Czy paraliż senny jest niebezpieczny dla życia? Skąd bierze się to zaburzenie?
Lunatykowanie, mówienie przez sen, paraliż senny, lęki nocne to przykłady najbardziej popularnych zaburzeń snu, tak zwanych parasomnii. Dotykają one od jednego do kilkunastu procent ludzi i najczęściej są obserwowane u dzieci oraz osób, które ukończyły 50. rok życia. Czy, jeśli cierpimy na jedną z nich, powinniśmy czuć się zaniepokojeni i udać się do lekarza?
Paraliż senny, choć jest to bardzo nieprzyjemne i napawające ogromnym lękiem doznanie, nie jest zagrożeniem dla innych osób lub samego śpiącego. Podobnie jest w przypadku innych zaburzeń snu. Nawet lunatykowanie, choć wydaje się bardzo ryzykowne, nie jest częstą przyczyną wypadków.
Zaburzenia REM i NREM
Parasomnie możemy podzielić ze względu na fazę snu, w której występują: NREM (non-rapid eye movement, czyli o wolnych ruchach gałek ocznych) lub REM (rapid eye movement - sen o szybkich ruchach gałek ocznych).
Zaburzenia snu w fazie NREM występują u około 1 proc. do 4 proc. dorosłych, częściej są obserwowane u dzieci poniżej 8 roku życia. Tego typu parasomnie wynikają z niepełnego wybudzenia się ze snu głębokiego.
Zaburzenia snu w fazie REM dotykają jedynie około 0,5 proc. ludzi. Polegają one na zakłóceniu działania mechanizmu, który wygasza łączność nerwową mózgu z mięśniami naszego ciała w czasie przeżywania marzeń sennych. Właśnie dzięki niemu, na przykład gdy śnimy o bieganiu, to nie poruszamy nogami przez sen. Osoby z zaburzeniami snu w fazie REM śpią bardzo niespokojnie, rzucają się w czasie snu.
Jak sobie radzić z zaburzeniami snu?
Regularne pory snu i wystarczająca ilość wypoczynku zmniejsza ryzyko występowania parasomnii. Dlatego pamiętajmy, by o to zadbać. Tego rodzaju zaburzenia u osób dorosłych na szczęście pojawiają się jedynie od czasu do czasu.
Zobacz także:
