Popularne zakażenia skórne: jak sobie z nimi radzić?

Czyraki, inaczej zwane furunkułami, wywoływane są przez bakterię Staphylococcus. Bakteria rozwija się na początku w mieszku włosowym i powoduje powstawanie pęcherzyków, które stopniowo wypełniają się ropą w miarę rozwoju infekcji. W konsekwencji na skórze powstaje bolesne zgrubienie, które może utrudniać normalne funkcjonowanie. Zakaźne pęcherzyki często rozprzestrzeniają się, ze względu na wysokie miejscowe stężenie bakterii. Zakażone obszary mogą mieć nawet pięć centymetrów średnicy. Miejsca, w których najczęściej pojawiają się czyraki to:

• tylna część szyi;

• pachy i pachwiny;

• nos;

• uszy.

Te obszary naszego ciała są dla czyraków idealnym środowiskiem do rozwoju.

Jeśli na twojej skórze pojawił się czyrak, najlepiej od razu go zdezynfekować. Możesz to zrobić za pomocą antyseptycznego mydła lub delikatnego toniku antybakteryjnego. Jeśli czyraki nie schodzą po zastosowaniu domowych metod, należy udać się do lekarza, który najprawdopodobniej zastosuje leczenie antybiotykiem.

Warto pamiętać

Nie należy przekłuwać i wyciskać pęcherzy ropnych. Takie działanie prowadzi do rozprzestrzeniania się infekcji i zakażenia kolejnych obszarów skóry. Ból, który powodują czyraki można uśmierzyć za pomocą ciepłych okładów.

Liszajec

Liszajec zakaźny charakteryzuje się pęcherzami, które mogą pękać, pozostawiając suche skórki, strupy i zaczerwienienie na skórze. Infekcja ta powstaje na skutek ataku paciorkowców lub gronkowca. Pierwsze pęcherzyki ropne pojawiają się wokół ust, nosa, uszu lub na dłoniach. Rozwojowi infekcji sprzyjają zadrapania, rany oraz opryszczka. Dotykanie zakażonego obszaru może rozprzestrzeniać zakażenie po całym ciele oraz na inne osoby.

Leczenie liszajca polega na przyjmowaniu antybiotyków przez około pięć dni. Luźne skórki i strupy należy delikatnie myć wodą i mydłem antybakteryjnym oraz wycierać do sucha, żeby bakteria nie miała warunków do dalszego rozwoju. Zaleca się również codzienną wymianę pościeli i ręczników, których używa osoba zakażona.

Liszaj obrączkowy

Charakteryzuje się czerwonymi, swędzącymi i łuszczącymi się plamami, które pozostawiają po sobie charakterystyczne kręgi. Liszaj obrączkowy zaliczany jest do zakażeń wywołanych przez grzyby. Plamy występują najczęściej na tułowiu chorego, w okolicach pachwin, pośladków i pach. Zainfekowane mogą być również paznokcie, na których występuje biały lub żółty nalot. Zastosowanie preparatów przeciwgrzybicznych odpowiednio wcześnie może wyleczyć zakażenie w ciągu kilku dni. Konieczna jest jednak wizyta u lekarza.

Najczęściej atakuje stopy. Charakteryzuje się popękaną i bolesną skórą, na której występują liczne pęcherze. Chorobą dotknięte są również paznokcie. Stają się wówczas grube i odbarwione. Grzybica stóp często występuje u osób, które zaniedbują higienę stóp, noszą skarpetki i buty nieprzepuszczające powietrza oraz często bywają w miejscach, które są siedliskami bakterii i grzybów, np. basen.

Jeśli grzybica nie jest zaawansowana, jej objawy mogą złagodzić i wyleczyć preparaty przeciwgrzybiczne. Jeżeli nie pomagają, należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Osoby, które zmagają się z grzybicą stóp powinny nosić skarpetki wykonane z naturalnych materiałów, a także lekkie buty, które umożliwią skórze stóp prawidłowe oddychanie.

Łupież pstry

Rozwija się na skutek zakażenia grzybem drożdżopodobnym z rodzaju Malassezia. Łupież pstry objawia się brązowawymi i łuszczącymi się plamami na skórze. Jest to zazwyczaj jedyny objaw tego zakażenia. Ta przypadłość najczęściej dotyka ludzi młodych, zwłaszcza mężczyzn.

