Zespół cieśni nadgarstka - objawy, leczenie
Mrowienie w nadgarstku i trzech pierwszych palcach ręki oraz osłabienie chwytu to pierwsze dolegliwości sygnalizujące schorzenie, które może stać się przyczyną niepełnosprawności ręki. Zespół cieśni nadgarstka rozwija się u osób, które wiele godzin dziennie pracują przy komputerze. Początkowych objawów lepiej nie ignorować, gdyż w zaawansowanym stadium przekształcają się w silne bóle uniemożliwiające wykonywanie zwykłych codziennych czynności.
Problemy zaczynają się łagodnie. Najpierw co kilka dni odczuwa się lekkie mrowienie ręki, potem pojawia się ono co kilka godzin. Większość osób lekceważy te dolegliwości, przypisując je zmęczeniu ręki zbyt długim klikaniem myszką, noszeniem ciężkich zakupów czy złą pozycją i zdrętwieniem dłoni w czasie nocnego snu.
Po pewnym czasie zaczyna dokuczać coraz silniejszy ból promieniujący do ramienia. Osobie cierpiącej na zespół cieśni nadgarstka trudno już wtedy wydajnie pracować na komputerze. Nie jest też w stanie sprawnie używać chorej ręki w innych sytuacjach – odkręcić słoika czy zapiąć guzika. W końcu ból pojawia się także w nocy, podczas odpoczynku. Jest wówczas wyjątkowo dotkliwy.
Graficy komputerowi, osoby zajmujące się spisywaniem danych, fani gier komputerowych. Kłopoty grożą też sportowcom grającym w kometkę i tenisa, osobom robiącym na drutach i szydełkującym, a nawet palaczom papierosów. Na zespół cieśni nadgarstka najbardziej podatne są kobiety w wieku około 40–50 lat.
Przede wszystkim staraj się odpocząć od powtarzających się ruchów dłoni, które wywołały tyle szkody. Jeśli nie możesz wziąć zwolnienia, zadbaj o higienę stanowiska pracy: odpowiednią wysokość krzesła i biurka, podkładki pod nadgarstki. Przed przystąpieniem do pisania na komputerze rozgrzewaj dłonie minutę, gimnastykując palce i „kręcąc” nadgarstkami.
Dolegliwości pomogą złagodzić przepisane przez lekarza zabiegi fizjoterapeutyczne: ultradźwięki, jontoforeza, galwanizacja, kąpiele elektrolityczno-wodne.
Wolne od pracy dni przeznacz na naturalne terapie domowe. W ostrym okresie choroby, gdy dokucza ból, stosuje się tylko zimne zabiegi (ciepłe są szkodliwe, gdyż nasilą objawy). Natomiast zimno wywiera działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe, zmniejsza obrzęk i przekrwienie tkanek.
Dopiero po ustąpieniu spoczynkowego i nocnego bólu wolno zastosować ciepłe zabiegi. Ciepło pobudzi przemianę materii w nadgarstku i rozluźni jego tkanki. Można naświetlać rękę lampą podczerwoną, robić okłady z parafiny, gorących tartych ziemniaków i aromatyczne kąpiele.
Niekiedy choroba wymaga specjalistycznego leczenia: zakładania szyny unieruchamiającej nadgarstek na noc, zażywania środków przeciwbólowych i witaminy B6 (regenerującej nerwy), czasem jednorazowej blokady sterydowej. W zaawansowanym stadium chirurg zaproponować może operacyjne odbarczenie, tj. przecięcie więzadła.
Włóż parafinę do naczynia, umieść je w większym, napełnionym wodą. Postaw na ogniu, podgrzej do temp. 53–60° C. Nadgarstek posmaruj cienką warstwą wazeliny – ułatwi to potem bezbolesne usunięcie przylepionej do ciała parafiny. Parafinę wlej do odpowiednio dużej miski. Zanurz w niej nadgarstek. Zanurzanie powtórz tyle razy (minimum trzykrotnie), aby otrzymać okład o grubości ok. 2 cm. Owiń woreczkiem foliowym i frottowym ręcznikiem. Zdejmij po 20 minutach.
Kąpiel sosnowa ożywia, pobudza krążenie krwi w schorowanych stawach. Weź 1,5 kg igieł sosnowych, pędów i szyszek. Rozdrobnij, gotuj w wodzie godzinę. Odstaw na 12 godzin. Odcedź, wlej do przygotowanej w wannie wody o temp. 36–37°C. Kąp się 10 minut.
Ugotuj ziemniaki w łupinach, rozetrzyj, włóż do lnianego długiego woreczka. Owiń nadgarstek małym ręcznikiem, potem woreczkiem i kolejnym ręcznikiem. Gdy kompres ostygnie, przyłóż kolejny.
Potrzebna jest tkanina lniana, bawełniana lub tetra. Zanurz tkaninę w zimnej wodzie, wykręć. Owiń nadgarstek. Gdy poczujesz ciepło, ponownie zanurz materiał w zimnej wodzie, owiń obolałe miejsce. Zimne okłady stosuj wielokrotnie w ciągu dnia, najpierw przez 10–15 minut, po 2 dniach przez 30–45 minut. Siłę zabiegu zwiększa ocet winny (na 1 l wody: 6–10 łyżek).
Potrzebny jest ręcznik frotte, foliowy woreczek, woda, pojemniki na kostki lodu.
Zabieg wykonać można na różne sposoby.
1. Zmocz ręcznik w wodzie. Wykręć, włóż w worku na noc do zamrażalnika. Wyjmij, owiń nadgarstek.
2. Rozdrobnij lód, nałóż na ręcznik, zawiń i przyłóż na nadgarstek.
3.Lód włóż do woreczka. Na nadgarstek połóż suchy ręcznik, na wierzch woreczek z lodem. Zdejmij okład, zanim ręka zmarznie.
Peloterapia (gr. pelos – muł, glina i therapia – leczenie), to leczenie peloidami, czyli osadami dennymi wód.
Potrzebne będą: sproszkowana glina (z apteki), naczynie, woda, lniana lub bawełniana tkanina albo tetra. Wsyp glinę do naczynia. Mieszając, dolej tyle zimnej wody, aby otrzymać konsystencję gęstej papki. Nałóż na nadgarstek grubą warstwę gliny. Owiń folią przezroczystą. Po 2 godzinach spłucz najpierw letnią, potem zimną wodą.
Inny sposób: nałóż papkę na kawałek bawełnianej lub lnianej tkaniny, owiń nią nadgarstek. Zabieg łagodzi także stany zapalne żył, naczyń limfatycznych, dolegliwości reumatyczne, krwiaki i oparzenia.
Potrzebne będą: plaster borowinowy albo pasta borowinowa, tetra. Plaster borowinowy w torebce z folii schłódź w zamrażalniku do temperatury 2-5°C, owiń nim nadgarstek.
Inny sposób: pastę borowinową schłódź w zamrażalniku do temperatury 2-5°C. Nałóż 5-cm warstwę pasty na tetrę. Kolejne 5 cm pasty borowinowej nałóż na nadgarstek. Owiń tetrą. Okład pozostaw na skórze 10-20 minut.
