W PRL-u królowała w święta na każdym stole. Przepis po latach wraca do łask

• Władze w PRL-u jak diabeł święconej wody unikali wszelkiego nazewnictwa związanego z Wielkanocą. W zamian nazywano ją "świętami wiosennymi".
• Deficyt towarów na sklepowych półkach wymagał od kobiet w PRL-u wzniesienie się na wyżyny kreatywności w celu przygotowania świątecznych potraw.
• Popularne stało się umieszczanie w czasopismach kobiecych trików i patentów na zastąpienie drogich i trudnodostępnych składników o wiele prostszymi.

Obchodzenie Świąt Wielkanocnych w czasach PRL-u wyglądało zupełnie inaczej niż obecnie. Z jednej strony władze rządzące w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej mało przychylnie patrzyły na tradycje pielęgnowane przez kościół, z drugiej zaś wszelkie posty przyjmowano z entuzjazmem. Nie miało to oczywiście wymiaru religijnego. Na chwilę uciszało mieszkańców, którzy na co dzień mierzyli się z pustymi półkami w sklepach, towarami na kartki lub niewystarczającą dla wszystkich liczbą potrzebnych produktów.

Mówi się, że Polacy mają stanie w kolejkach we krwi. Zdjęcia z tłumami cierpliwie stojącymi za wyczekanym towarem szczególnie kojarzą się z czasami PRL-u. Warto wiedzieć, że tylko niektórym szczęśliwcom udawało się dostać to, po co przyszli. Inni, po odstaniu kilku godzin, najczęściej odchodzili z kwitkiem. Choć lady i zaplecza świeciły pustkami, sporą uwagę przywiązywano do oddania charakteru nadchodzących świąt na wystawach. To właśnie na nich można było zobaczyć prawdziwe bogactwo, o którym niejeden mógł tylko pomarzyć. Już początkiem wiosny witryny ozdabiano kwiatami, zwierzątkami, sztucznymi wędlinami, kiełbasami, baleronami, owocami czy kurami wysiadującymi jajka z gliny.

Sprawdź: Nigdy nie dodawaj do sałatki jarzynowej tego składnika. Magda Gessler odradza

Poszczenie oraz przygotowywanie najprostszych dań postnych było więc w mediach szeroko propagowane. W wydawanej w tamtym czasie prasie regularnie pojawiały się przepisy pań domu na dania, w których mięso stanowiło zbędny składnik. Popularną metodą było także wcześniejsze gromadzenie składników z długą datą przydatności.

U lepiej sytuowanych rodzin wykorzystywano w tym celu wyjazdy służbowe, kontakty zagraniczne lub dojścia zamożnych członków rodziny. Mimo niełatwych czasów jedno pozostało niezmienne. Na stole nadal musiała pojawić się sałatka jarzynowa. Najlepiej w ilości hurtowej, która w pełni oddawała filozofię "zastaw się, a postaw się". Większość składników pozostała niezmienna. Podstawową różnicę można było zauważyć w sosie. Nie przygotowywano go na bazie majonezu, a w zamian łączono w miseczce porcję śmietany z musztardą.

Sprawdź: "Kto dodaje tam kukurydzę? Okropne", czyli polski spór o sałatkę jarzynową

Książki kucharskie oraz doświadczeni kucharze proponują coraz to nowe podejście do klasycznych sałatek. Istnieją jednak tradycyjne przepisy, które przekazywane z pokolenia na pokolenie smakują najlepiej. Nie inaczej jest z kultową sałatką jarzynową rodem z PRL-u. To pozycja obowiązkowa nie tylko podczas Wielkanocy, ale także na Boże Narodzenie oraz inne domowe uroczystości. Można ją przygotować z warzyw wyłowionych z rosołu lub ugotować je specjalnie do krojenia. Za każdym razem wychodzi obłędnie smakowita.

Składniki na sałatkę jarzynową z PRL-u

Sprawdź: Przejadła ci się sałatka jarzynowa? Mamy przepis na pyszną alternatywę

Sprawdź również:

Babka pistacjowa

Jajka z łososiem