Najbardziej trujące grzyby w Polsce. Do złudzenia przypominają jadalne
Zbieranie grzybów to jedna z ulubionych rozrywek Polaków. Nic dziwnego - to bardzo przyjemna aktywność, a grzyby są wspaniałym dodatkiem do wielu dań. Trzeba jednak pamiętać, że niektóre grzyby trujące są łudząco podobne do jadalnych, a pomyłka może skończyć się chorobą lub śmiercią.
Prognozowane ocieplenie na początku września może spowodować wysyp grzybów, a słoneczne dni będą zachęcać do spacerów po lesie i grzybobrania. Należy jednak pamiętać o zasadach bezpiecznego zbierania grzybów: nie wkładamy do koszyków grzybów zarobaczonych ani nadgryzionych.
Nie próbujmy grzybów, żeby sprawdzić czy pieką w język lub są gorzkie - to klasyczna metoda naszych babć, która jednak może okazać się bardzo zgubna. Zbierajmy tylko grzyby rurkowe - to zmniejsza prawdopodobieństwo trafienia na grzyb trujący. Jeśli jesteśmy początkujący, zanieśmy grzyby do stacji sanitarno-epidemiologicznej, gdzie możemy je bezpłatnie zbadać.
Przede wszystkim zanim wyjdziemy z koszem szukać prawdziwków i kurek, przekonajmy się, że jesteśmy pewni, które grzyby możemy zbierać bez obaw dla naszego zdrowia, a nawet życia. Niestety - niektóre grzyby trujące są bardzo podobne do jadalnych.
Muchomor sromotnikowy (zielonawy)
Muchomor sromotnikowy łatwo pomylić z gąską zielonką, gołąbkiem zielonawym, a młode okazy również z pieczarką. Ma zielonkawy kapelusz, ciemniejszy po środku, blaszki za młodu pokryte są białą osłoną, później kremowo-zielonkawe. Trzon rośnie do 15 cm, ma bulwę otoczoną wysoką, białawą, odstającą pochwą. Ma spory, zwisający pierścień w białym lub żółtawym kolorze. Ponad pierścieniem ma gładki trzon, a pod pierścieniem - delikatne łuski, które mogą tworzyć zygzakowaty wzór jak u węża.
Rośnie od lipca do października, w okolicach dębów, buków i sosen.
Muchomor sromotnikowy to jestem z najbardziej toksycznych grzybów w polskich lasach, którego nie wolno zrywać. Zawiera on fallotoksyny i amatoksyny - uszkadzają one wątrobę oraz inne narządy; często przeszczep wątroby jest jedynym sposobem uratowania życia po zatruciu muchomorem sromotnikowym.
Objawy występują ok. 8-16 godzin od zjedzenia i są to zawroty i bóle głowy, nudności, wymioty, biegunka i trudności w oddychaniu.
Muchomor plamisty
Muchomor plamisty bywa mylony głównie z czubajką kanią. Jest śmiertelnie trujący. Po jego spożyciu pojawiają się takie objawy jak: biegunka, wymioty, nudności, halucynacje i drgawki.
Ma brązowo-żółty lub brązowo-szary kapelusz, pokryty białymi łatkami i z prążkowanym brzegiem, posiada też białe blaszki. Muchomor plamisty ma biały trzon (ok. 6-15 cm wysokości) z bulwką u podstawy i pierścieniami. Ma biały, kruchy miąższ o słodkawym smaku i zapachu surowych ziemniaków.
Muchomor jadowity (cętkowany, panterowy)
Muchomor jadowity łatwo pomylić z pieczarką. U bardzo młodych pieczarek blaszki są białe, tak, jak w muchomorze jadowitym, u starszych różowe, a później czekoladowe. Jest śmiertelnie trujący - zawiera związki identyczne, jak w muchomorze sromotnikowym, mogą one doprowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia wątroby.
Kapelusz ma średnicę do 10 cm, jest białego koloru (z wiekiem żółknący). Posiada biało-kremowe blaszki, które z początku okrywa błoniasta osłona. Ma biały trzon o wysokości do 15 cm z pierścieniem. Nieprzyjemnie pachnie (woń przypomina chlor).
Strzępiak ceglasty
Strzępiak ceglasty może być pomylony z gęśnicą wiosenną i pieczarką polną. Pieczarki można poznać dzięki blaszkom - mają one gęsto rozmieszczone blaszki od różowych po brązowo-czarne, natomiast gęśnicę wiosenną po zapachu, który jest mączny; gęśnica nie ma stożkowatego kapelusza ani nie zmienia barwy na czerwony po uszkodzeniu.
Strzępiak ceglasty jest śmiertelnie trujący. Zawiera duże ilości muskaryny - zatrucie nią może objawiać się nudnościami, wymiotami, biegunką, ślinieniem i łzawieniem oraz trudnościami z oddychaniem.
