Drugie imię jako ukryty skarb. Dlaczego dla wielu osób jest ważne, co oznacza?
Nadanie drugiego imienia dziecku nie jest w Polsce obowiązkowe, ale wiele osób się na to decyduje. Powody są różne: rodzinna tradycja, chęć zachowania wspomnienia o ważnym członku familii albo po prostu wyróżnienie dziecka na tle rówieśników. Skąd wzięła się tradycja nadawania drugiego imienia i czy dziś wciąż ma to sens? Sprawdź!
Spis treści:
Skąd pochodzi tradycja nadawania drugiego imienia? Trochę historii
Pierwszym znanym przypadkiem nadania w Polsce drugiego imienia był syn króla Bolesława Chrobrego - Mieszko II Lambert, urodzony około 990 roku. Jednak co do zasady, do XVII wieku nie nadawano w Polsce dwóch imion. Wzmianki o osobach, które miały pierwsze i drugie imię, pojawiają się dopiero w XVIII wieku. Wówczas mieszczanie nadawali dzieciom (najczęściej synom) dwa imiona, a ówczesne elity, czyli magnaci - nawet cztery!
Czym albo kim inspirowali się ludzie, nadając dzieciom tyle imion? Kalina Bartnicka, w swojej pracy pt. "Dziecko w świetle pamiętników i powieści polskiego oświecenia", podaje przykład urodzonego w 1780 roku Kazimierza Józefa Antoniego Walentego Rulikowskiego. Chłopiec kolejne imiona dostał odpowiednio na cześć: patrona dnia narodzin, dziadka, wuja i proboszcza, który go ochrzcił.
Słowiańskie wierzenia - drugie imię to gwarancja bezpieczeństwa duszy
Choć w literaturze nie ma wzmianek o tym, aby przed XVIII wiekiem powszechnie nadawano dwa imiona, okazuje się, że w czasach przedchrześcijańskich na terenie Słowiańszczyzny taki zwyczaj był silnie zakorzeniony. Wierzono bowiem, że dziecko rodzi się z dwiema duszami - każdą z nich trzeba nazwać, aby miała swojego anioła stróża. W przeciwnym razie dzieckiem mogą zainteresować się demony. Nadanie drugiego imienia miało być więc rytuałem chroniącym przed złymi mocami.
Jaki jest sens nadawania drugiego imienia dziś?
Dziś nie wierzymy już raczej w demony czyhające na nasze nienazwane imieniem dusze, a drugie imię wciąż bardzo często jest dzieciom nadawane. Dlaczego? Często jest to wyraz sympatii albo wręcz hołdu dla ważnego członka rodziny - wiele dzieci "dziedziczy" je po dziadkach czy pradziadkach. Nierzadko drugie imię pochodzi od patrona który ma otoczyć dziecko opieką - stąd też rodzice sięgają często po imiona świętych. Chętnie wybiera się imiona biblijne jak Maria, Anna, Jan czy Józef. Czasem wybiera się je na podstawie cech, które ma ono "przekazać" dziecku - stąd popularny wybór dobrze kojarzących się imion takich jak Piotr albo Zofia.
Drugie imię może być cechą charakterystyczną, wręcz elementem osobowości - doskonałym przykładem jest Jan AP Kaczmarek, który z pierwszych liter swojego drugiego i trzeciego imienia zrobił swój znak rozpoznawczy.
Zgodnie z polskim prawem nie ma obowiązku nadania dziecku drugiego imienia, jest to jednak bardzo popularna rodzima tradycja. Najczęściej występujące w rejestrze PESEL drugie imię męskie to Jan, zaś żeńskie - Maria.
