Powstała "pomocnicza lista grzechów". Z czego się spowiadać?

Żywione przez niektórych przekonanie, że w czasie wizyty w konfesjonale spowiednik oczekuje od nas, że podzielimy się z nim wszystkimi szczegółami naszych przewinień, jest błędne.

Księża zaznaczają, że powinniśmy spowiadać się w sposób najprostszy z możliwych. Istotą spowiedzi nie jest wdawanie się w opowieść o wszystkich okolicznościach popełnionych przez nas grzechów, chociaż niektóre osoby odczuwają taką wewnętrzną potrzebę. W tym także nie ma nic złego, ale nie jest to w żadnym wypadku obowiązek.

Powszednie, lekkie, codzienne grzechy wystarczy omówić ogólnie, mówiąc, o jaką kategorię grzechu chodzi i jak często się go dopuszczaliśmy. Niekiedy spowiednik dopyta nas bardziej szczegółowo, ale nie zdarza się to często.

Według prawa kanonicznego ważna jest jednak częstość popełniania przez nas grzechu, zwłaszcza w przypadku grzechów ciężkich. Najlepiej jest podać dokładną liczbę takich przewin. Jeżeli nie pamiętamy, możemy użyć takich zwrotów jak "wiele razy", "kilka razy" albo "tak dużo razy, że nie umiem ich zliczyć".

Zobacz również: 10 grzechów, których nie rozgrzeszy żaden ksiądz

Portal Aleteia przytacza listę stworzoną przez anonimowego księdza, która ma na celu ułatwić nam sporządzenie rachunku sumienia. Wedle jego słów, zawiera ona "90 procent spraw, jaką 90 procent ludzi wyznaje przy 90 procentach okazji".

Zawiera ona następujące punkty: 

1. Nie miłowałem/am Boga całym sercem i z całej duszy.
2. W życiu przedkładałem/am różne rzeczy czy ludzi nad Pana Boga.
3. Nie zachowywałem/am szacunku należnego rodzicom czy przełożonym.
4. Wypowiadałem/am imię Boże bez potrzeby.
5. Byłem źródłem zgorszenia w oczach Boga lub Kościoła, dając zły przykład jako chrześcijanin/ka.
6. Grzeszyłem/am pychą.
7. Byłem/am nieuprzejmy/a w stosunku do niektórych osób.
8. Okazywałem/am niecierpliwość ludziom z mojego otoczenia.
9. Dałem/am się ponieść gniewowi.
10. Osądzałem/am innych.
11. Grzeszyłem/am myślą.
12. Stosowałem/am środki antykoncepcyjne, zamykając się na dar życia od Boga.
13. Miałem/am nieczyste myśli, które sprowadzały mężczyzn lub kobiety do roli przedmiotu.
14. Nie zachowywałem/am umiaru w jedzeniu bądź w piciu.
15. Stosowałem/am narkotyki.
16. Skłamałem/am.
17. Zazdrościłem/am innym tego, czego sam nie posiadam.
18. Nie okazywałem/am wdzięczności za otrzymane dary.

Zobacz również: Zmiany w Kościele w Polsce. Te uprawnienia dostaną kobiety

Spowiednik w czasie spowiedzi ma obowiązek przekonać się, że zostały przez nas spełnione cztery podstawowe warunki ważnej spowiedzi świętej: żal za grzechy, szczerze wykonany rachunek sumienia, mocne postanowienie poprawy i chęć zadośćuczynienia.

Jeśli któryś z tych warunków, według spowiednika, nie jest spełniony, może on odmówić odpuszczenia grzechu - niezależnie od jego wagi.

Ksiądz nie jest bowiem kimś, kto osobiście odpuszcza grzechy. Jest jedynie pośrednikiem, narzędziem pomiędzy penitentem, czyli osobą spowiadającą się, a Bożym Miłosierdziem. Zmazanie grzechu z naszego sumienia pochodzi właśnie od Boga.

Częstym grzechem, który nie może być odpuszczony, jest życie w konkubinacie, pod jednym dachem. Nie jest spełniony w tym przypadku warunek postanowienia poprawy. Dopiero po ślubie będziemy mogli mieć odpuszczony ten grzech.

Innym grzechem, który nie może zostać odpuszczony, jest apostazja, czyli formalne odstąpienie od wiary i od bycia częścią Kościoła. Apostata traci prawo do przyjmowania wszystkich sakramentów i zostaje obłożony ekskomuniką.

Zobacz także: Nowy, tajemniczy związek wyznaniowy w Polsce. Czym jest Kościół Naturalny?