Łysienie: Przyczyny, objawy schorzeń i leczenie
Nadmierne wypadanie włosów prowadzące do łysienia jest zmorą wielu osób i wbrew pozorom nie dotyczy jedynie mężczyzn. Zjawiska tego nigdy nie należy bagatelizować, ponieważ jego przyczyną mogą być zaburzenia hormonalne, choroby skóry, a nawet schorzenia autoimmunologiczne i psychiczne. Ważne jest, by szybko reagować i zapobiec całkowitej utracie włosów. Sprawdź, jakie schorzenia objawiają się nagłym i gwałtownym wypadaniem włosów.
Łysienie androgenowe polega na stopniowej utracie włosów – łysienie obejmuje na początku skronie, tworząc zakola, a następnie rozprzestrzenia się na kolejne partie skóry głowy. W efekcie włosy zostają jedynie z tyłu i po bokach. Przyczyną jest zbyt wysoki poziom dihydrotestosteronu w organizmie, który prowadzi do zaniku mieszków włosowych (odporne są jedynie te z tyłu i z boku głowy, ponieważ posiadają inne receptory). Tego typu łysienie występuje także u kobiet, jednak znacznie rzadziej. Leczenie polega na przyjmowaniu środków hamujących enzym odpowiedzialny za przekształcanie testosteronu w dihydrotestosteron.
Łysienie androgenowe typu żeńskiego
Ten rodzaj łysienia występuje u kobiet, u których stężenie hormonów męskich jest wyższe niż hormony żeńskie. Włosy wypadają wtedy w części ciemieniowej i skroniowej. Leczenie opiera się na terapii hormonalnej.
Łysienie plackowate to choroba o podłożu autoimmunologicznym – układ odpornościowy z nieznanych przyczyn uszkadza mieszki włosowe, co stopniowo prowadzi nawet do całkowitej utraty włosów. Schorzenie objawia się pojawieniem rozległych fragmentów skóry pozbawionej włosów (tzw. placki). Łysienie plackowate może być też dziedziczne lub spowodowane zaburzeniami hormonalnymi, najczęściej pojawia się między 20. a 40. rokiem życia. Leczenie jest trudne i długotrwałe. Opiera się na immunoterapii oraz stosowaniu środków na porost włosów. Coraz popularniejsza staje się też laseroterapia i krioterapia. Pacjenci samodzielnie stosują także mezoterapię igłową oraz masaże, które poprawiają ukrwienie skóry głowy.
Łysienie menopauzalne
W czasie menopauzy gwałtownie zmniejsza się poziom estrogenów – żeńskich hormonów płciowych, które odpowiadają m.in. za wzrost włosów. Rośnie za to poziom androgenów, co skutkuje stopniowym łysieniem charakterystycznym dla mężczyzn.
Utrata włosów może być też związana z ciążą i porodem – tego typu łysienie występuje po 3-6 miesiącach po porodzie i jest spowodowane wahaniami hormonów. Podczas ciąży estrogeny hamują wypadanie włosów, co reguluje się po porodzie. W ciągu kilku miesięcy wszystko wraca do normy, a włosy odrastają w 100%.
Łysienie telogenowe
To najczęstszy powód łysienia u kobiet i mężczyzn. U zdrowych osób nawet 90% włosów znajduje się w fazie wzrostu. Do łysienia telogenowego dochodzi, gdy większa część włosów znajduje się w fazie telogenu, czyli spoczynku – stają się słabsze, cieńsze i szybciej wypadają. Zaburzenie to w przeciwieństwie do innych schorzeń nie uszkadza mieszków włosowych. Przyczyną telogenowego łysienia są zaburzenia hormonalne (np. niedoczynność lub nadczynność tarczycy), silny stres, nieprawidłowe odżywianie się (np. podczas restrykcyjnych diet odchudzających), zatrucia metalami ciężkimi oraz przyjmowanie niektórych leków (zwłaszcza przeciwzakrzepowych czy przeciwpadaczkowych oraz antykoncepcyjnych). Dużym czynnikiem ryzyka są także schorzenia skóry, (takie jak atopowe zapalenie skóry, łuszczyca, alergiczna wysypka skóry), choroby zakaźne oraz przewlekłe (np. toczeń). Łysienie telogenowe nie prowadzi do całkowitej utraty włosów, a jedynie znacznego przerzedzenia. Jest to proces odwracalny, a leczenie polega na walce z przyczynami łysienia.
