Nie uśmiecha się życie do wilków. Ballada o Włodzimierzu Wysockim
Zbeletryzowana biografia legendarnego poety i barda , twórcy około 1000 pieśni i ballad wykonywanych z gitarą po domach i na publicznych koncertach i człowieka o niekonwencjonalnym stylu życia - wydana w 70. rocznicę jego urodzin.
Choć oficjalnie nie istniał w ZSRR jako artysta, stał się ikoną ruchu dysydenckiego. Jakkolwiek sam nie był dysydentem i nie myślał o opuszczeniu ZSRR, to jednak wydźwięk jego pieśni i ich pełne żaru, charyzmatyczne wykonanie sprawiały, że otaczała go legenda twórcy niepokornego. Władze radzieckie wprawdzie odsądzały go oficjalnie od czci i wiary, jednak w istocie pozwalały mu na to, na co nie pozwalały nikomu innemu: liczne wojaże zagraniczne, tournee po USA i Kanadzie, za które zarobił blisko 40.000 dolarów, wywiady dla zachodnich stacji telewizyjnych i radiowych, pijaństwa i bijatyki na Zachodzie, wwożenie do ZSRR nielegalnej literatury, publiczne pokazywanie się ze skazanymi na banicję dysydentami, pobieranie za koncerty honorariów ustalanych według cen umownych, a nie według stawek zatwierdzonych przez Ministerstwo Kultury ZSRR.
Jak twierdzi Marina Vlady, "Wołodii nie prześladowano, nie aresztowano go, nie zamknięto w łagrze, nie torturowano go, nie skazano go na banicję. Łamano go jak kawałek chleba. Tak długo, dopóki sam się wreszcie nie złamał."
Przemysław Słowiński, Iwona Wygoda, Nie uśmiecha się życie do wilków. Ballada o Włodzimierzu Wysockim, Videograf II - Chorzów, premiera - styczeń, 2008
