Lęk separacyjny — objawy i przebieg leczenia

Materiały promocyjne partnera

Tak jak wspominaliśmy, jest to przypadłość, która najczęściej dotyka dzieci, warto jednak dodać, że lęk separacyjny można spotkać także u dorosłych. Jakie są objawy lęku separacyjnego? Jak można to leczyć? O tym wszystkim opowiemy w poniższym tekście. Zapraszamy do lektury!

Lęk separacyjny (ang. SAD - separation anxiety disorder) jest jednym z najczęściej występujących zaburzeń lękowych. Jest to chorobliwa obawa przed rozłąką z bliskimi nam osobami. 

U dzieci między 9, a 11 miesiącem życia, lęk separacyjny jest naturalnym zjawiskiem. Zazwyczaj wiąże się to z nerwową reakcją na rozstanie z rodzicem, np. płaczem. Kolejnym etapem życia, w którym lęki separacyjne są naturalne, to czas między 3, a 5 rokiem życia. Zachowaniami patologicznymi nazywać można stany lękowe, które pojawiają się u dzieci w innym wieku, nastolatków lub u dorosłych.

Specjaliści dzielą przyczyny lęku separacyjnego na trzy grupy: psychologiczne, środowiskowe i biologiczne

Pierwsza grupa odpowiadająca za występowanie lęku, to głównie brak umiejętności właściwego reagowania na strach, a także nadmierna wrażliwość. Takie predyspozycje mogą prowadzić w konsekwencji do rozwoju pewnych zaburzeń lękowych, także do lęku separacyjnego.

Czynniki biologiczne lęku separacyjnego związane są z zaburzeniami dziedzicznymi, wówczas prawdopodobieństwo pojawienia się lęku jest wyższe u potomków osób, które chorowały na depresję lub inne schorzenia psychiczne.

Ostatnią grupą związaną z występowaniem lęku separacyjnego są czynniki środowiskowe. W tym przypadku zaburzenia lękowe mogą się pojawić u dzieci, których rodzice byli zbyt nadopiekuńczy lub przeciwnie, nie poświęcali im wystarczającej ilości czasu.

Lęk separacyjny jest także konsekwencją doświadczania trudnych sytuacji życiowych, jaką może być rozwód rodziców, lub śmierć bliskiej osoby.

Tak jak wspominaliśmy wcześniej, lęk separacyjny zazwyczaj powiązany jest z rozłąką dziecka z jednym z członków rodziny lub bliską osobą. Może on się ujawnić w momencie wyjścia rodziców z domu, a w przypadku najmłodszych dzieci, nawet po wyjściu do innego pokoju. Należy pamiętać, aby nie lekceważyć panicznej reakcji na konieczność wyjścia dziecka do przedszkola lub szkoły. Warto wówczas poobserwować swoje dziecko i przemyśleć, czy jego zachowanie nie przekracza pewnych przyjętych norm, ponieważ to, co większość rodziców uważa za wymysły dziecka, może okazać się właśnie lękiem separacyjnym.

Do najczęstszych objawów (poza obawą przed rozstaniami), które są charakterystyczne dla lęku separacyjnego, należą:

• zaburzenia snu,
• ciągłe myślenie o chorobach i śmierci,
• posługiwanie się kłamstwami, w celu pozostania w bliskości z rodzicami.

Jeśli chodzi o przykłady dolegliwości somatycznych, z pewnością zaliczyć do nich można:

• nudności,
• bóle brzucha,
• duszności,
• problemy z koncentracją,
• kołatanie serca,
• bóle głowy,
• wymioty,
• światłowstręt.

Lęk separacyjny, jak każde psychiczne zaburzenie nie jest pojęciem, które można zignorować. Wręcz przeciwnie, zawsze wymaga ono konsultacji ze specjalistą, który ustali metodę leczenia. 

Zazwyczaj lęk separacyjny wymaga konieczności podjęcia terapii psychologicznej. Doskonałym rozwiązaniem jest psychoterapia online, dzięki której osiągniesz takie same efekty bez konieczności wychodzenia z domu! Nie ignoruj objawów, ponieważ nic samo nie zniknie.