Zalety kiełków
Spożywanie ich zaleca się niemal każdemu, także dzieciom i osobom starszym. Ponadto mogą one stanowić smaczny dodatek prawie do wszystkiego - dań na ciepło, zimnych przekąsek, sałatek czy kanapek.
Kiełki pochodzą z Dalekiego Wschodu i nie są jeszcze bardzo znane i popularne w polskiej kuchni. Można wyhodować je z różnych nasion, m.in. ze słonecznika, soi, fasoli, rzodkiewki, brokułów, a nawet rzeżuchy, kukurydzy czy pszenicy. Kiełki mają bardzo wiele cennych walorów, zarówno odżywczych, jak i zdrowotnych. Spożywanie ich zaleca się niemal każdemu, także dzieciom i osobom starszym. Ponadto mogą one stanowić smaczny dodatek prawie do wszystkiego - dań na ciepło, zimnych przekąsek, sałatek czy kanapek.
Wartość odżywcza kiełków
W zależności od rodzaju, kiełki zawierają między innymi witaminy rozpuszczalne w tłuszczach - A, D, E oraz witaminę C i wiele witamin z grupy B. Do obecnych w kiełkach minerałów zaliczyć można żelazo, cynk, wapń, fosfor, magnez i wiele innych. Dostarczają one także aminokwasy oraz cenne ilości niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych. Najlepsze i najbardziej wartościowe pod względem odżywczym są kiełki spożywane na surowo.
Własna hodowla kiełków
Warto pamiętać, że bez względu na wybór metody hodowli, kiełki są "ciepłolubne" (rosną w temperaturze 18 stopni lub wyższej) i wymagają regularnego nawadniania. Czas kiełkowania różnych nasion wynosi 2-7 dni i zależy od ich rodzaju, ilości światła oraz temperatury otoczenia. Bardziej szczegółowe wytyczne na temat uprawy kiełków można znaleźć na opakowaniach produktu.
Poniżej przedstawiono charakterystykę i zastosowanie wybranych kiełków.
Kiełki rzodkiewki
Smak: ostry, pieprzny.
Skład i działanie na organizm: są bogate w witaminę C oraz siarkę, która wchodzi w skład niektórych enzymów, hormonów oraz aminokwasów. Siarka jest ważna dla prawidłowego funkcjonowania organizmu, ponadto ma dobroczynny wpływ na wygląd skóry, włosów i paznokci
Z czym łączyć? Kiełki rzodkiewki doskonale pasują do dań na bazie jajek, np. sałatek, kanapek czy twarożków. Możną je łączyć z różnymi dipami - majonezowym, śmietanowym itp.
Kiełki słonecznika
Smak: lekko orzechowy
Skład i działanie na organizm: zawierają spore ilości minerałów, takich jak żelazo, fosfor oraz cynk, magnez i wapń
Z czym je łączyć? Dobrze komponują się z kanapkami z serem, wędliną czy pasztetem; sprawdzają się jako dodatek do dań z mięsa, ryb oraz sałatek (np. z pomidorów)
Kiełki soi i lucerny
Smak: kiełki soi - delikatny, chrupiący; kiełki lucerny - lekko orzechowy
Skład i działanie na organizm: kiełki soi w porównaniu do innych kiełków są zasobniejsze w białko, potas, wielonienasycone kwasy tłuszczowe oraz witaminę B1 i foliany; kiełki lucerny są bogate w witaminy A, E oraz z grupy B, w tym szczególnie w B12
Z czym je łączyć? Są doskonałym dodatkiem do dań z woka, w tym warzyw i mięsa; najlepiej dodawać je pod koniec przygotowywania potrawy
Kiełki brokułów
Smak: lekko pikantny
Skład i działanie na organizm: kiełki brokułów zawierają jeden z flawonoidów, tzw. sulforafan - jest to substancja chemiczna, która ma właściwości przeciwnowotworowe. Sulforafan działa także zabójczo na bakterie Helicobacter pylori, które zwiększają ryzyko powstawania choroby wrzodowej
Z czym je łączyć? Najlepsze są spożywane na surowo - jako dodatek do kanapek, sałatek, mieszanych surówek i twarożków
Kiełki fasoli mung
Smak: delikatny, chrupiący
Skład i działanie na organizm: w porównaniu do innych kiełków roślin strączkowych zawierają mniejsze ilości witamin, minerałów, jak również białka, a przy tym są mniej kaloryczne
Z czym je łączyć? Pasują zarówno do dań podawanych na zimno, jak i na ciepło, m.in. różnego rodzaju mięs oraz duszonych warzyw; dobrze komponują się z dodatkiem sosu sojowego
Na rynku można też spotkać kiełki innych roślin:
- strączkowych - np. soczewicy, grochu, ciecierzycy
- zbożowych - np. pszenicy, owsa, kukurydzy, żyta
- krzyżowych - np. rzepy, rzeżuch
Opracowanie: A.Harton, J.Myszkowska-Ryciak
