Używasz tych zwrotów? Możesz być ponadprzeciętnie inteligentny

Inteligencja to, w dużym uproszczeniu, zdolność do uczenia się i wykorzystywania zdobytej wiedzy w sposób, który umożliwia jak najlepszą adaptacje do zmieniających się warunków. To także zdolność do rozwiązywania problemów oraz dostrzegania nieoczywistych połączeń między rozmaitymi zjawiskami.

Choć inteligencję często łączy się z biegłością w dziedzinach pokrewnych matematyce oraz z umiejętnością rozwiązywania zagadek logicznych, zdaniem części badaczy może ona przybierać bardzo różne oblicza. Według Howarda Gardnera, twórcy teorii inteligencji wielorakiej, wyróżniamy m.in. inteligencje językową, wysoko rozwiniętą u pisarzy i poetów, inteligencję społeczną, przejawiającą się wysokiej zdolności nawiązywania kontaktów, inteligencję wizualną, muzyczną i inne.

Zobacz również: Nawyki osób o ponadprzeciętnej inteligencji. Też się tak zachowujesz?

Za miarę inteligencji zwykło się uważać wynik testu diagnozującego jej poziom. Jednak, zwłaszcza gdy interesujący nas termin spojrzymy nieco szerzej, informacji o poziomie inteligencji może dostarczyć również zachowanie i język danego człowieka. Poniżej pięć zwrotów, których stosowanie może stanowić przesłankę do twierdzenia, iż nasz interlokutor wykazuje się ponadprzeciętną inteligencją.

Zobacz również: Jesteś z chłopów czy z szlachty? Jest sposób, żeby to sprawdzić

Albo "to jest podobne do", "można by to porównać do...", "podobna sytuacja miała miejsce", itd., itp. Jedną z cech świadczących o inteligencji jest umiejętność szybkiego, logicznego i wiarygodnego łączenia faktów. Operowanie nabytą wiedzą w taki sposób, by tworzyła ona w głowie rodzaj mapy poznawczej, po której swobodnie potrafimy się poruszać, a co za tym idzie - lepiej rozumieć otaczający nas świat. Masz znajomego, w którego umyśle nowe informacje niczym puzzle zawsze wskazują na odpowiednie miejsce? To pewnie dość inteligentna osoba.

"A z drugiej strony", "gdyby pomyśleć o tym inaczej", "warto wziąć pod uwagę" - brzmi jak szukanie dziury w całym? Czasem tak. Skłonność do postrzegania wielowymiarowości zjawisk, niepodążanie utartą ścieżką, myślenie "poza pudełkiem", unikanie stereotypów i schematów, częściej świadczy jednak o inteligencji. To właśnie ta tendencja do szukania drugiego dnia sprawia, że ludzie inteligentni z jednej strony często nie dają się nabrać na proste chwyty retoryczne, a z drugiej nierzadko znajdują nieoczywiste rozwiązania problemów i nieszablonowe wytłumaczenia dla intrygujących zjawisk.

Zobacz również: Test na spostrzegawczość. Tylko osoby o sokolim wzroku odnajdą różnicę

Osobę inteligentną można poznać nie tylko po tym, co mówi i robi, ale też po tym,  od jakich słów i zachowań się powstrzymuje. Do tych ostatnich należy obwinianie otoczenia za własne niepowodzenia, uparte trzymanie się planów niemożliwych do realizacji, powielanie tych samych błędów, rutyna w myśleniu i zachowaniu. Oznaką inteligencji jest natomiast swoista elastyczność, pozwalająca dostosować własne działania i decyzję do zmieniających się realiów. Nie chodzi oczywiście o to, aby gdy pojawią się przeszkody (lub odwrotnie - nowe możliwości), rezygnować z obranego wcześniej celu. Warto jednak zastanowić się, czy na pewno droga, która podążamy, jest najlepszą trasą wiodącą do pomyślnego finału.

Z tą postawą wiążę się jeszcze jedna cecha ludzi inteligentnych - szukanie rozwiązań. Osoby, cechujące się ponadprzeciętną inteligencją w obliczu problemów koncentrują się na podjęciu środków zaradczych, a nie na narzekaniu czy obwinianiu otoczenia.

Popularne akademickie powiedzenie głosi, że jeśli nie potrafisz wytłumaczyć czegoś dziecku, to znaczy, że tak naprawdę tego nie rozumiesz. W tym porzekadle jest sporo racji. Nie sztuką bowiem jest wykuć na blachę poważne terminy, sztuką jest je zrozumieć i potrafić stosować w praktyce. Osoby inteligentne nie mają z tym problemu, co więcej - jeśli w swoim otoczeniu spotkają kogoś o niższym poziomie wiedzy z danej dziedziny, chętnie i z skutecznie tłumaczą jej dane zagadnienie.

Cecha ta ma i swój rewers  - inteligentna osoba czerpie radość z poszerzania wiedzy, mimo upływu lat, zachowuje w sobie dziecięcą ciekawość świata. Dlatego, gdy trafia na nowy, nieznany sobie obszar, nie wstydzi się prosić ekspertów o pomoc w jego odkrywaniu.

Oraz: "czy możesz mi to wyjaśnić", "proszę", "przepraszam", "nic się nie stało" - to zwroty świadczące o wysokiej inteligencji emocjonalnej. Posługujące się nimi osoby, mają ponadprzeciętną zdolność poprawnego odczytywania emocji i nastrojów swoich interlokutorów. Co więcej - są ciekawi drugiego człowieka, nie eskalują konfliktów, zawsze dążą do konsensusu.