uszkodzeń wątroby i rozwoju chorób nowotworowych. Sprawdź, jakie objawy mogą świadczyć o zatruciu pleśnią.
Długotrwały kontakt z pleśnią utrzymującą się w mieszkaniu może być przyczyną alergii (szczególnie u małych dzieci). Objawy przypominają wtedy grypę i bywają mylone ze zwykłą infekcją. Niestety uciążliwe dolegliwości takie jak katar, bóle głowy i stawów, podwyższona temperatura nabierają charakteru przewlekłego lub regularnie nawracają. U alergików pleśń może też wywoływać napady astmy, grzybicze zapalenie zatok czy podrażnienia błon śluzowych gardła i nosa. Zarodniki grzybów osłabiają też układ odpornościowy.
Długi kontakt z pleśnią może też powodować groźne schorzenia płuc. Jednym z nich jest alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych – z czasem dochodzi do bliznowacenia ran powstałych w wyniku stanu zapalnego i zwłóknień. To częsta przyczyna duszności, zadyszki w trakcie wysiłku fizycznego, a nawet ostrej niewydolności oddechowej.
Zatrucie pleśnią negatywnie wpływa także na centralny układ nerwowy i daje szereg neurologicznych objawów. Zalicza się do nich przewlekłe zmęczenie, bóle głowy i stawów, a także problemy z pamięcią i koncentracją. Coraz więcej badań sugeruje też, że długotrwały kontakt z pleśnią powoduje spadek nastroju, a nawet przyczynia się do rozwoju depresji. Wiele osób skarży się też na skurcze mięśni, nerwobóle czy drętwienie i mrowienie kończyn.
Pleśń a układ pokarmowy
Pleśń może też trafiać do naszego organizmu za pośrednictwem żywności. Tworzy się na wszystkich produktach spożywczych, nawet tych przechowywanych w lodówce. Najczęściej jednak niewidoczne gołym okiem zarodniki grzybów znajdują się w zbożach czy orzechach. Niewielkie ilości spożytej pleśni nie dają żadnych objawów lub przypominają zatrucie pokarmowe. Charakterystyczne są nudności, wymioty, biegunki czy brak apetytu. Jednak częste spożywanie produktów z pleśnią powoduje zmiany w kanalikach żółciowych, zwyrodnienia i uszkodzenia wątroby, nawet nowotwór tego narządu.
Mikotoksyny zaliczane są do silnych czynników rakotwórczych. Badania naukowców potwierdzają też, że osoby narażone na regularny kontakt z pleśnią (np. pracujące w zakładach rolniczych lub przemysłowych) średnio dwa razy częściej zapadały na nowotwór szyjki macicy czy płuc. Pleśń może też zaburzać pracę nerek, które odpowiadają za wydalanie toksyn z organizmu. O uszkodzeniach tego narządu może świadczyć metaliczny posmak w ustach, wzmożone pragnienie i częstsze oddawanie moczu. Pleśń niekorzystnie wpływa też na skórę (wywołuje wysypki i świąd) i oczy (powoduje łzawienie, światłowstręt, a nawet pogorszenie jakości widzenia). O zatruciu pleśnią mogą też świadczyć nocne poty.
