Dyspareunia - objawy i metody leczenia

Dyspareunia to rodzaj dysfunkcji seksualnej, która charakteryzuje się odczuwaniem bólu w trakcie stosunku, ale zdarzają się także przypadki, kiedy ból może towarzyszyć również po współżyciu. Na tę dolegliwość głównie cierpią kobiety, ale może ona również dotykać mężczyzn.

Przyczyną dysfunkcji mogą być różne czynniki fizyczne, ale również te o podłożu psychicznym. Najczęściej dyspareunia objawia się w postaci bólu piekącego lub palącego, w trakcie penetracji członka w pochwie oraz podczas gwałtownych ruchów w tracie stosunku seksualnego.

Ponadto dyspareunia może być spowodowana m.in. nieprawidłową budową narządów rodnych, stanami zapalnymi w okolicach narządów płciowych, chorobami prącia, kurczeniem się mięśni w obrębie wejście do pochwy, szablowatym spojeniem łonowym, przerostem błony śluzowej poza jama macicy, a także torbielami i mięśniakami macicy oraz alergiami na substancje zawarte w prezerwatywach.

Czytaj także: Seks podtrzymujący - eksperci ostrzegają przed skutkami

Natomiast kiedy mowa o podłożu psychologicznym, dyspareunia może występować z uwagi na lęk przed nieplanowanym zajściem w ciążę, obawami przed zbliżeniem fizycznym, kompleksami związanymi z własną fizycznością, a nawet depresję.

• Dyspareunia organiczna powstaje na skutek wad związanych z budową anatomiczną narządów płciowych oraz chorób, które utrudniają lub uniemożliwiają stosunek płciowy.
• Dyspareunia nieorganiczna charakteryzuje się podłożem psychogennym i może mieć związek z traumatycznymi sytuacjami z przeszłości, takimi jak molestowanie seksualne lub gwałt.
• Dyspareunia uogólniona pojawia się podczas każdego współżycia, z każdym partnerem.
• Dyspareunia wybiórcza objawia się bólem wyłącznie w trakcie współżycia z konkretnym partnerem.

W diagnostyce dyspareunii niezwykle ważny jest wywiad lekarski przeprowadzony z pacjentem. Lekarz powinien zebrać wszystkie szczegółowe i najpotrzebniejsze informacje, pytając pacjenta o tak intymne sprawy, jak współżycie, partnerów seksualnych oraz przebyte choroby. Tylko szczera rozmowa z lekarzem pozwoli mu na rozpoznanie dysfunkcji i zaplanowanie jej leczenia.

Warto przeczytać: Seks a zdrowie. Jak często się kochać?

Jeśli po rozpoznaniu okaże się, że dyspareunia ma podłoże psychologiczne, należy podjąć terapię u psychologa lub psychiatry celem pozbycia się problemu.

W zależności od tego, jaka jest przyczyna bólu, dobiera się odpowiednią metodę leczenia. W większości przypadków wystarczy wdrożenie terapii farmakologicznej, mającej na celu zahamowanie choroby podstawowej - na przykład infekcji narządów płciowych. Odpowiednio dobrane leczenie zdecydowanie zmniejszy dolegliwości bólowe i może się okazać, że już na tym etapie dysfunkcja zostanie zażegnana.

Kobietom, u których ból występuje z uwagi na lęk przed zajściem w ciąże, lekarz może zaproponować środki antykoncepcyjne. Natomiast w przypadku suchości pochwy na skutek przyjmowania leków lekarz powinien dobrać medykamenty, które nie spowodują kolejnych dolegliwości.

Przede wszystkim, by nie narażać się na tę dysfunkcję, należy regularnie badać się u lekarza ginekologa. Ponadto, jeśli zauważymy u siebie pierwsze, niepokojące oznaki, charakteryzujące się bólem podczas współżycia, powinniśmy na jakiś czas zrezygnować z uprawiania seksu. Dbałość o higienę intymną ma również ogromny wpływ na ewentualny rozwój infekcji narządów płciowych.