Ma słodki, przyjemny, owocowy zapach. Posiada biały kapelusz o średnicy ok. 3-7 cm, który zmienia kolor na ceglasty. Strzępiak ceglasty ma białe, a potem oliwkowo-czerwone blaszki, które czerwienieją po uszkodzeniu. Trzon ma ok. 6 cm, jest biały, ciemnieje do cynobrowego.
Lejkówka jadowita (odbielona)
Można ją pomylić z twardzioszkiem przydrożnym, lejówka wyróżnia się jednak mięsistymi plamami na kapeluszu oraz gęstszymi blaszkami.
Ma płaski kapelusz (ok. 4 cm), walcowaty trzon oraz białe blaszki, młode egzemplarze są całe białe. Rośnie od sierpnia do listopada.
Jest trujący - pierwsze objawy widać już po 15-30 minutach od spożycia i są to: łzawienie, silne pocenie, zaburzenia widzenia, wymioty. W skrajnych przypadkach może doprowadzić do śmierci.
Dzwonkówka trująca (wieruszka zatokowata)
Dzwonkówka trująca może być pomylona z majówką wiosenną, lejkówką mglistą i sadówką posadką. Wyróżnia się od nich przede wszystkim charakterystycznym zapachem mąki, który wydziela miąższ.
Jest trująca - niewielka ilość może spowodować gwałtowne wymioty, osłabienie, zawroty i bóle głowy, większa dawka może doprowadzić nawet do zgonu.
Dzwonkówka ma duży kapelusz (nawet do 18 cm) w kolorze szarobrunatnym, ochry lub kości słoniowej. Trzon ma do 12 cm wysokości. Rośnie od maja do września, najczęściej w lasach liściastych pod bukami i dębami.
Hełmówka obrzeżona
Hełmówka obrzeżona przypomina łuszczaka zmiennego. Jest on jednak od niej ciemniejszy i ma charakterystyczne łuski na powierzchni.
Hełmówka ma bladobeżowy, miodowy lub żółtobrunatny kolor. Kapelusz - najpierw wypukły, potem płaski - ma średnicę ok. 5 cm, trzon ma wysokość do 8 cm i posiada pierścień, pod którym są podłużne włókna bez łusek. Miąższ pachnie mąką. Porasta pnie drzew i rośnie na ściółce. Owocnikuje od sierpnia do końca jesieni.
Jest toksyczna, może być śmiertelnie trująca - zawiera amatoksynę, która występuje w niektórych muchomorach.
Maślanka wiązkowa (łysiczka trująca)
Maślanka wiązkowa może być pomylona z maślanką łagodną i opieńką miodową. Z maślanką łagodną różnią się kolorem - łagodna jest bardziej rdzawopomarańczowa, opieńkę można poznać po blaszkach (są one kremowo-beżowe) oraz łuskach na kapeluszu.
Maślanka wiązkowa jest trująca - powoduje mdłości, wymioty, biegunkę, wzdęcia i bóle brzucha ok. 2-3 godziny od zjedzenia.
Rośnie na pniach drzew od maja do grudnia. Ma gładki, półkulisty kapelusz o pomarańczowym lub siarkowożółtym kolorze z blaszkami o podobnej barwie oraz ceglastym środkiem.
Jest bardzo podobna do pieprznika jadalnego (kurki). Jak odróżnić kurkę od lisówki? Lisówka ma pomarańczową barwę, kurka jest najczęściej koloru żółtego. Różnią się też trzonem - u kurki może mieć nawet 2,5 cm, u lisówki jest cienki i jaśniejszy od kapelusza. Warto też przyjrzeć się blaszkom - u kurki są listewki w postaci fałd, u lisówki blaszki są cienkie i wąskie. Rośnie jesienią, we wrześniu i październiku.
Lisówka jest niejadalna, zawiera arabitol. Spożycie jej może powodować zatrucie objawiające się mdłościami, wymiotami i biegunką.
Pieczarka karbolowa (żółtawa)
Pieczarkę karbowaną można pomylić z pieczarką białawą, bulwiastą i leśną. Można je odróżnić po zapachu miąższu - w przypadku pieczarki karbolowej zapach jest charakterystyczny, nieprzyjemny, przy gotowaniu karbolowy.
Jest trująca, powoduje silne zaburzenia trawienia, mdłości i wymioty.
Ma biały kapelusz o gładkiej powierzchni, najpierw kulisty, potem spłaszczony. Ma gęste blaszki, u młodych grzybów różowe, u starszych brązowo-czarne. Występuje od maja do października.
Przeczytaj też:"Kiedy na grzyby 2021?" - pytają Polacy. Dowiesz się z naszego przewodnikaNajbardziej samotny dom na świecie. Jaka jest jego historia?Andrzej Szopa żyje w skandalicznych warunkach w domu opieki? Oburzona żona przerywa milczenie i publikuje zdjęcia* * *Zobacz więcej:
