Winogrona jasne czy ciemne – które wybrać?

Wyjątkowo kształtne winne grona są niemal obowiązkowym atrybutem romantycznych spotkań przy świecach. Te owoce potrafią nadać zwykłej kolacji niepowtarzalny klimat i smak. Doskonale komponują się z serami, owocami morza i - co oczywiste - z winem. Od stuleci są uznawane za jeden z najskuteczniejszych afrodyzjaków. Intuicyjnie sięgamy po nie dla przyjemności. Struktura winogron cieszy oczy i zachęca do delektowania się ich smakiem. 

Zobacz również: Bluszcz kurdybanek. Lecznicze zioło, które w Polsce uchodzi za chwast

Winogrona występują w dwóch najsilniejszych w świecie roślin kolorach: zielonym, który jest synonimem zdrowia i fioletowym - utożsamianym z siłą antyoksydacyjną i właściwościami przeciwnowotworowymi. Warto przyjrzeć i się bliżej, bo potencjał zdrowotny winogron jest w pewnych aspektach zdeterminowany kolorem skórki.

Pestki, skórki i szypułki winogron są skarbnicą antyoksydantów, czyli związków, które są najskuteczniejszą bronią w starciu z wolnymi rodnikami. Ciemnofioletowe są w tej kategorii bezkonkurencyjne, to zasada uniwersalna w świecie roślin. Najsilniejszy potencjał przeciwnowotworowy mają warzywa i owoce w czarnych, ciemnogranatowych i ciemnofioletowych kolorach, takie jak jeżyny, buraki czerwone, bakłażany, śliwki czy ciemne winogrona.

Jasne winogrona zawierają chlorofil, czyli zielony barwnik roślin, który odpowiada za dobre dotlenienie komórek i ich lepsze odżywienie i też ma potencjał przeciwutleniający, jednak w tej kategorii fioletowe winogrona wiodą prym. Bezdyskusyjnie.

Zależy ci na hamowaniu procesów przedwczesnego starzenia komórek mózgowych, zapobieganiu demencji i chorobie Alzheimera? Jak najczęściej włączaj do diety warzywa i owoce o ciemnej skórce, w tym fioletowe winogrona.

Zobacz również: Aronia to najlepsze źródło antyoksydantów. Sercowcy powinni jeść garściami

Winogrona są pomocne w utrzymaniu, ewentualnie przywróceniu równowagi kwasowo-zasadowej, sprzyjają oczyszczaniu organizmu z toksyn, złogów i zbędnych produktów przemiany materii.  Obie odmiany mają wysoki potencjał odżywczy. Zarówno jasne, jak i ciemne są źródłem licznych witamin, wliczając w to te o najsilniejszym działaniu przeciwutleniającym (A, C i E). 

Obecne w diecie pomogą zadbać o kondycję oczu i skóry, wesprą system immunologiczny, a spożywane regularnie mogą zahamować przedwczesne starzenie komórek. Winogrona obfitują też w ważną dla prawidłowej krzepliwości krwi witaminę K oraz niezbędne dla niezakłóconej pracy systemu nerwowego witaminy z grupy B. Te ostatnie mają też silny wpływ na przebieg zdolności poznawczych, takich jak myślenie, zapamiętywanie, koncentracja, a nawet kreatywność.

Z winogron pozyskamy ważny dla odporności cynk, niezbędne dla zdrowej krwi żelazo, konieczny dla mocnych kości i zębów wapń i szereg innych składników mineralnych, łącznie z niełatwym do znalezienia w produktach spożywczych jodem, bez którego tarczyca nie ma szans na niezakłóconą pracę.

Zobacz również: Szpinak: Jakie ma właściwości?

Bogaty pakiet składników odżywczych i obecność błonnika daje winogronom właściwości kardioprotekcyjne. Obok wymienionych już składników mineralnych, każde winne grono jest źródłem potasu, który wzmacnia serce i sprzyja normalizacji ciśnienia tętniczego krwi. Zawarty w winogronach błonnik usprawnia metabolizm tłuszczów i chroni przed odkładaniem się blaszek miażdżycowych, a tym samy przed rozwojem miażdżycy i - idąc dalej - udarem mózgu czy zawałem mięśnia sercowego.

Lekarze rekomendują włączanie winogron do diety osób z chorobami układu sercowo-naczyniowego. Są polecane pomocniczo w leczeniu wielu schorzeń, z naciskiem na chorobę niedokrwienną serca.

Choć indeks glikemiczny winogron nie jest najwyższy (IG=45), winogrona nie powinny znaleźć się w diecie cukrzycowej. Te słodkie owoce zawierają znaczne dawki cukrów prostych. Jedna duża kiść to około 5 łyżeczek cukru. Winogrona należą do owoców kalorycznych (100 gramów winogron to blisko 70 kcal). Diabetycy powinny raz na zawsze wykluczyć je z menu.