Felinoterapia: Terapia z udziałem kotów

Felinoterapia to terapia z udziałem kotów, którą stosuje się już od lat 70. XX wieku. Ogromną popularność zyskała w USA i Wielkiej Brytanii, a obecnie z jej zalet korzysta coraz więcej osób na całym świecie. Koty są wsparciem w terapii dzieci i młodzieży z autyzmem, zespołem Downa, zespołem Aspergera czy osobami niepełnosprawnymi fizycznie lub umysłowo. Felinoterapię coraz częściej prowadzi się także w domach seniora. Badania naukowców potwierdziły, że przebywanie z kotami pozwala zahamować postępującą demencję i poprawić ogólny stan zdrowia starszych osób. Okazuje się, że felinoterapia pozytywnie wpływa nie tylko na psychikę i układ nerwowy, ale też krążeniowo-naczyniowy.

Podstawą felinoterapii jest przebywanie z kotem – głaskanie go czy trzymanie na kolanach. Jeśli stan pacjenta na to pozwala, może się on też opiekować czworonogiem – karmić go, dbać o to, by zawsze miał dostęp do czystej i świeżej wody, pielęgnować i czesać.

Felinoterapia przynosi wiele korzyści – przede wszystkim działa odprężająco i relaksująco. Koty są bardziej ciche i stonowane niż psy, ich mruczenie ułatwia zasypianie, zwalcza stres i koi nerwy. A prawidłowa praca układu nerwowego pozytywnie wpływa na układ krążenia – udowodniono, że obniża poziom cholesterolu i trójglicerydów, reguluje ciśnienie tętnicze, jednocześnie wzmacniając serce. Koty są też skuteczne w rekonwalescencji i uśmierzaniu bólu – te wyjątkowe zwierzęta instynktownie układają się w miejscu, które nas boli. Są nie tylko znacznie cieplejsze i rozgrzewają, ale też ich sierść neutralizuje szkodliwe jony i poprawia krążenie. Felinoterapia świetnie wpływa też na bolące stawy – głaskanie kota jest nieobciążającą czynnością i jednocześnie wartościową gimnastyką. Przebywanie z kotem i bawienie się z nim to również okazja do zwiększonej dawki ruchu, także na świeżym powietrzu.

Bardzo ważnym elementem terapii (szczególnie w przypadku dzieci i starszych osób) jest poczucie odpowiedzialności za zwierzę. Odpowiednie traktowanie i pielęgnowanie kota dodaje motywacji do działania, a także satysfakcji i wiary w siebie. Felinoterapia zmniejsza też poczucie osamotnienia, a wrażliwym i zamkniętym dzieciom pozwala się otworzyć na świat.

Felinoterapia, w przeciwieństwie do dogoterapii, nie wymaga przestrzegania restrykcyjnych zasad dotyczących rasy kota czy jego predyspozycji. Kot nie może być jednak agresywny i nieoswojony z ludźmi. Ważne, by lubił kontakt z człowiekiem oraz długie głaskanie. Powinien mieć też większą cierpliwość do dzieci i pozwalać na wszystkie zabiegi pielęgnacyjne, takie jak obcinanie pazurów czy szczotkowanie. Nie powinno mu też przeszkadzać częste podróżowanie. Bezwzględnie wymagane są także wszystkie szczepienia oraz książeczka zdrowia z potwierdzonymi informacjami od lekarza weterynarii. Aby kot mógł być wykorzystywany w celach terapeutycznych, musi skończyć co najmniej rok.