Długo nie daje wyraźnych objawów, często jedynie dyskretnie ostrzega. Trzeba tylko zrozumieć te sygnały.
Kiedy poziom cukru we krwi zaczyna rosnąć, ciało włącza pierwszy system ostrzegania: pragnienie. To typowy i najbardziej znany objaw cukrzycy: wciąż chce się pić. Po posiłku, który zawierał węglowodany, pragnienie rośnie tak bardzo, że można duszkiem wypić dwie szklanki wody. To też przekłada się na częstsze wizyty w toalecie.
Jeśli zauważyłaś u siebie takie objawy, to koniecznie przebadaj się pod kątem cukrzycy. Jednak nie tylko pragnienie ostrzega, że poziom cukru rośnie. Oto inne, mniej typowe sygnały.
Jeśli po jedzeniu musisz uciąć sobie drzemkę - sprawdź poziom glukozy. U diabetyków senność pojawia się po wysokowęglowodanowym posiłku. Ostatnią jednak rzeczą, jaką powinnaś wtedy zrobić, jest położenie się. Cukier trzeba spalić, więc im większa ogarnia cię senność, tym bardziej powinnaś udać się na spacer.
Z cukrzycą wiąże się gorsza odporność. Kiedy we krwi jest za dużo cukru, białe krwinki (ciałka obronne) mają problem, by podróżować z krwiobiegiem. To upośledza zdolność organizmu do zwalczania infekcji. W efekcie częściej dopadają cię takie dolegliwości jak zapalenie pęcherza czy intymne stany zapalne, zmiany grzybicze, a uszkodzenia skóry goją się dłużej niż kiedyś.
Zmiany zwane rogowaceniem ciemnym są plamami o zabarwieniu o odcień lub dwa ciemniejszym niż otaczające je tkanki. Najczęściej tworzą się w pachwinach i tam, gdzie skóra ma dużo zagięć - na szyi i karku, w dołach łokciowych, wokół pępka. Skóra w obrębie tych plam może być nieco grubsza. Rogowacenie ciemne pojawia się w przebiegu różnych schorzeń, a cukrzyca jest jednym z częstszych.
Mogą towarzyszyć też insulinooporności. Przyczyną występowania plam jest podwyższony poziom insuliny, która stymuluje komórki skóry do szybszego namnażania się.
