Kiedy upławy wymagają leczenia

Upławy często pojawiają się po leczeniu antybiotykami. Dlatego, gdy je zażywasz, przyjmuj też probiotyki, które chronią florę bakteryjną. Skąpa, biaława lub zupełnie przezroczysta wydzielina z pochwy jest pozbawiona zapachu.

Nie łączy się też z żadnymi dolegliwościami. Zwykle, na skutek działania hormonów, staje się nieco bardziej obfita w ostatniej fazie cyklu. Wówczas śluz gęstnieje i jest mlecznobiały. Nawet jeśli jest na tyle obfity, że wymaga noszenia wkładki higienicznej, nie ma jeszcze żadnych powodów do obaw. Na przykład u kobiet, które mają wysokie stężenie estrogenów – to objaw normalny.

Dopiero widoczna zmiana koloru, zapachu i konsystencji wydzieliny oznacza tzw. upławy. Często są pierwszym objawem infekcji.

Pojawienie się gęstej, żółtej wydzieliny z pochwy, która ma przykry (rybi) zapach, świadczy o stanie zapalnym. Nasilonym upławom towarzyszy pieczenie oraz swędzenie w okolicach intymnych, często także ból przy oddawaniu moczu. Dolegliwości nasilają się po stosunku.

Leczenie: Objawy złagodzą leki bez recepty, w postaci globulek dopochwowych. Konieczna jest jednak wizyta u ginekologa. Po rozpoznaniu przyczyny zakażenia lekarz przepisze ci leki recepturowe, np. antybiotyk.

Trzeba też będzie odbudować florę bakteryjną pochwy. Pomogą w tym probiotyki, np. w postaci tabletek dopochwowych.

Upławy, które pojawiają się przy zakażeniu rzęsistkiem pochwowym, mają charakterystyczny wygląd i zapach. Nie przypominają w niczym normalnej wydzieliny z pochwy – są pieniste, żółto-zielonkawe. Towarzyszy im zwykle obrzęk i pieczenie w okolicach intymnych. Często infekcja rozszerza się również na drogi moczowe. Wówczas możesz cierpieć także z powodu bólu w podbrzuszu i częstego parcia na mocz.

Rzęsistek pochwowy to jednokomórkowy pierwotniak, którym najłatwiej zarazić się podczas współżycia z chorym partnerem. Ale do zakażenia może też dojść na basenie czy poprzez używanie wspólnych ręczników, a nawet spania w jednej pościeli.

Leczenie: Zakażenia rzęsistkiem pochwowym nie można wyleczyć za pomocą domowych kuracji. Zanim trafisz do lekarza, możesz tylko łagodzić uciążliwe objawy zakażenia, używając do przemywania okolic intymnych np. środka łagodzącego świąd. Konieczna jest jednak wizyta u ginekologa.

Przepisze doustny lek (antybiotyk) w dawce uderzeniowej – dla ciebie i partnera. Konieczne jest powstrzymanie się od współżycia. Po 3 tyg. konieczne jest badanie kontrolne (wymaz z pochwy). Wynik potwierdzi skuteczność leczenia.

Infekcję grzybiczą można podejrzewać, jeśli zauważysz, że wydzielina z pochwy stała się gęsta, biała oraz grudkowata (o konsystencji twarogu). Ma też intensywny zapach drożdży. Upławom towarzyszy pieczenie oraz świąd, nasilający się w drugiej połowie cyklu lub tuż po stosunku.

Okolice pochwy są mocno podrażnione i zaczerwienione. Dolegliwości na przemian słabną lub zaostrzają się. Dlatego nawet, jeśli masz wrażenie, że ustąpiły, wizyta u ginekologa jest konieczna. Przewlekła albo nawracająca grzybica może nadal rozwijać się w drogach rodnych.

Leczenie: Przy niewielkiej infekcji zastosuj np. czopki przeciwgrzybicze oraz krem. Gdy zakażenie będzie się rozwijać, lekarz zleci zaaplikowanie do pochwy jednej, silnej dawki leku na receptę. W niektórych przypadkach konieczne może być też przyjmowanie leków doustnych.

Niewielka nadżerka (ubytek w nabłonku błony śluzowej macicy), nie daje żadnych objawów. Upławy pojawiają się dopiero, gdy ranka się powiększy. Mają wówczas żółtawą lub zielonkawą barwę i ostry zapach.

Leczenie: Aby rozpoznać nadżerkę, konieczne jest badanie ginekologiczne. Jeśli jest mała, wystarczy leczenie farmakologiczne. Zlikwiduje stan zapalny i wytworzy korzystne środowisko, w którym będzie się już sama goiła.

Gdy nadżerka jest duża, potrzebny jest niewielki zabieg, aby ją usunąć. Lekarz zaproponuje metodę dopasowaną do twojego wieku i planów związanych z rodzeniem dzieci.

Tekst: Anna Gumowska