Wielkanoc u Kamedułów. Surowe reguły zakonnego życia zmieniają się w czasie świąt

Zakon Kamedułów powstał prawdopodobnie w 1012 lub 1027 roku. W wieku XVI w zakonie wyłoniła się nowa kongregacja - Eremitów Kamedułów z Monte Corona. Mnisi do niej należący żyją wedle surowych zasad, unikając kontaktu ze światem zewnętrznym, skupiając się na cichej kontemplacji i modlitwie. Na świecie istnieje jedynie dziewięć klasztorów kongregacji z Monte Corona, dwa z nich znajdują się w Polsce, na krakowskich Bielanach i w Bieniszewie.

W Polsce istniało więcej kamedulskich eremów. Trafili do naszego kraju w 1604 roku, osiedlając się na Srebrnej Górze w Krakowie. Później powstały również eremy w Rytwianach, na Bielanach warszawskich, w Pożajściu, Wigrach i w Kamedułach niedaleko Szańca. Istniały do XIX wieku. Drugim wciąż działającym w Polsce eremem tego zakonu jest ten znajdujący się w Bieniszewie koło Konina, który został reaktywowany po II wojnie światowej.

Zasady życia w zakonie są podporządkowane rygorystycznej regule św. Romualda. Kameduli wstają przed świtem, pracują fizycznie, pokutują, poszczą i prowadzą życie pustelnicze, większość czasu spędzając w małych domkach na samotnych rozmyślaniach i modlitwie.

Zobacz również: Spowiedź online? Ksiądz rozwiewa wszystkie wątpliwości

Rąbka tajemnicy o codziennym i odświętnym życiu krakowskich kamedułów zgodził się odsłonić przeor bielańskiego eremu o. Mateusz w 2019 roku, udzielając wywiadu stacji RMF FM.

Zakonnicy rozpoczynają dzień o 3:30 rano. Kolejne dwie godziny każdy z kamedułów przeznacza na lekturę Pisma Świętego. O 5:30 spotykają się na modlitwie brewiarzowej i mszy świętej. Bardzo skromne śniadanie jedzą o 7 rano, każdy we własnym domku, pogrążeni w myślach. Kolejne godziny to czas pracy fizycznej - w ogrodzie i w klasztorze. Kolejny samotny posiłek przypada o godzinie 13:00. Po nim znów czas na wspólną modlitwę. O 17:00 przychodzi czas na kolację - znów w samotności. Później lektura i rozmyślania. Dzień kończy kolejna modlitwa brewiarzowa.

Kameduli nie opuszczają eremu, ale na jego terenie mogą spotkać się ze swoją rodziną. W ich diecie nie ma produktów mięsnych, a w czasie 14-dniowych postów przed Wielkanocą i Bożym Narodzeniem powstrzymują się także od spożywania nabiału.

Zobacz również: Spowiedź a szóste przykazanie. Jaki seks jest grzechem?

W dzień Zmartwychwstania Pańskiego, czyli Niedzielę Wielkanocą, plan dnia ulega pewnym modyfikacjom. Wstają później, o 5:00 rano, by o 6 uczestniczyć we mszy rezurekcyjnej. Oprawa wielkanocnego rytuału jest bogatsza niż mszy w innych dniach roku. O 8:00 - znów samotnie - jedzą śniadanie wielkanocne. Do chleba, masła lub sera, herbaty albo mleka, dołącza również chrzan, ciasto świąteczne, jajko, sól.

"(...) zasadniczo śniadanie jest spożywane na zimno. Trzeba powiedzieć, że to śniadanie wystarcza nam na kilka dni, tego jest dosyć dużo, więc trudno to spożyć jednorazowo. Spożywamy śniadanie w samotności, najczęściej przy lekturze lub przy cichej modlitwie. Chodzi o to, żeby ten posiłek uświęcać. Żeby go spożywać w kontakcie z Bogiem — mówił o. Mateusz w wywiadzie dla RMF FM.

Również obiad wielkanocny różni się składem od codziennego posiłku kamedułów. Przede wszystkim tym, że mieszkańcy eremu spożywają do wspólnie, choć w milczeniu, słuchając głośnej lektury świętych ksiąg.

Krakowski erem kamedułów otwiera swoje wrota dla świeckich gości jedynie 12 razy w roku. Turyści muszą przybyć jednak w skromnym stroju. Mnisi unikają jednak kontaktu z ludźmi z zewnętrznego świata w czasie tych dni, więc turyści mogą zobaczyć jedynie wpuszczającego ich furtiana.

Zobacz także: