Choroby, które nie dają specyficznych objawów

Jedną z chorób, którą trudno zdiagnozować, jest stłuszczenie wątroby. Przyczyną może być nadużywanie alkoholu lub nagromadzenie kropli tłuszczu, które nie rozłożyły się podczas przemiany materii. Alkoholowe stłuszczenie wątroby rozwija się prawie u 90 procent osób nadużywających alkoholu, natomiast niealkoholowe stłuszczenie występuje najczęściej u osób z nadwagą, otyłością, cukrzycą czy zaburzeniami gospodarki lipidowej. 

Obie postaci choroby przebiegają zazwyczaj bezobjawowo, gdyż wątroba to narząd, który nie boli. Jednak schorzeniu mogą towarzyszyć inne dolegliwości, np. uczucie zmęczenia lub splątania, zaburzenia snu, ból w prawym podżebrzu, dyskomfort w jamie brzusznej czy obniżenie aktywności fizycznej. Mogą pojawić się również zmiany skórne, np. popękane naczynka krwionośne, nadmiernie czerwone dłonie lub białe zabarwienie paznokci. Stłuszczenie wątroby w początkowym stadium nie jest groźne, ale nieleczone może przyczyniać się do poważnych problemów ze zdrowiem, np. do stanu zapalnego, marskości lub niewydolności wątroby.

Na cukrzycę choruje już prawie 3 miliony Polaków, z czego pół miliona nie zdaje sobie z tego sprawy. Choroba nie daje bowiem nasilonych objawów - początkowo może być to jedynie chwilowy nieprawidłowy poziom cukru we krwi oraz takie nieswoiste symptomy jak suchość w gardle i wzmożone pragnienie. Ostrzegawcza lampka powinna się zaświecić, gdy chory zaczyna chudnąć mimo braku zmian w diecie i trybie życia. Trudna do wykrycia jest zwłaszcza cukrzyca typu 2 - długo rozwija się bezobjawowo, a jedynymi sygnałami mogą być zmęczenie i senność. Często takie objawy są bagatelizowane i tłumaczone nadmiarem pracy i obowiązków. W miarę postępu choroby mogą pojawić się również inne dolegliwości, np. oddawanie dużej ilości moczu, osłabienie i infekcje układu moczowo-płciowego. Cukrzyca może doprowadzić do uszkodzenia serca, nerek czy wzroku lub przyczynić się do problemów z wątrobą czy układem nerwowym. Dlatego warto badać okresowo poziom glukozy we krwi na czczo, zwłaszcza gdy w rodzinie notowano przypadki cukrzycy lub choruje się na nadciśnienie tętnicze, otyłość czy choroby serca.

Bardzo podstępną chorobą jest stwardnienie rozsiane - chory może latami chodzić od lekarza do lekarza, zanim zostanie trafnie zdiagnozowany. Stwardnienie rozsiane to choroba autoimmunologiczna, która atakuje układ nerwowy. Choroba może początkowo dawać takie objawy jak zmęczenie, osłabienie oraz mrowienie i drętwienie kończyn. Symptomy mogą z czasem się nasilać, czasem słabnąć lub nawet znikać. Mogą pojawić się też inne objawy: skurcze i sztywnienie mięśni, zaburzenia równowagi i brak koordynacji, zaburzenia widzenia czy zaburzenia poznawcze. 

Stwardnienie rozsiane często mylone jest z toczniem, zakażeniami wirusowymi (np. boreliozą), chorobą Alzheimera, fibromialgią czy chorobą afektywną dwubiegunową. Chorobę diagnozuje się na podstawie wywiadu, badań neurologicznych oraz badań krwi w celu wykluczenia innych schorzeń. Często konieczne jest wykonanie rezonansu magnetycznego, który może pokazać uszkodzenia mózgu i rdzenia kręgowego charakterystycznego dla tej choroby.

Wiele osób nie wie, że cierpi na bezdech senny. Oddech może zostać zatrzymany (na dłużej niż 10 sekund) lub spłycony nawet kilka razy w ciągu nocy. Jest to spowodowane zamykaniem się światła dróg oddechowych na poziomie gardła, skutkującego zatrzymaniem przepływu powietrza. Chorobie sprzyja otyłość, skrzywienie przegrody nosowej, przerost migdałków czy anatomiczne nieprawidłowości w budowie twarzoczaszki. Bezdech trudno jest zdiagnozować, zwłaszcza gdy nie śpi się z partnerem, który mógłby zauważyć przerwy w oddychaniu. Inne objawy łatwo zbagatelizować lub przypisać innym czynnikom. Może to być uczucie senności w ciągu dnia, bóle głowy, zmęczenie, spadki nastroju czy problemy z koncentracją. Bezdech senny może przyczynić się do poważnych problemów ze zdrowiem, np. nadciśnienia, choroby wieńcowej, arytmii serca, udaru mózgu czy cukrzycy.

Jest to choroba autoimmunologiczna, która powoduje niezdolność trawienia glutenu, czyli białka znajdującego się w niektórych ziarnach zbóż, np. pszenicy, żyta czy jęczmienia. Spożycie produktów zawierających gluten może wywołać objawy alergiczne, np. bóle brzucha, wzdęcia, wymioty czy biegunkę. Dlatego też celiakię łatwo pomylić z innym chorobami układu pokarmowego np. zespołem jelita drażliwego czy chorobą Crohna. Celiakia może mieć tez postać atypową i objawiać się niedokrwistością, niskorosłością, depresją, nawracającymi aftami, osteoporozą czy nawet niepłodnością. Chorobę można wykryć na podstawie badań wykrywających obecność przeciwciał we krwi oraz zmian w ścianie jelita. 

Przekaż 1% na pomoc dzieciom - darmowy program TUTAJ>>>

Uchyłek Meckela: Przyczyny, objawy, leczenie 

Choroby, które nie dają specyficznych objawów