Jak wychować małego dżentelmena?
Po co nam dżentelmen w domu? A do tego mały dżentelmen? Mały dżentelmen kiedyś dorośnie i wniesie w swoje dorosłe życie wszystko to czego nauczy się teraz i co mu przekażemy, gdy chodzi do przedszkola albo szkoły.
Zbliża się Dzień kobiet. Zatem do dzieła!
Czasami zdarza mi się obserwować w autobusie czy tramwaju, wyraz dumy na twarzy kobiet, których syn albo wnuczek, ustąpił miejsca starszej osobie albo kobiecie z dzieckiem.
Dlaczego jest to powodem do dumy? Dlaczego bywa to miłym dla oka obrazkiem w naszej rzeczywistości? Pewnie dlatego, że coraz rzadziej możemy obserwować takie sytuacje. atki i babcie takich dobrze wychowanych młodych ludzi zapewne odczuwają dumę. Cieszą się, że chłopcy są dobrze postrzegani przez społeczeństwo, ale i one same czują się dowartościowane, gdyż miały w tym swój udział. Myślą; to mój syn, to mój wnuczek, to ja mu dałam dobry przykład, to ja go nauczyłam manier, itd.
Kobieta podobnie jak muzyka łagodzi obyczaje
Nie pomijamy tu ogromnej roli mężczyzn: ojców, dziadków, starszych braci, wujków, nauczycieli itd., bo są oni często przykładem dla chłopców. Jednak to obecność kobiet w życiu mężczyzn, nawet tych małych, powoduje, że widzą więcej, mają punkt odniesienia dla swoich starań. Wtedy też mogą otrzymać pochwałę - wzmocnienie pozytywne dla swoich działań, np. uśmiech albo słowo dziękuję.
Dzisiejszy dżentelmen
Pojęcie dżentelmena w różnych kręgach kulturowych może być różnie rozumiane. Jednak chyba większości z nas kojarzy się niewątpliwie z kręgiem kultury brytyjskiej. W Królestwie Wielkiej Brytanii był nim mężczyzna, szlachcic, żyjący z własnych funduszy, pochodzący z dobrej rodziny i cieszący się dobrą opinią. Do języka potocznego słowo dżentelmen przeszło bardzo dawno i używamy go, wtedy mówimy o mężczyźnie o nienagannych manierach, taktownym, honorowym, godnym zaufania i uprzejmym.
Tyle, że nie trzeba czekać do dorosłości by przekonać się czy nasza latorośl okaże się rycerska, uczciwa, a także szarmancka wobec płci pięknej. Możemy tego uczyć już przedszkolaków. Optymalnie jest, gdy chłopiec ma w swoim otoczeniu rówieśniczkę, siostrę, ale tak naprawdę może być zawsze uprzejmy np. wobec swoich mam, babć i obcych kobiet. Ważne by wytłumaczyć naszemu adeptowi, dlaczego ma zachowywać się tak, a nie inaczej wobec koleżanek i wszystkich kobiet. Odpowiedzi : no bo tak, albo bo tak już jest, bo tak wypada - są na krótką metę i nie dadzą nam długotrwałych efektów.
Warto porozmawiać z synem czy wychowankiem dłużej, można wesprzeć się jakąś historią, bajką, opowieścią o jakiejś postaci, bohaterze. Jeśli opowiadamy o dawnych czasach, bajkowych rycerzach, trzech muszkieterach, rycerzach okrągłego stołu, ważne by przełożyć dziecku tamte zachowanie na dzisiejsze, bardziej współczesne. Nasz adept na dżentelmena nie musi ratować księżniczki uwięzionej w wieży. Jego wielkim zadaniem będzie pożyczenie koleżance ulubionej gry, ustąpienie siostrze w codziennej walce o pilota tv albo złożenie babci życzeń z okazji Dnia Babci.
Kilka rad:
1. Gdy dajesz młodemu dżentelmenowi batonika, poproś by podzielił się z rodzeństwem, kolegą, sąsiadką czy nawet tobą.
Już wkrótce Dzień Kobiet
Młody dżentelmen, może nie ma odpowiednio zasobnego portfela, a i świnka skarbonka nie ma czym pogrzechotać. Kwiatów na łące jeszcze nie ma, ale przecież można zrobić laurkę, podarować którejś z dam swojego batonika czy pomóc mamie w drobnych obowiązkach. Dżentelmeni do dzieła! Pokażmy im drogę!
Efekty
Oprócz dumy na naszych twarzach, gdy nasi chłopcy ustąpią miejsca komuś, przepuszczą koleżankę w drzwiach, będziemy mieć też poczucie, że szanują innych i są dobrymi ludźmi.
A i może nasi dorośli mężczyźni przypomną sobie jak to jest być dżentelmenem...
Dżentelmen to człowiek, który ma szacunek dla tych, którzy nie mogą mu oddać żadnej przysługi.
Dorota Mazur