Leczenie łupieżu pstrego jest zazwyczaj długotrwałe i nie zawsze satysfakcjonujące, ponieważ choroba często nawraca. Polega na stosowaniu preparatów miejscowych, które zwalczają grzyba i łagodzą objawy. Szczególnie ważne jest używanie szamponu przeciwgrzybiczego. Chory powinien być w stałym kontakcie z dermatologiem.

Brodawki to z reguły nieszkodliwe naroślą na skórze, powstałe na skutek zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV). Z pozoru nie są groźne, ale mogą wywoływać poważne choroby.

Na zakażenie tym wirusem najbardziej podatne są dzieci, ponieważ ich odporność jest słabsza niż u dorosłych. Następne w kolejności są osoby mało odporne i cierpiące na przewlekłe choroby. Brodawki najczęściej pojawiają się w miejscach podatnych na uszkodzenia, m. in. na: rękach, twarzy, łokciach i kolanach.

Około 50 procent brodawek znika samoistnie. Proces ten mogą przyspieszyć preparaty lecznicze, które są dostępne w aptece. Większość z nich zawiera kwas salicylowy i powinna być stosowana po kąpieli, gdy skóra jest miękka i najlepiej absorbuje preparat. Brodawki mogą być również zamrożone w ciekłym azocie przez lekarza.

Warto wiedzieć

Jeśli brodawki występują w miejscach intymnych, należy niezwłocznie udać się do lekarza. W takim przypadku odradza się uprawianie stosunku płciowego.

Mięczak zakaźny

To wysoce zaraźliwa infekcja wirusowa. Przyczyną choroby jest wirus mięczaka zakaźnego MCV (molluscum contagiosum virus), który pochodzi z grupy wirusów ospy. Dotyka głównie dzieci, ale może występować także u dorosłych. Mięczak zakaźny charakteryzuje się błyszczącymi brodawkami na skórze, które przypominają plamy lub grudki. Brodawki rozprzestrzeniają się na ciele poprzez pocieranie i drapanie.

Czasami objawy znikają samoistnie, jednak trwa to nawet kilka miesięcy. Przyjmuje się, że leczenie nie jest konieczne w przypadku tego zakażenia. Jeśli na skórze występuje duża ilość guzków, zaleca się ich usunięcie chirurgiczne. By wirus się nie rozprzestrzeniał, osoba zakażona powinna codziennie wymieniać pościel oraz ręczniki.

Świerzb to choroba zakaźna wywołana przez pasożyta - świerzbowca, którego przenosi człowiek lub zwierzę. Pasożyt zagnieżdża się w naskórku, a następnie ryje kanaliki, w których samice świerzbowca składają jaja. Świerzbowce najlepiej rozwijają się w ciepłych i wilgotnych miejscach, np. pod pachami lub w pachwinach.

Objawy świerzbu to najczęściej wysypka zakaźna, zaczerwienie skóry oraz silny świąd. Występują zazwyczaj na dłoniach, łokciach i stopach. Objawy świerzbu pojawiają się po kilku tygodniach od zarażenia świerzbem i nasilają się w cieple.

Leczenie tej dokuczliwej choroby polega na stosowaniu specjalistycznych preparatów w formie kremów, maści czy sprayów. By leczenie było skuteczne, musi być rozpoczęte jak najszybciej. Chory powinien udać się do lekarza, gdy zauważy pierwsze symptomy choroby. Należy pamiętać, że świerzb to problem wszystkich osób, które mieszkają razem. Osoba zakażona powinna mieć osobny ręcznik, pościel, których pranie zaleca się co drugi dzień.

Wszy

Te małe owady żywią się krwią i powodują podrażnienia poprzez nakłucie skóry. Istnieją trzy typy wszy:

• larwy wszy (gnidy);

• wszy łonowe, które żyją na włosach w okolicach narządów płciowych;

• wszy odzieżowe.

Wszystkie z nich powodują silne swędzenie i podrażnienia. Wszy żyjące na skórze głowy występują najczęściej u dzieci i rozprzestrzeniają się przez bliski kontakt z owadem. Wszy łonowe atakują włosy łonowe i przenoszą się w wyniku kontaktu seksualnego. Wszy odzieżowe to najrzadszy typ. Żyją i składają jaja w nieczystych ubraniach, ale wędrują również po naszej skórze.

Usuwanie wszy polega na stosowaniu specjalistycznych szamponów i zasypek, które uśmiercają owady. W celu pozbycia się wszy odzieżowych należy wygotować ubrania w gorącej wodzie. Leczenie zakażenia wszami trwa zazwyczaj kilka tygodni.