Jaskra - objawy, leczenie

Przyczyną są czynniki genetyczne i stan zdrowia. Zwykle jaskrze towarzyszy ogólne nadciśnienie, schorzenia naczyń krwionośnych, migreny. Szkodzimy sobie też trybem życia np. przebywaniem w ciemnych pomieszczeniach przy komputerze czy oglądając telewizję.

Jedną z nich jest najczęściej występująca jaskra pierwotna, która w początkowym etapie rozwoju może być niezauważona. Aby ją wykryć, okulista mierzy ciśnienie wewnątrzgałkowe, bada pole widzenia, sprawdza, czy zmniejsza się grubość warstwy włókien nerwowych w oku. Jaskra pierwotna może być skutkiem innych chorób, stanów zapalnych, urazów i operacji.

Kolejna odmiana to jaskra ostra, której objawem jest atak spowodowany nadciśnieniem wewnątrzgałkowym, gdy nagle następuje całkowite zamknięcie odpływu cieczy wodnistej. Chory z objawami jaskry (bólem oka, głowy, nudnościami, wymiotami) trafia wtedy na ostry dyżur chirurgiczny.

Równie dramatyczny przebieg ma jaskra z niskim ciśnieniem wewnątrzgałkowym. Powoduje ona niedokrwienie nerwu wzrokowego, czego skutkiem jest jego zanik, zmiana pola widzenia i uszkodzenie włókien nerwowych.

Leczenie jaskry dobiera się indywidualnie. Na pierwszym etapie zwykle stosuje się krople, które obniżają ciśnienie w oku, ułatwiają odpływ cieczy wodnistej i ograniczają jej wytwarzanie. Krople te mogą jednak spowodować zmiany w spojówce, które wykluczają operację.

Gdy konieczne jest przyjmowanie kilku leków, zwłaszcza przez młode osoby, możliwy jest zabieg laserowy. Jednak on też może uniemożliwić nowoczesną chirurgię jaskry.

Standardem jest operacja polegająca na utworzeniu nowego kanalika, którym odpływa ciecz wodnista, co obniża ciśnienie. Powikłaniem mogą być jednak blizny w oku.

Nową metodą jest odtworzenie (poszerzenie) naturalnych dróg odpływu cieczy. Zabiegi te robi się w kilku ośrodkach: w Warszawie, w Katowicach, w Łodzi. Trzeba je wykonać jak najwcześniej, aby zahamować rozwój choroby.