Czy sól wyłącznie szkodzi?

Prawda jest taka: choć sód w nadmiarze rzeczywiście szkodzi, pewna jego ilość jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania naszego organizmu. Pierwiastek ten pełni ważne funkcje utrzymania równowagi kwasowo-zasadowej. Reguluje gospodarkę wodną organizmu. Bierze udział w przewodzeniu bodźców nerwowych i kontroluje skurcze mięśni. Jego zadaniem jest też transport składników odżywczych do komórek organizmu. Dlatego pewna, niewielka ilość soli i sodu jest dopuszczalna, a nawet wskazana w diecie.

Prawda jest taka: dieta bez soli, ubogosodowa jest zalecana dla osób z nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą, otyłością i zespołem metabolicznym, a także sodowrażliwych. Osoby zdrowe nie muszą jej wykluczać z jadłospisu. A nawet nie powinny, jeśli dochodzi u nich do znacznych strat sodu, np. w związku z intensywną aktywnością fizyczną lub pracą w wysokiej temperaturze i ze wzmożonym poceniem. Niedobór sodu może narazić je na odczuwanie bólu głowy i zmęczenia.

Z drugiej strony, większość społeczeństwa powinna jednak ograniczyć sól i sód. Zgodnie z badaniami, średnie dzienne spożycie soli wśród Polaków wynosi ok. 11 g. To dwukrotnie więcej niż dopuszczalna ilość 5 g (ok. 1 łyżeczki), jaką sygnalizuje nam Piramida Zdrowego Żywienia i Aktywności Fizycznej Instytutu Żywności i Żywienia.

***Zobacz także***

Pamiętajmy, że zalecenie to dotyczy nie tylko soli, którą dodajemy podczas gotowania, ale także tej ukrytej w produktach. Niektóre zawierają jej naprawę dużo! To dlatego można nie solić posiłków, a mimo to mieć nadciśnienie. Okazuje się, że największym źródłem soli w naszej diecie (odpowiadającym za aż 80 proc. jej spożycia!) są produkty przetworzone, takie jak: pieczywo, mięso i przetwory mięsne, sery, produkty konserwowe, dania gotowe i typu fast-food. Robiąc zakupy, warto czytać etykiety produktów i unikać tych o dużej zawartości sodu - czyli takich, które w 100 g mają go powyżej 300 mg.

Prawda jest taka: sól może być źródłem jodu. Od 1996 r. w naszym kraju producenci mają obowiązek jodowania soli spożywczej poprzez dodatek jodku lub jodanu potasu. Ma to zapobiegać negatywnym skutkom niedoboru tego pierwiastka w społeczeństwie. Ale uwaga! Dotyczy to tylko soli kuchennej. Natomiast sól przemysłowa, używana do przetworów ani inne rodzaje soli (np. morska czy himalajska) nie muszą być jodowane i zawierają jodu znacząco mniej. Występujące w nich czasem składniki mineralne (np. żelazo, magnez, potas) to tak naprawdę śladowe ilości, zbyt małe i niewiele znaczące z żywieniowego punktu widzenia.

***Zobacz także***