Polacy załamują ręce. Czy możemy już mówić o pladze pasożytów?

Pluskwa domowa jest owadem, żywiącym się krwią zwierząt i ludzi. To paskudztwo ma około 4 - 6 mm długości i 3 mm szerokości, jest spłaszczone i posiada czerwonobrunatne ubarwienie. Najedzona krwią pluskwa przybiera barwę czerwoną, robi się nieco większa, a ponadto pasożyt może mieć wówczas problemy z poruszaniem się z uwagi na "pełny brzuszek".

Samica pluskwy domowej jest zdolna do złożenia nawet 500 jaj, z których w trakcie maksymalnie dwóch miesięcy, w warunkach o temperaturze pokojowej powstają wykształcone, dorosłe osobniki.

Jeśli pluskwa przez 3 miesiące ma problem ze znalezieniem pokarmu, czyli ludzkiej lub zwierzęcej krwi, może wejść w stan hibernacji i w takiej formie przeżyć kolejne miesiące.

Pluskwa domowa zazwyczaj składa swoje jaja i skrywa się m.in. w spojeniach łóżek, pod obrazami, w różnego rodzaju szczelinach jak listwy przypodłogowe, pod tapetą oraz w pościeli. W ciągu dnia pasożyty raczej nie opuszczają swoich kryjówek, a na żer wychodzą pod osłoną nocy. I choć możemy nie widzieć pluskwy, to czasami łatwo ją wyczuć. Pluskwa posiada specyficzny gruczoł, który wydziela płyn, zapachem przypominający zepsute, gnijące maliny.

Warto wiedzieć: Myślała, że znalazła na łóżku biedronki. Prawda ją przeraziła

Skąd wzięły się pluskwy?

Pluskwy początkowo żywiły się krwią nietoperzy, ale kiedy nasi przodkowie zeszli z drzew i zaczęli urządzać się w jaskiniach, pluskwy zmieniły sposób żywienia i zaczęły pić ludzką krew. Zatem pluskwy towarzyszyły człowiekowi od zarania dziejów. Jak zatem przywędrowały do naszych domów i mieszkań?

Robactwo przede wszystkim przenoszone jest bezpośrednio przez człowieka - na ubraniu lub w bagażu, a podróże komunikacją miejską, koleją czy samolotem sprzyjają rozpowszechnianiu się tych pasożytów. "Nosicielami" pluskiew możemy zostać zupełnie nieświadomie, chociażby jadąc pociągiem. Jeśli zajmiemy miejsce na zapluskwionym siedzeniu w przedziale, jest duże prawdopodobieństwo, że robactwo przyniesiemy do domu na odzieży. Podobne ryzyko występuje podczas korzystania z łóżek hotelowych. Takich przykładów można niestety mnożyć.

Ponadto insekty potrafią przedostawać się do mieszkań, wędrując po elewacji budynku. Pluskwy mogą wchodzić do mieszkania każdą, możliwą szczeliną, dlatego trudno w 100 proc. się przed nimi ustrzec.

Nie jest prawdą, że pluskwy pojawiają się wyłącznie w pomieszczeniach, w których jest brudno. Dla tych owadów nie ma to żadnego znaczenia, bowiem liczy się wyłącznie fakt, czy w mieszkaniu znajduje się ich żywiciel - człowiek.

Co ciekawe - pluskwy w latach 50., 60. i 70. zostały  w Polsce niemal w całości wytępione, a to za sprawą używania wówczas DDT, czyli dichlorodifenylotrichloroetanu - organicznego związku chemicznego z grupy chlorowanych węglowodorów. DDT charakteryzował się doskonałą skutecznością m.in. z uwagi na jego bardzo długi czas rozkładu.

Specyfik uznano wreszcie za zbyt szkodliwy dla ludzi i środowiska, i wycofano go z użycia w latach 80. W Unii Europejskiej można stosować środki chemiczne do zwalczania robactwa, które rozkładają się maksymalnie do sześciu miesięcy.

Czytaj także: "Zapach podobny do skunksa". Problem nasila się wraz z nadejściem jesieni

Pluskwa bardzo często zostawia po sobie charakterystyczny ślad na skórze człowieka. W wielu przypadkach mamy do czynienia z dużym zaczerwienieniem i trzema miejscami po jej wgryzieniu się, układającymi się w trójkąt, choć oczywiście nie jest to regułą.

Ugryzienie pluskwy zazwyczaj nie jest groźne dla człowieka, ponieważ badania wykazały, że te pasożyty nie przenoszą na nas groźnych chorób w momencie wkłucia się w skórę i przyjmowania ludzkiej krwi. Natomiast możemy mieć do czynienia z infekcjami, będącymi pokłosiem rozdrapywania miejsca po ugryzieniu pluskwy.

Jeśli regularnie budzimy się pogryzieni w sposób charakterystyczny dla pluskiew, możemy być niemal pewni, że w naszym domu są nieproszeni goście. Wówczas warto zajrzeć pod łóżko i zwrócić uwagę na miejsca łączenia poszycia łóżka z jego ramą. To właśnie w tych zakamarkach najczęściej ukrywają się pluskwy.

Pluskwy w okolicy swoich kryjówek zostawiają odchody, które wyglądają jak bardzo małe, ciemne kropki. Ponadto nocą warto włączyć latarkę i dokładnie przyjrzeć się, czy na pościeli nie znajdują się pluskwy.

Pluskwy należą do grupy owadów, które są bardzo odporne na różnego rodzaju zewnętrzne czynniki, ale nie oznacza to, że w walce z nimi jesteśmy bezbronni. Taktykę do batalii z pluskwami powinniśmy wybrać w zależności od skali problemu.

Jeśli stan zapluskwienia mieszkania jest wysoki, niezbędne jest użycie specjalnych środków chemicznych. W takim przypadku zdecydowanie lepiej skorzystać z usług doświadczonej  i wyspecjalizowanej firmy zajmującej się zwalczaniem robactwa, niż działać na własną rękę. Wówczas mieszkanie zostanie zamgławione lub spryskane specjalną substancją, a całą operację należy powtórzyć po dwóch tygodniach.

Preparat biobójczy w postaci mgły wytwarza mikroskopijne krople z trucizną, która wnika w nawet najmniejszą szczelinę, dlatego taka forma zwalczania pluskiew jest bardzo popularna i skuteczna. Profesjonalne specyfiki używane do zwalczania pluskiew działają nawet do sześciu miesięcy.

Wysoką skuteczność w walce z pluskwami zapewni także użycie parownicy. Jeśli posiadamy urządzenie nazywane potocznie myjką parową, zdecydowanie powinniśmy zacząć zwalczać nim pasożyty. Parę o bardzo wysokiej temperaturze kierujemy w szczeliny listw przypodłogowych oraz w miejsce łączenia obicia łóżka z ramą. Wysoka temperatura pary sprawi, że pluskwy jak i złożone przez nie jaja ugotują się.

Pamiętajmy, że pluskwy zlikwidujemy, jeśli temperatura pary będzie wynosić minimum 65 stopni Celsjusza. Jeśli nie mamy na wyposażeniu takiego urządzenia, możemy sięgnąć po żelazko z funkcją pary, choć trzeba pamiętać, że w takim przypadku czynność potrwa o wiele dłużej.

Zapobiegawczo warto także rozsypać w szufladzie łóżka lub pod samym łóżkiem kilkanaście zielonych skorupek po orzechach włoskich. Wydzielają one woń, która działa odstraszająco na pluskwy. Podobnie działa kurkuma.