Jak leczyć zwyrodnienie stawów kolanowych?
Zaczyna się niewinnie. Ból kolan pojawia się rzadko, jest niewielki, ale nasila się podczas poruszania się. Później problemy pojawiają się tuż po rozpoczęciu ruchu, a ból staje się coraz silniejszy. Szczególnie dokuczliwy jest przy podnoszeniu się z pozycji siedzącej. Słychać też trzaski i chrupanie podczas zginania kolan. To tylko kilka z objawów choroby zwyrodnieniowej stawów kolanowych. Jak ją leczyć?
W chorobie zwyrodnieniowej stawu kolanowego, tak jak w przypadku innych stawów, stosuje się leki przeciwbólowe i przeciwzapalne z grupy niesterydowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), takie jak diklofenak, ibuprofen, ketoprofen i naproksen. Można podawać je doustnie, w postaci czopków, a także aplikować miejscowo w postaci maści i żeli. W bardziej zaawansowanych zmianach bezpośrednio do chorego stawu podaje się też sterydy z lekiem miejscowo znieczulającym – lidokainą.
Niezwykle istotna w leczeniu jest rehabilitacja: zabiegi fizykoterapeutyczne, takie jak prądy interferencyjne, ogrzewanie, pole magnetyczne, jonoforeza. Jednak najważniejsza jest rehabilitacja ruchowa, czyli fizjoterapia.
Pozwala ona zwalczyć ból, poprawić mechanikę stawów, a także zapobiec ich unieruchomieniu. Chociaż takie postępowanie nie zatrzymuje postępów choroby, spowalnia ją jednak i pozwala dłużej zachować sprawność. Ma także działanie objawowe – zmniejszające dolegliwości.
Przy bardzo zaawansowanych zmianach przeprowadza się alloplastykę stawu. Po operacyjnym wycięciu zniszczonych powierzchni stawowych kolana z niewielkimi przylegającymi fragmentami kości udowej i piszczelowej za pomocą cementu kostnego mocuje się implanty z metalu i tworzyw sztucznych.
Alternatywą jest przeszczepienie chrząstki. Metoda najprostsza polega na nawierceniu w powierzchni chrząstki stawowej kilku otworów sięgających jamy szpikowej. Znajdujące się tam komórki rozrodcze przenikają na powierzchnię stawu, tworząc skrzep tkankowy, który stopniowo zastępowany jest przez tkankę włóknistą.
Ma ona nieco inne właściwości niż prawdziwa chrząstka stawowa, ale może ją zastąpić.
Inne metody to przeszczep własnej chrząstki stawowej pacjenta lub komórek rozrodczych chrząstki hodowanych na specjalnym podłożu.
Pomocne w terapii bólów stawów jest leczenie sanatoryjne. Oferuje zarówno rehabilitację, jak i zabiegi lecznicze, w tym borowinę. Właściwości lecznicze tej gleby torfowej wynikają z jej składu chemicznego i dużej pojemności cieplnej.
Zawarte w niej kwasy humusowe i sole mineralne mają działanie przeciwzapalne, ściągające i bakteriobójcze. Natomiast przegrzanie tkanek w czasie zabiegu wspomaga i przyspiesza regenerację.
Niestety leczenie borowiną w warunkach sanatoryjnych ma pewne ograniczenia. Ze względu na wysoką temperaturę, w której się odbywa (42–46°C w przypadku borowiny nieprzetworzonej i 37–38°C przy zastosowaniu pasty borowinowej), niewskazane jest dla osób z chorobami układu krążenia i układu oddechowego. Ponadto można je zastosować tylko w warunkach uzdrowiska.
Alternatywą jest żel borowinowy, zawierający wyciąg najważniejszych składników borowiny. Pozwala na wykorzystanie leczniczych właściwości borowiny także w domu. Może być aplikowany bezpośrednio na chore miejsce.
