Zimowit jesienny - anielsko piękny i diabelsko niebezpieczny. Czy warto go sadzić?

Zimowit jesienny to roślina cebulowa i jako gatunek zagrożony, jest w Polsce objęty częściową ochroną gatunkową na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin.

Jedną z jego cech charakterystycznych jest późny okres kwitnienia, który przypada na przełom września i października, tym samym zwiastując nadchodzącą jesień. Roślina z uwagi na swoje fioletowe kwiaty bardzo często mylona jest z krokusem.

Po przekwitnięciu zimowity przechodzą w stan spoczynku i budzą się dopiero wiosną, utrzymując się mniej więcej do czerwca, a po tym okresie roślina żółknie. Zimowity, w zależności od odmiany, może osiągać nawet 30 cm długości, ich liście zazwyczaj mają szerokość ok. 4-6 cm.

Na świecie znanych jest około sześćdziesięciu pięciu gatunków tych ozdobnych roślin, ale w Polsce najpopularniejszy jest bez wątpienia zimowit jesienny, który we wrześniu króluje w wielu ogrodach.

Czytaj także: Bije na głowę popularną tuję. Może osiągać nawet 15 metrów długości

Roślina do prawidłowego kwitnienia potrzebuje miejsce nasłonecznione, ale dobrze poradzi sobie również w lekko zacienionym stanowisku. Zimowitowi jesiennemu należy zapewnić glebę żyzną, próchniczą, przepuszczalną, o odczynie obojętnym lub zasadowym, pH 6,5-7.

Podłoże dla zimowitów powinno być także wilgotne, ale nie podmokłe. Zaleca się unikania podłoża jałowego i zbyt piaszczystego.

Warto wiedzieć: Tani i szybki sposób na uciążliwe szkodniki. W PRL-u stosowały go nasze mamy i babcie

Najlepszym okresem na sadzenie zimowita jesiennego jest sierpień. Wówczas będziemy mieć pewność, że na jesień roślina pięknie rozkwitnie i będzie nas cieszyć ślicznymi fioletowymi kwiatami.

Bulwy zimowita należy sadzić w niewielkich skupiskach, wykopując dołki na głębokość ok. 10-15 cm - w przypadku większych cebulek i ok. 2-5 cm mając do dyspozycji mniejsze cebulki. Przed zasadzeniem bulwy warto zaprawić bulwy środkiem grzybobójczym, co zminimalizuje ryzyko rozwinięcia się chorób.

Jeśli zimowit ma ubogą glebę, należy zastosować nawożenie, które powinniśmy wykonać 3 razy w okresie intensywnego wzrostu rośliny, aplikując nawozy wieloskładnikowe. Pamiętajmy również, by w okresie kwitnienia zimowita pod żadnym pozorem go nie nawozić.

Zimowity potrzebuje regularnego i obfitego podlewania w momencie, gdy rozwijają i kształtują się ich liście. Latem i zimą, a więc w okresie spoczynku rośliny, podlewanie ograniczamy, by nie zwiększać ryzyka powstawania chorób grzybicznych.

Pamiętajmy, że zimowit jest rośliną silnie trującą, dlatego dokonując prac ogrodniczych związanych z zimowitem, zakładajmy rękawiczki i zwracajmy uwagę na to, jak obchodzimy się z rośliną. Wszystkie elementy zimowita są trujące, ale największe zagrożenie stwarzają jego nasiona i bulwy, które zawierają trujący dla człowieka i zwierząt alkaloid - kolchicynę. W związku z powyższym, decydując się na sadzenie zimowita w ogrodzie, wybierajmy miejsce niedostępne dla dzieci i zwierząt.