Zespół bolesnego barku - przyczyny, leczenie

Istnieje wiele ich przyczyn. Najczęściej stwierdza się uszkodzenie tzw. pierścienia rotatorów barku, tj. ścięgien mięśni odpowiedzialnych za ruchy stawu. Spowodowane bywa ono urazem, upadkiem, przeciążeniem barku (przy wysiłku fizycznym, lecz także uprawianiu – nawet rekreacyjnym – sportu), zmianami zwyrodnieniowymi zachodzącymi w stawie barkowym lub w kręgosłupie szyjnym.

Ból może również powodować ucisk struktur anatomicznych znajdujących się w okolicy (zwykle podczas wykonywania ruchów w stawie).

Siła mięśni obręczy barkowej maleje też wraz z wiekiem, a ich podatność na uszkodzenia rośnie. Tej ostatniej sprzyja nieprawidłowa postawa ciała i siedzący tryb życia.

Leczenie zespołu bolesnego barku zależy od jego przyczyny, zwykle jednak stosuje się leki przeciwzapalne i przeciwbólowe z grupy niesterydowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) – nimesulid, naproksen, diklofenak, ibuprofen, ketoprofen. Dodatkowo – przy większym nasileniu dolegliwości – zaleca się tramadol.

Pomocne są leki stosowane miejscowo w postaci kremów, maści i żeli z lekami przeciwzapalnymi. Alternatywą dla nich są preparaty, w których składzie znajdują się substancje naturalne.

Unieruchomienia stawu nie zaleca się, chyba, że doszło do znacznego uszkodzenie jego struktur. Nawet wówczas powinno być ono ograniczone do niezbędnego minimum.

Przy silnym bólu zaleca się głównie fizykoterapię: krioterapię i masaż, zabiegi z zastosowaniem lasera, ultradźwięków, prądów interferencyjnych i diadynamicznych, pola magnetycznego i elektrycznego (przy jonoforezie przezskórnie podaje się leki).

Fizjoterapia ogranicza się najpierw do ćwiczeń biernych, polegających na stopniowym zwiększaniu zakresu ruchów stawu. Później dochodzą ćwiczenia czynne z odciążeniem i z obciążeniem.

Jeśli ból barku wywołuje ucisk ścięgien mięśni, konieczne może być operacyjne odbarczenie. Potrzebę wykonania zabiegu określa ortopeda na podstawie badań obrazowych (RTG, USG, rezonans magnetyczny). Jeśli operacja nie jest możliwa, a ból słabo reaguje na leczenie, można wykonać miejscowe znieczulenie stawu sterydem i ksylokainą.

Naturalne źródła soli siarki od dawna wykorzystują uzdrowiska i sanatoria. Aplikuje się je na skórę w czasie kąpieli. Dzięki żelom zawierającym wodę siarczkową możliwe jest też stosowanie ich w domu i w czasie rehabilitacji, w zabiegu jonoforezy.

Sole siarki działają przy pierwszym kontakcie ze skórą, stymulując procesy jej naprawy i regeneracji. Po wniknięciu głębiej, wspomagają regenerację tkanki łącznej. Mają działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne.

Stosowane są w terapii łuszczycy, łojotokowego i atopowego zapalenia skóry, chorób zwyrodnieniowych stawów i kręgosłupa, dyskopatii, chorób reumatycznych (w tym RZS), stanów po urazach i przeciążeniach stawów, cukrzycy, dnie moczanowej i miażdżycy.

Nie obciążaj go nadmiernie podczas prac domowych, nosząc ciężkie zakupy. Śpij na odpowiednio wyprofilowanych poduszkach i wałkach, wypełniających przestrzeń pomiędzy potylicą a barkiem (tak, aby kręgosłup szyjny miał podparcie). Do kupienia w internecie lub w sklepie rehabilitacyjnym.

By poprawić zakres ruchów, systematycznie ćwicz w domu. Pomogą ci ciepłe kąpiele i rehabilitacja na basenie. Przy skłonności do dolegliwości, wybierz się do sanatorium.