Tak robiono pizzę w PRL-u! Przepis jest wykorzystywany do dziś
Pizza przywędrowała do Polski z Włoch w 1975 roku i podawano ją w pierwszej pizzerii w Polsce — w Słupsku w barze mlecznym "Poranek". Jednak przepis na domową pizzę szybko rozszedł się po Polsce i często gościła ona w PRL-u na stołach w wielu domach. Jednak PRL-owska pizza różniła się od tej włoskiej kilkoma składnikami! To zapewniało jej niepowtarzalny smak, który przetrwał do dziś.
Spis treści:
Z ziemi włoskiej do polskiej. Czyli jak pizza zawitała w Polsce?
Uznaje się, że pizza w Polsce pojawiła się pierwszy raz w 1975 roku, a przepis na placek z wytrawnymi dodatkami przywiózł z biznesowej podróży do Włoch Tadeusz Szołdra, ówczesny dyrektor Zakładu Nowoczesnych Wdrożeń PSS "Społem", a także twórca popularnych w Słupsku restauracji.
Po barze "Poranek" na Pomorzu przepis na pizzę stał się popularny i inne bary oraz restauracje zaczęły serwować włoski przysmak.
Był on jednak nieco zmieniony w swojej recepturze i nie do końca oddawał smak klasycznej, włoskiej pizzy. Wszystko przez ograniczony dostęp do produktów spożywczych w czasach PRL-u.
Zyskująca na popularności od 1975 roku pizza, zaczęła także gościć na stołach polskich domów. Polki zdobywały przepis na ten włoski placek i modyfikowały go każda na swój sposób.
W efekcie możemy znaleźć całkiem sporo różnych przepisów na pizzę z PRL-u i każdy z nich będzie różnił się od siebie dodatkami czy ilością mąki i drożdży.
Dlatego każda pizza smakowała inaczej w każdym polskim domu, co czyniło ją wyjątkową.
Przepis na pizzę z PRL-u. Smak dzieciństwa
Najczęściej w przepisach na najprostszą pizzę z PRL-u pojawią składniki, które przeważnie były w każdej kuchni pani domu. Przepis można rozgraniczyć na dwie części — na ciasto oraz na dodatki.
Ciasto było podstawą udanej pizzy, a dodatki najczęściej zależały od tego, co akurat było w lodówce.
Przepis na pizzę z PRL-u. Ciasto:
- 50 g drożdży
- 2 szklanki mąki
- 1 łyżeczka soli
- 3 łyżeczki cukru
- 2 jajka
- 2 łyżki oleju rzepakowego
- 0,5 szklanki mleka lub wody
Przepis na pizzę z PRL-u. Dodatki:
- 200 g startego, żółtego sera
- cebula
- 0,5 kg pieczarek
- papryka
- ketchup lub przecier pomidorowy
- szynka lub kiełbasa
- sól, pieprz
Drożdże rozdrabniamy w misce i dodajemy 3 łyżeczki cukru. Po wymieszaniu składników, odstawiamy. W tym czasie w drugiej misce mieszamy mąkę i sól. W połączonych składnikach robimy niewielkie wgłębienie i dodajemy drożdże.
Całość mieszamy i odstawiamy na chwilę. W tym czasie na patelni z rozgrzanym olejem podsmażamy kiełbasę pokrojoną w plasterki lub szynkę pokrojoną w paski. Dodajemy cebulę pokrojoną w pióra. Składniki podsmażamy do momentu zarumienienia się cebuli.
Cebulę z szynką lub kiełbasą przekładamy do miski i na tej samej patelni podsmażamy posiekane pieczarki z solą i pieprzem.
Do odstawionego ciasta dodajemy całe jajka, oliwę, mleko i mieszamy. Odstawiamy do wyrośnięcia, aż podwoi swoją objętość.
W tym czasie blachę do pieczenia smarujemy olejem i przekładamy po wyrośnięciu ciasto, rozciągając je rękami do brzegów i znów odstawiamy na ok. 30 minut.
Rozgrzewamy piekarnik do 200 stopni Celsjusza i na wyrośnięte już finalnie ciasto dodajemy cienką warstwę koncentratu pomidorowego i ścieramy połowę żółtego sera.
Następnie układamy nim podsmażoną kiełbasę z cebulką, pieczarki, surową, pokrojoną w paski paprykę. Na koniec dodajemy drugą połowę startego sera.
Pieczemy przez 30 minut z grzaniem góra-dół.
